คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ นิยาย บท 365

เซอร์ซีกัดริมฝีปากของเธอในขณะที่คิดเรื่องแดร์ริล มันทำให้เธอหงุดหงิด เธอเชิญเขาไปดินเนอร์ถึงสองครั้ง แต่เขากลับหาข้ออ้างไม่ไปตลอด สองวันก่อน เธอเชิญเขาไปที่วิลล่าเพื่อกลั่นยา แต่เขากลับหนีไปกลางคัน เขามันเป็นคนไม่รักษาคำพูด!

เซอร์ซีกล่าวกับเอเวอลินนิ่ง ๆ "เอเวอลิน วางสาย"

เธอไม่อยากพูดกับแดร์ริล

ยังไงก็ตาม เอเวอลินส่ายหัวแล้วแสยะยิ้ม "ทำไมล่ะ? เขาหนีไปวันก่อน! ฉันอดลุ้นไม่ได้เลยว่าเขาจะพูดอะไร" เธอรับสายแล้วเปิดลำโพง

หลังจากรับสาย เอเวอลินก็ตะโกน "โทรมาทำไม ไอ้เวร?"

แดร์ริลตื่นตระหนก เหงื่อพลันไหลลงมาจากหัวของเขา เขาถามอย่างสุภาพ "ผมขอถามได้ไหมว่าคุณนิวแมนอยู่กับคุณรึเปล่า?"

มีเพียงหัวใจแห่งท้องสมุทรที่จะช่วยแด๊กซ์ได้ เขาต้องได้มันมาไม่ว่ายังไงก็ตาม

"เธอไม่อยู่ที่นี่" เอเวอลินตอบอย่างเย็นชา เขาไม่ได้อธิบายว่าทำไมเขาถึงหนีไปแถมยังถามหาเซอร์ซีทันที หมอนี่มันหยาบคายชะมัด นี่เขาคิดว่าจะหนีรอดไปได้รึไง?

'เวรเอ๊ย! ยัยเอเวอลินนี่เป็นอะไรนักหนา!' แดร์ริลคิด

แดร์ริลถอนหายใจแล้วกล่าวต่ออย่างกระวนกระวาน "ได้โปรด เอเวอลิน ผมต้องคุยกับเซอร์ซีอย่างด่วนที่สุด ช่วยส่งมือถือให้เธอได้ไหม?"

'ด่วน? เรื่องด่วนอะไรกันที่เขาเจอ?' เอเวอลินคิด

เธอแค่นเสียง "ถ้านายมีอะไรเร่งด่วน งั้นก็มาหาพวกเรา พวกเราอยู่ที่คาเฟ่อาดิโอส" โดยไม่รอให้เขาตอบกลับ เอเวอลินก็วางสาย

"เอเวอลิน! ทำไมเธอถึงให้เขามา?" เซอร์ซีถามอย่างสับสน เธอมีชื่อเสียงในด้านความเย็นชาและเสน่ห์ในสถาบัน แต่ลูกเขยบ้านคนอื่นนี่กลับปั่นหัวเธอสามครั้งรวด! แค่คิดถึงแดร์ริลก็ทำให้เธออายแล้ว!

เอเวอลินยิ้มแล้วส่งมือถือให้เธอ "เซอร์ซี ฉันรู้ว่าเธอเกลียดไอ้เวรนี่ นั่นแหละฉันถึงได้เรียกเขามา ไม่ต้องห่วง เมื่อเขามา ฉันจะทำให้เขาชดใช้ในสิ่งที่ทำกับเธอเอง!"

'ไอ้เวรนี่ขโมยมือถือของเซอร์ซีแล้วเห็นฉันเปลือย เขาถึงขนาดโกหกเซอร์ซีและบอกว่าตัวเองกลั่นยาได้ ฉันจะไม่ปล่อยให้เขารอดไปได้แน่!' เธอคิด

ครึ่งชั่วโมงต่อมา ในที่สุดแดร์ริลก็มาถึงทางเข้าคาเฟ่พร้อมกับหอบหายใจ เขาเงยหน้ามองป้ายเพื่อให้มั่นใจว่ามาถูกที่

'ให้ตาย! ทำไมถึงมีสาวสวยเยอะขนาดนี้!?' เขาคิดในขณะที่เดินเข้าไปในคาเฟ่ และก็ต้องตกใจเมื่อเห็นเซอร์ซีและเพื่อนของเธอ อาทิตย์ตกแล้ว และพวกเธอทั้งหมดสวมชุดฤดูร้อน ซึ่งที่ประกอบด้วยกระโปรงสั้นและกางเกงสั้น มันเย้ายวนมาก!

ยังไงก็ตาม เขาไม่ได้อยู่ในอารมณ์ที่จะมาเสียสมาธิกับเรื่องพวกนี้ เขาสูดหายใจสุดปอดแล้วเดินไปหาพวกเธอ

"ดูสิ เจ้าโง่มาแล้ว!"

"ฮ่าฮ่า! แค่เห็นเขาฉันก็อยากหัวเราะแล้ว เขาดูซื่อบื้อชะมัด" หญิงสาวทั้งหลายอดไม่ได้ที่จะหัวเราะคิกคักเมื่อเห็นแดร์ริล รอยยิ้มบนใบหน้าพวกนั้นยิ่งทำให้เธอน่ามองกว่าที่เป็น

ในเวลาเดียวกัน เอเวอลินก็เดินเข้าไปหาเขาอย่างรวดเร็ว โดยไม่มีคำเตือนใด ๆ เธอตบแก้มของเขาทันที! เสียงตบดังสะท้อนไปทั้งดังและชัดเจนทั่วคาเฟ่ ในทันใดนั้น เสียงหัวเราะก็หยุดลง และทั้งคาเฟ่ก็เงียบกริบทันที

'เวรเอ๊ย!' แดร์ริลสาปแช่งกับตัวเอง

ความปวดแสบปวดร้อนกระจายรอบแก้มในขณะที่แดร์ริลจ้องเอเวอลิน "เธอทำบ้าอะไรของเธอ!"

'บัดซบ! ยัยผู้หญิงนี่เป็นบ้าอะไร? ฉันยังไม่ทันได้พูดอะไรเลย เธอก็มาตบฉันแล้ว? เพื่อ?' แดร์ริลคิดอย่างโมโห หากแดร์ริลไม่ต้องร้องขอยานั่น เขาคงหยุดเธอแล้ว

เอเวอลินเย้ยอย่างเย็นชาแล้วมองแดร์ริลด้วยความดูถูก "โอ้ ก็ไม่มีอะไรพิเศษหรอก ฉันแค่ไม่ชอบหน้านาย มีปัญหาอะไรรึไง?"

แดร์ริลขมวดคิ้วในขณะที่เขากุมหน้าตัวเองแล้วมองตรงไปที่เซอร์ซี "คุณเซอร์ซี ผมมีเรื่องเร่งด่วนอยากให้คุณช่วย"

เรื่องสำคัญที่สุดคือช่วยชีวิตแด๊กซ์ หากถูกตบแล้วมันจะช่วยแด๊กซ์ได้ เขาก็จะไม่ลังเลถูกตบอีกยี่สิบครั้ง!

เซอร์ซีดูไม่สนใจ เธอไม่แม้แต่จะเหลือบมองเขา เธอแค่นั่งอยู่ตรงนั้นพร้อมแก้วไวน์ในมือ

"แดร์ริล นายไม่เคยรู้วิธีกลั่นยา ดังนั้นนายก็เลยหนีไปกลางคัน กล้าดียังไงมาพูดกับฉันตอนนี้?" เธอกล่าว ริมฝีปากแดงของเธอบิดเล็ดน้อย น้ำเสียงของเธอเย็นยะเยือก