คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ นิยาย บท 42

เด็กหนุ่มผู้มาจากเมืองหลินคือ ลีโอ ไวท์ เนื่องด้วยสมาชิกครอบครัวของเขากำลังทรมานจากโรคมะเร็ง เขาจึงหวังที่จะขายสมบัติของตระกูลเพื่อเงิน

เจ้าของร้านรอบ ๆ บางคนเองก็ได้ยินเรื่องนี้เช่นกัน

หลังจากที่ปีเตอร์ได้อธิบายเรื่องราวให้อีวอนฟัง เขาก็แนะนำเธอ "นี่คือเถ้าแก่ของเรา คุณอีวอน"

ลีโอพยักหน้าอย่างจริงใจและกล่าว "ถ้าคุณที่เป็นเถ้าแก่ยังตัดสินใจไม่ได้ ผมคงต้องไปร้านอื่นแล้ว"

หลังจากกล่าวจบ เขาก็เปิดกล่องออก

ภายในกล่องคือจี้หยกสีเลือด

ด้วยการแกะสลักโบราณ ผิวสัมผัสของมันเรียบกลมและดูฉ่ำ ที่ดูเป็นเอกลักษณ์เด่นที่สุดก็คือรูปทรงคล้ายหยดน้ำสีแดงที่อยู่ภายใน

อีวอนห้ามตัวเองไม่ให้พูดออกมาไม่ได้หลังจากเห็นมัน "หยกน้ำตาเลือด?"

เจ้าของร้านรอบ ๆ ถึงกับสูดหายใจเข้าไปด้วยความตื่นตา

"เฮ้ นั่นมันหยกน้ำตาเลือดจริงด้วย"

"ดูสีของมันสิ นั่นของระดับท็อปเลยนะนั่น"

เหล่าเจ้าของร้านทั้งหลายจับกลุ่มคุยกันด้วยตื่นตะลึง ลีโอรู้สึกภูมิใจและพยักหน้าด้วยศักดิ์ศรีของเขาให้อีวอน หลังจากนั้นเขาก็กล่าว "คุณคือเถ้าแก่จริง ๆ ด้วย แค่การมองดู คุณก็รู้แล้วว่ามันคือหยกน้ำตาเลือด คุณเห็นคำที่สลักอยู่บนผิวมันด้วยรึเปล่า? มันคือของที่อยู่ในยุคราชวงศ์จิ้นทางตอนใต้"

หยกน้ำตาเลือดนั้นเป็นหยกโบราณ หยกเลือดนั้นสรรสร้างมาจากโลหิตของเหล่าบรรพบุรุษทั้งหลาย โดยเฉพาะหยกที่มีรูปหยดน้ำอยู่ข้างใน เป็นที่รู้จักกันในชื่อ หยกน้ำตาเลือด

ดังนั้น มันจึงหายากเอามาก ๆ

หลังจากได้ยินคำพูดของลีโอ เหล่าเจ้าของร้านทั้งหมดพลันมีอารมณ์พลุ่งพล่านทันที

"มันเป็นของราชวงศ์จิ้นตอนใต้จริง ๆ!"

"ใช่แล้ว ดูจากรอยสลักบนผิว มันต้องมาจากยุคนั้นแน่"

อีวอนถามลีโอหลังจากชื่นชมมันอยู่ครู่หนึ่ง "เธอต้องการเงินเท่าไหร่สำหรับมัน?"

แม้ว่านี่จะเป็นครั้งแรกที่อีวอนเคยเห็นหยกน้ำตาเลือด แต่เธอก็มีข้อมูลมากมายเกี่ยวกับหยกเลือด ชิ้นที่อยู่กับลีโอนั้นเป็นอย่างเดียวกับที่เธอรู้จัก ดังนั้น อีวอนจึงรู้สึกมั่นใจมากว่าหยกน้ำตาเลือดนั้นเป็นของจริง

ประกอบกับได้ยินการพูดคุยของเจ้าของร้านวัตถุโบราณทั้งหลาย เธอจึงยิ่งมั่นใจกับการตัดสินของตัวเองมากกว่าเดิม

อย่างไรก็ตาม ในตอนที่อีวอนถามราคากับลีโอ แดร์ริลนั้นกลับส่ายหัวอย่างเงียบ ๆ

คนอื่นนั้นอาจไม่รู้เกี่ยวกับหยกเลือด แต่แดร์ริลนั้นเป็นผู้เชี่ยวชาญ ปู่ของแดร์ริลมีอยู่ชิ้นหนึ่ง เขามักจะเล่นกับมันสมัยที่เขายังเด็ก ดังนั้น ด้วยการมองครั้งเดียว เขาจึงบอกได้เลยว่ามันเป็นของปลอม

เจ้าหนูนี่กล้าหาญเอาเรื่อง ถึงได้โกงตระกูลยังได้

อีวอนยังเด็กและขาดประสบการณ์ ดังนั้น มันจึงเป็นเรื่องปกติที่เธอแยกพวกต้มตุ๋นไม่ออก อย่างไรก็ตาม แม้แต่เจ้าของร้านวัตถุโบราณคนอื่นก็เห็นด้วยเหรอ? ดูเหมือนว่าพวกเขาแค่พูดตาม ๆ กันเท่านั้น นี่มันน่าอับอายจริง ๆ

เมื่อคิดแบบนั้น แดร์ริลจึงไม่มีความคิดที่จะเปิดเผยตัวนักต้มตุ๋นตอนนี้ เขาแค่สังเกตต่อไปว่าเรื่องราวจะเป็นอย่างไรต่อ

ครู่หนึ่ง ลีโอก็โบกมือแล้วกล่าว "150 ล้านเหรียญ!"

อีวอนหยักหน้าและกัดริมฝีปาก

ลีโอตอบ "ใช่แล้ว!"

เมื่อเห็นแจ็คที่มนไม่ไหวและหยิบหยกขึ้นมา ลีโอรีบพูดทันที "ระวัง! อย่าทำมันแตกเชียว!"

แจ็คหัวเราะดังลั่น "ไม่ต้องห่วงเจ้าหนุ่ม ฉันจะจ่ายชดเชยให้ถ้าฉันทำมันแตก"

เขาถาม "น้องชาย หยกชิ้นนี้เป็นของเธอเหรอ? ราคาเท่าไหร่?"

ลีโอกรอกตาไปมา ก่อนจะชูสองนิ้วขึ้นมาและกล่าว "500 ล้านเหรียญ"

ก่อนที่เขาจะพูดจบ แจ็คก็ตบไปที่อบของตัวเองแล้วกล่าว "เยี่ยม! ฉันจะเอามัน"

ในตอนนั้นเอง ลีโอได้เหลือบไปมองอีวอนด้วยความภูมิใจ เขากล่าว "เห็นไหม? ผมเสนอแค่ 150 ล้านเหรียญ แต่คุณก็ยังลังเล คุณเสียใจไหมที่ผมเจอชายร่ำรวยที่ไม่ได้สนเรื่องราคาด้วยซ้ำ?"

อีวอนรู้สึกกระวนกระวาย เธอกล่าว "คุณไวท์ คุณตกลงแล้วว่าจะขายให้ฉันก่อนหน้านี้ เรามีกฏในวงการธุรกิจวัตถุโบราณ เรายังอยู่ในการเจรจา คุณไม่สามารถขายให้คนอื่นได้นะ"

อีวอนกระวนกระวายจริง ๆ หยกนั่นมีมูลค่า 500 ล้านเหรียญและแจ็คก็ต้องการมันโดยไม่ต้องคิดรอบสอง

อีวอนรีบกล่าว "150 ล้านเหรียญ ฉันจะจ่าย คุณไวท์ คุณไม่ได้บอกฉันก่อนหน้านี้เหรอว่าคุณจะขายในราคา 150 ล้านเหรียญ? ฉันจะซื้อมัน"

เมื่อเห็นแบบนี้ แดร์ริลทนไม่ไหมจนต้องหัวเราะในใจ

ฮ่าฮ่า ลีโอกับแจ็คเป็นคู่หูกันและพวกเขากำลังแสดงละครอยู่

เขาไม่คาดคิดว่าอีวอนจะเชื่อว่ามันเป็นเรื่องจริง มันจริงรึเปล่าที่หญิงสาวที่สวยเซ็กซี่มักจะมีความเฉลียวฉลาดที่น้อย?