คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ นิยาย บท 71

"ก็ถ้านายไม่เชื่อในเจ้าเม็ดยาเทวะนี่ ถ้าอย่างนั้นฉันขอตัวล่ะ" แดร์ริลดูเหมือนจะไม่แคร์และกำลังจะจากไป

"เดี๋ยวก่อน!" แบรนดอนเรียกแดร์ริลพร้อมกับก้าวออกไปสองสามก้าว

"นายแน่ใจไหมว่าเจ้าสิ่งนั้นจะช่วยให้ฉันทะลวงระดับไปถึงปรมาจารย์อาวุโสได้?" แบรนดอนถาม

แดร์ริลไม่ลำบากพูดอะไรให้มากความอีก เขาตอบด้วยคำสั้น ๆ สองคำ "แน่นอน"

แบรนดอนสูดหายใจเข้าเต็มปอด แล้วกล่าว "ก็ได้ ฉันจะซื้อมัน เท่าไหร่?"

แดร์ริลมีรอยยิ้มปรากฏบนใบหน้า แบรนดอนคนนี้คิดว่าเขาจะแก้ปัญหาทุกอย่างได้ด้วยเงิน 'ก็ดี ในเมื่อเขารวยนัก ฉันจะปล้นเงินในบัญชีเขาวันนี้ซะเลย' เมื่อคิดได้ดังนั้น เขาก็ชูสองนิ้วให่แบรนดอน

ในใจเขา เขาคิดไว้ว่าสองพันล้าน ยังไงก็ตาม แบรนดอนเข้าใจเขาผิด

"สองพันล้าน? ฉันจะจ่ายมัน" แบรนดอนถามด้วยความตื่นเต้นในดวงตา เขาพยักหน้าพร้อมยิ้มแสยะกว้าง

'หา?' สองพันล้าน เขาจ่ายเงินสองพันล้านในพริบตาจากการซื้อเม็ดยาเทวะ! เด็กนี่มันบ้าไปแล้ว!' เขาคิด

แดร์ริลตกใจ

แดร์ริลนั้นยังไม่ได้เป็นผู้บ่มเพาะ เพราะฉะนั้นเขาจึงยังไม่รู้สึกถึงความเจ็บปวดจากความตกต่ำ เขาไม่เข้าใจว่าแบรนดอนต้องผ่านอะไรมาบ้าง

ในขณะที่กำลังตกใจ ความตื่นเต้นก็พุ่งพล่านในตัวเขาเช่นกัน เขาไม่เคยคิดมาก่อนว่าเม็ดยาเทวะนั้นจะทำเงินได้มากขนาดนี้

'ต่อไปเราจะเสียเวลาทำงานหนักไปทำไมอีก? สิ่งที่เราต้องทำก็แค่ทำยาเพิ่ม!' แดร์ริลคิด

แบรนดอนสงบใจลงจากอาการตื่นเต้น

"แต่ฉันจะพูดตรง ๆ กับนายแล้วกัน ถ้าเม็ดยาเทวะนี่ใช้งานไม่ได้ผล ฉันจะแสดงให้นายเห็นว่าผลจากการโกหกฉันมันเป็นอย่างไร" เขาขู่ เสียงของเขาราบเรียบและเปล่งรังสีฆ่าฟันออกมา