คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ นิยาย บท 58

ครึ่งหลังจากคัมภีร์นั้นว่าด้วยเรื่องฮวงจุ้ยหยาง ซึ่งบรรยายเรื่องการเลือกสถานที่ตั้งของบ้าน บ้านของคนเป็น

นอกเหนือจากเรื่องบ้านหยินบ้านหยาง มันยังมีรายละเอียดอื่น ๆ อีกมาก อย่างรูปวาดเฉพาะต่าง ๆ

"เ-ี่ย บ้านนี้มันเหมือนบ้านของฉันเลยไม่ใช่รึไง?" แดร์ริลตกใจเมื่อเห็นรูปบ้านหลังหนึ่งในคัมภีร์

จากนั้นเขาก็อ่านคำบรรยายในหน้าถัดมา [บ้านรูปแบบนี้ขาดองค์ประกอบการรวบรวมธาตุน้ำ และนั่นส่งผลต่อผู้อยู่อาศัย มันทำให้เขาใช้ชีวิตอย่างยากลำบาก]

แดร์ริลมองเห็นแสงสว่างทันที

ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมลิลี่ถึงไม่มีความดีความชอบในตระกูลลินดันเลย และบริษัทของลิลี่ก็มักจะขาดทุน มันกลายเป็นว่าไม่ใช่ความผิดของมนุษย์ แต่เป็นเพราะฮวงจุ้ยของที่อยู่อาศัยไม่ดีนั่นเอง

แดร์ริลกำลังจะอ่านต่อเพื่อหาทางแก้ ทันใดนั้น เสียงอันอ่อนแรงของเมแกนก็เข้าหูของเขา "แดร์ริล คุณหายาแก้เจอแล้วหรือยัง?"

แดร์ริลตกใจ โดยไม่ต้องติดให้มากความ เขาหยิบคัมภีร์ทั้งสองเล่มไป จากนั้น เขาก็เดินออกมาจากหลุมศพแล้วกล่าวกับเมแกน "ผมตรวจดูทุกที่แล้ว แต่มันไม่มีร่องรอยของยาแก้เลย"

คิ้วของเมแกนขมวดลง มีร่องรอยของความผิดหวังบนใบหน้าของเธอ

แดร์ริลถาม "คุณโอเคไหม? คุณต้องการให้ผมพาคุณไปโรงพยาบาลรึเปล่า?"

"ไม่ โรงพยาบาลรักษามันไม่ได้หรอก ฤทธิ์ของโอสถคลายกระดูกนั้นยาวนานสิบสองชั่วโมง ฉันจะหายดีหลังจากนั้น แต่ฉันจะอ่อนแอและไม่มีแรงในช่วงนี้" เมแกนส่ายหน้าและตอบอย่างอึดอัด

แดร์ริลตะลึง

'ทำไมเธอถึงได้ดูคุ้นเคยกับโอสถคลายกระดูกนัก?'

อย่างไรตาม เมแกนไม่ต้องการจะเสียเวลาอีกต่อไป เธอโบกมือของเธอด้วยความยากลำบากแล้วกล่าว "นำมือถือของฉันไปแล้วโทรหาตำรวจ!"

แดร์ริลพยักหน้าแล้วก้มหยิบมือถือของเมแกน เขากลืนน้ำลายเพื่อสงบสติ

เมแกนอ่อนแรงและช่วยเหลือตัวเองไม่ได้อยู่บนพื้น ร่างกายของเธอไร้ที่ติ เธอมีหยาดเหงื่อเล็กน้อยเพราะการต่อสู้กับชายหนวดเฟิ้มเมื่อครู่ เพราะเหตุนี้ เมื่อแดร์ริลอยู่ใกล้เธอ เขาจึงได้กลิ่นหอมจาง ๆ จากตัวของเธอ

*เอื้อก*

โดยไม่รู้สึกตัว แดร์ริลกลืนน้ำลายลงคออีกครั้ง เขาพยายามที่จะตั้งสติของเขาเองแล้วนำมือถือของเมแกนออกมาจากกระเป๋าของเธอ

หลังจากที่เขาโทรหาตำรวจ แดร์ริลก็ถือมือถือไว้ข้างหน้าเมแกน

จากนั้น แดร์ริลก็เก็บมือถือของเมแกนเข้ากระเป๋าของเธอ เขายิ้มและกล่าว "ลูกน้องของคุณก็กำลังจะมาที่นี่ในอีกไม่นาน"

เมแกนไม่ได้ตอบสนอง ตรงกันข้าม เธอมองจ้องแดร์ริลอย่างใกล้ชิด "ฉันยังไม่ได้ถามคุณเลย ทำไมคุณถึงมาอยู่ที่นี่ได้?"

แดร์ริลคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะยิ้มออกมา "ผมเห็นคนหลายคนก็กำลังแอบขึ้นมาบนภูเขา ผมเลยตามคนพวกนี้มาด้วยความสงสัย ผมแปลกใจมากเลยที่พวกเขาเป็นโจรปล้นสุสาน"

แดร์ริลกล่าวชัดเจนจนเมแกนไม่เอะใจอะไรแล้วพยักหน้าอย่างเงียบงัน