คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ นิยาย บท 325

ลิลี่สะเทือนอารมณ์ขณะยื่นอยู่ข้าง ๆ

แม้ว่าเธอจะไม่ค่อยมีความรู้เกี่ยวกับเรื่องของโบราณวัตถุ เธอก็ยังเคยได้ยินชื่อเสียงของไซมอน โจ เขามักจะอยู่ในงานเทศกาลของโบราณ เธอไม่คาดคิดว่าไซมอนจะมีความเคารพอย่างสูงให้กับสามีของเธอ

แดร์ริลวางสายและโยนภาพวาดทิ้ง และกล่าว "คุณออสติน คุณบอกไว้ว่าหากภาพวาดนั่นเป็นของปลอม คุณจะเกษียณตัวออกจากธุรกิจวัตถุโบราณ"

"ฉัน" ออสตินขุ่นเคืองอย่างถึงที่สุด ทันใดนั้นเขาก็ล้มกองลงกับพื้นและสลบไป

แดร์ริลยิ้มและหันไปหาคิงส์ตัน "คุณยัง เมื่อผมเดินมาถึงที่นี่ ผมเห็นแจกันแกะสลักมาจากสมัยราชวงศ์ชิงที่ร้านแผงลอยร้านที่สามทางซ้ายมือ มันคุ้มค่าหากซื้อมันในราคาต่ำกว่า 20 ล้าน"

แม้ว่าแดร์ริลกล่าวอย่างเบา ๆ หลายคนในฝูงชนก็ได้ยินเขา

"ไปซื้อกันเลย!" บางคนตะโกนขึ้นในฝูงชน และทุก ๆ คนก็รีบมุ่งหน้าไปร้านแผงลอยที่สามนั่น!

ทุก ๆ คนเชื่อกับคำกล่าวของแดร์ริล ไม่มีใครสงสัยในตัวเขาอีก!

คิงส์ตันเป็นกังวล เขาอายุมากแล้ว เขาจะสามารถวิ่งไปร้านแผงลอยที่สามนั่นทันคนอื่น ๆ ได้อย่างไร?

หลังจากทุก ๆ คนวิ่งหายไป แดร์ริลยิ้มและกล่าวกับคิงส์ตัน "คุณยัง คุณไม่จำเป็นต้องห่วง ปล่อยพวกเขาไป ร้านแผงลอยที่ยี่สิบทางขวามือ มีกระบี่โบราณควรค่ากับการซื้อในราคา 20 ล้านอยู่ ร้านแผงลอยที่สิบหกทางซ้ายมือ นั่นจะมีตะเกียงไฟที่เคยใช้ในพระราชวังและมันคุ้มค่าในราคา 10 ถึง 20 ล้าน ดั่งนั้นผมจะขอตัวลาก่อน"

จากนั้นแดร์ริลหันหลังจากไปพร้อมกับควงแขนของลิลี่

'แดร์ริลช่างเป็นคนมีพรสวรรค์หายาก! เขาคือสิ่งมหัศจรรย์ในวงการโบคาณวัตถุ! ไม่ต้องสงสัยเลยว่าทำไมอีวอนถึงหลงใหลในตัวเขา แต่เขานั้นแต่งงานแล้ว อีวอนจะไปแทรกระหว่างกลางสองคนนั้นได้อย่างไร?' คิงส์ตันคิด

...

ไกลจาก ถนนสีเขียว แดร์ริลเดินจับมือลิลี่ไปเรื่อย ๆ ในหัวของลิลี่นั้นยังคงว่างเปล่า

คนนั่นคือสามีเธอจริง ๆ หรือ? เขานั้นรอบรู้ทุกอย่าง แล้วทำไมก่อนหน้านี้เธอถึงไม่รู้ตัวเลย?

ตั้งแต่แต่งงานกับแดร์ริล ญาติ ๆ ของเธอต่างพากันหัวเราะเยาะแดร์ริล พวกเขากล่าวหาว่าเขาเป็นคนไร้น้ำยา เขาไม่รู้เรื่องอะไรเลย

ลิลี่รู้สึกสำนึกผิด เธอกอดแดร์ริลและกล่าว "ฉันขอโทษ ที่รัก"

แดร์ริลกำลังเดินอยู่เมื่อเธอกอดเขา เขาหยุดและตบไหล่ปลอบใจเธอเบา ๆ "เกิดอะไรขึ้น? ทำไมเธอถึงมาขอโทษฉัน?"

"ที่รัก ฉันดูแลเธอได้ไม่ดีตลอดระยะเวลาที่ผ่านมา ฉันขอโทษจริง ๆ และฉันจะชดใช้มันให้กับเธอ ฉันจะไม่มีวันจากเธอไป" ลิลี่กล่าวอย่างนุ่นนวลขณะเธอกอดแดร์ริลแน่นขึ้น

...

หลังออกมาจากถนนสีเขียว แดร์ริลและลิลี่ได้ไปเที่ยวเล่นห้างสรรพสินค้าและสวนสนุก

ในท้ายที่สุด หลังจากพวกเขาชมภาพยนต์เสร็จประมาณ 4 ทุ่ม พวกเขาก็มุ่งหน้ากลับบ้าน

ลิลี่อิ่มอกอิ่มใจกับวันนี้ มันคือวันที่เธอมีความสุขที่สุดหลังแต่งงานมาสามปี พวกเขาอ่อนล้ากับการเดินช้อปปิ้ง พวกเขาตรงไปที่เตียงนอน

เช้าวันต่อมา เมื่อโทรศัพท์แดร์ริลดังขึ้นตอนเขากำลังหลับอยู่

เ-ี่ย!

ใครมันจะโทรมาเช้าตรู่ขนาดนี้? นี่มันเกือบจะเจ็ดโมงเช้าแดร์ริลอิดออดมองไปที่มือถือของเขา นั่นคือ อิซาเบลล่า

"แดร์ริล วันนี้คือการแข่งขันปรุงโอสถ ฉันจะไปรอนายที่ด้านหน้าของสถาบัน เร็ว ๆ เข้า" อิซาเบลล่า กล่าวอย่างอ่อนโยน

เขาเกือบจะลืมเรื่องนี้ไปแล้ว

แดร์ริวตบหน้าผากตัวเองและรีบลุกไปแต่งตัว

เมื่อเขามาถึงสถาบันหกวิถี เขาก็เห็นว่าอิซาเบลล่าได้มารอเขาอยู่ก่อนแล้ว

เธอดูสมบูรณ์แบบ ผมของเธอยาวสลวย และสวมกางเกงยีนส์สีฟ้าอ่อน

แดร์ริลกล้ำกลืนน้ำลายขณะเดินเข้าไปหาเธอ "คุณมาเร็วเกินไป มิสอิซาเบลล่า"

อิซาเบลล่ายิ้มและกว่า "การแข่งขันจะเริ่มขึ้นตอน แปดโมง นี่มันไม่เร็วเกินไปหรอก ไปกันเลย"

แดร์ริลนั้นสงสัย "เขาจัดการแข่งขันปรุงโอสถที่ไหน?"