คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ นิยาย บท 70

อย่างไรก็ตาม แดร์ริลไม่ได้สนใจเรื่องนั้น เขายิ้มจาง ๆ ก่อนจะตามชายเหล่านั้นไปที่รถ

ไม่กี่นาที พวกเขาก็มาถึงคฤหาสน์ส่วนตัว

แม้ว่ามันจะอยู่ไกลจากทะเล แต่การตกแต่งนั้นไม่ได้ด้อยไปกว่าคฤหาสน์ริมทะเลเลยแม้แต่น้อย ตรงกันข้าม รูปแบบของมันดูพิถีพิถันและน่าเกรงขาม ขับเน้นบรรยากาศทรงพลังให้มากขึ้น

ทั้งคฤหาสน์ถูกสร้างมาแบบวินเทจ ทั้งหลังให้ความรู้สึกโบราณ

ชายสองคนในชุดดำจากไปเมื่อส่งแดร์ริลถึงโถงหน้า

แบรนดอนนั่งอยู่บนเก้าอี้ไม้ที่สง่างาม เมื่อเห็นแดร์ริลมาถึง เขาก็ยืนขึ้น แล้วชี้ไปที่กล่องของขวัญข้างเขา "นี่เป็นของขวัญจากพี่สาวฉันเพื่อแสดงความขอบคุณ รับมันไป"

แบรนดอนกล่าวขอบคุณ แต่ท่าทางของเขาไม่ได้มีความสุภาพแม้แต่น้อย ตรงข้าม มันคือความยะโส

ด้วยฐานะของแบรนดอนในเมืองตงไห่ ตระกูลดาร์บี้ไม่ได้สำคัญในสายตาเขาเลย ไม่ต้องพูดถึงแดร์ริล ในความเป็นจริง แบรนนั้นไม่ได้ร่ำรวยไปกว่าดาร์บี้ แต่พวกดาร์บี้นั้นกลัวเขาแน่นอน นั่นเป็นเพราะดาร์บี้นั้นทำธุรกิจ แต่แบรนดอนล่ะ? เขาไม่ได้แค่ทำธุรกิจ เขายังมีส่วนเกี่ยวข้องกับด้านมืดของสังคมด้วย

มากไปกว่านั้น แดร์ริลนั้นเป็นแค่ลูกเขยของตระกูลลินดัน ยิ่งทำให้แยรนดอนรู้สึกดูถูกมากกว่าเดิม

แดร์ริลไม่ถือสาความคิดของเขา เขาพยักหน้าแล้วเดินไปเอากล่อง

แดร์ริลสังเกตว่าบนโต๊ะนั้นมีแหวนนิ้วโป้งแกะลายวางอยู่ ซึ่งดูเหมือนจะสร้างจากหยกแต่ก็ไม่ใช่ซะทีเดียว มันดูลึกลับ

หลังแวนนิ้วโป้งนั้นเป็นป้ายไม้ มีคำหลายคำเขียนอยู่บนป้ายไม้นั่นเต็มไปหมด

แดร์ริลจำคำว่า 'เทียนซาน' ตรงหน้าได้ แต่คำต่อหลังนั้นเป็นคำที่อ่านไม่ออก แหวนนิ้มโป้งนี้ต้องเป็นอะไรสักอย่าง และเป็นของโบราณที่มีคุณภาพสูงแน่นอน

"จากที่พนักงานในงานแต่งของแจ็คสันบอกมา นายชื่อแดร์ริลใช่ไหม? พี่สาวและฉันสามารถบอกได้ว่านายเป็นผู้บ่มเพาะอยู่บางส่วน นายต้องเคยกินโอสถพิเศษลงไป นั่นจึงทำให้นายแข็งแกร่งกว่าคนทั่วไป" แบรนดอนกล่าว

แดร์ริลสะดุ้ง

ดูเหมือนว่าพวกเขาก็เป็นผู้บ่มเพาะด้วยแน่ และน่าจะมาจากสำนักเทียนซานสินะ' แดร์ริลคิด

แดร์ริลยิ้มแล้วพยักหน้า "เป็นการความคิดที่ละเอียดอ่อน"

ในขณะที่แดร์ริลกล่าว เขาก็เปิดกล่องของขวัญ ภายในกล่องคือดอกสมุนไพร