คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ นิยาย บท 324

สถานการณ์นี้เข้าสู่ความโกลาหล

ไอ้เจ้าลูกเขยบ้านคนอื่นนั่นประเมินผิดพลาด!

อาจารย์ไซมอนบอกว่ามันเป็นของแท้ แล้วมันจะเป็นของปลอมได้อย่างไร?

"ไอ้หนุ่ม นายได้ยินไหม?" ออสตินยืนขึ้นกล่าวกับแดร์ริล "คุกเข่าขอโทษฉัน!"

"คุณออสติน ได้โปรดอย่าเพิ่งโกรธและใจเย็น ๆ" อีวอนเร่งรีบเข้าปรามเขา "เพื่อนของฉันนั้นผิดพลาดไป อย่าได้ถือสา ภาพวาดนี้ราคา 1 พันล้านใช่ไหม? เราจะขอซื้อมัน"

เธอยิ้มอักอ่วนและหยิบโทรศัพท์มือถือออกมา เธอพร้อมที่จะทำการโอนเงินชำระให้กับออสติน แดร์ริลเร่งรีบ ฉกโทรศัพท์มือถือของแมตต์

"มีอะไรผิดปกติกับสายตาของคุณหรือเปล่า อาจารย์ไซมอน โจ?" แดร์ริลกล่าวอย่างเย็นชา ขณะมองไปที่หน้าจอ "แหกตาดูให้ดี ว่านี่มันคือภาพวาดของแท้รึไง? จงดูอีกรอบ!"

แมตต์นั้นเดือดดาลเมื่อเห็นการกระทำของแดร์ริล "นายกล้าพูดกับอาจารย์ของฉันด้วยมารยาทแบบนี้ได้ยังไง? รู้จักกาลเทศะบ้างไหม? เอามือถือฉันคืนมา!"

อาจารย์โจ อายุมากกว่าหกสิบปี และเขายังเป็นถึงผู้ประเมินราคาโบราณวัตถุอันดับต้น ๆ ทุก ๆคน ให้ความเคารพเขาอย่างนอบน้อม

ช่างไร้มารยาทสิ้นดีไอ้ลูกเขยข้านคนอื่น! กล้าดียังไงถึงกล่าววาจาแบบนั้นกับอาจารย์!

ฝูงชนก็ประณามการกระทำของเขา ในความเสียมารยาทของแดร์ริล

"หยาบคายที่สุด"

"แม้นายจะมีความรู้การประเมินโบราณวัตถุอยู่บ้าง นายก็ไม่ควรอวดดีกับอาจารย์ของเขา!"

แม้ไซมอนจะโด่งดังและทำได้ดีในธุรกิจวัตถุโบราณ เขานั้นริเริ่มจากศูนย์ เขาไม่มีความรู้แม้กระทั่งจะแยกแยะข้อแตกต่างระหว่างเหรียญปลอมกับของแท้

หนึ่งในความผิดพลาดของเขาคือสูญเสียเงินของลูกค้าไปกว่า สิบ ๆ ล้าน ลูกค้าคนนั้นหมายเอาชีวิตของเขา ก่อนแดร์ริลจะได้เข้าไปช่วยเหลือเขามา

นี่คือเหตุผลที่ไซมอนรู้สึกสำนึกบุญคุณแดร์ริลไปตลอดกาล ขณะเขาได้ฟังถึงสิ่งแดร์ริลกล่าว ไซมอนพยักหน้า "ผมขออภัย ผมมองผิดพลาดไป ภาพวาดนั้นเป็นของปลอม..."

ทุก ๆ คน ตกตะลึงมึนงง พวกเขามองไปที่แดร์ริลราวกับเขาเป็นอสุรกาย

อีวอนกัดริมฝีปากของตัวเองและมองไปที่แดร์ริล เธอประหลาดใจกับสิ่งที่เขาได้ทำ เธอไม่สามารถจะดึงสติตัวเองอยู่ เธอต้องการคุกเข่าขอบูชาเขา

'ชายผู้นี้ช่างคาดเดาไม่ได้เสียจริง' เธอคิด