คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ นิยาย บท 704

ดวงตาของแดร์ริลแดงก่ำในขณะที่พลังงานภายในของเขาเพิ่มขึ้น ดาบกลืนโลหิตสาดแสงสีแดงออกมามันดูเหมือนมังกรนองเลือดที่สามารถจะฆ่าใครก็ตามที่มันเจอ!

"สำนักประตูสุราลัยจะไม่ยอมแพ้ เราจะสู้จนตัวตาย ฆ่ามัน!"

ฆ่ามัน! ฆ่ามัน! ฆ่ามัน!

ราวกับว่าสาวกเพียงไม่กี่ร้อยคนกำลังบ้าคลั่งในขณะที่พวกเขาตามแดร์ริลไป!

อย่างไรก็ตาม ด้วยช่องว่างขนาดใหญ่ในจำนวนคนจากทั้งสองฝ่าย พวกเขาจึงสูญเสียสมาชิกไปในเวลาเพียงไม่กี่วินาที

ในขณะนั้น สมาชิกของตระกูลดาร์บี้ที่ยืนอยู่ไม่ไกลจากสนามรบที่อ้างว่าพวกเขาอยู่ที่นี่เพื่อให้การสนับสนุนเมืองตงไห่ แต่พวกเขาก็ยังคงซ่อนตัวอยู่และไม่ได้มีความตั้งใจที่จะเข้าร่วมการต่อสู้เลย

เมื่อเห็นว่าจักรวาลโลกกำลังจะแพ้พ่าย แจ็คสันก็จับดาบยาวไว้ในมือแน่นในขณะที่ความดันโลหิตของเขาสูงขึ้น เขาตะโกนบอกฟลอเรียน “พี่ เราไปช่วยพวกเขาเถอะ!”

เขาพร้อมที่จะพุ่งเข้าสู่การต่อสู้เมื่อเขาพูดจบ

หลังจากก้าวไปข้างหน้าเพียงสองก้าว ฟลอเรียนก็หยุดเขาเอาไว้

ฟลอเรียนส่งสายตาที่ผิดหวังให้เขา เขาขมวดคิ้วและพูดว่า “แจ็คสัน นายเป็นบ้าไปแล้วเหรอ? พวกเขาจะไม่สามารถปกป้องหอคอยดาวปรารถนาได้อีกต่อไปถ้าหากว่าแดร์ริลตายไป ไอ้สารเลวนั่นแค่ต้องการทำตัวเป็นฮีโร่ ปล่อยเขาไปเถอะ เราไม่จำเป็นต้องเสียสละตัวเอง!"

แจ็คสันถอนหายใจยาวหลังจากได้ยินเช่นนั้น เขาไม่ได้ตอบโต้อะไรแต่เขายังคงกังวล

ในขณะนั้นการต่อสู้ก็เริ่มดุเดือดยิ่งขึ้น!

ร่างกายของแดร์ริลเต็มไปด้วยเลือด สาวกแห่งสำนักประตูสุราลัยล้มลงกับพื้นทีละคน มีเพียงไม่กี่คนเท่านั้นที่ยังคงต่อสู้ไปกับแดร์ริล

กองทัพของศัตรูนั้นใหญ่เกินไป ไม่มีทางใดที่จะฆ่าพวกเขาทั้งหมดได้!

แดร์ริลยังคงยืนหยัดต่อสู้ถึงแม้ว่าเขาแทบจะหมดกำลัง

ในที่สุดทหารของโลกใหม่ก็สามารถใช้ดาบของเขาแทงทะลุเข้าที่หน้าอกของแดร์ริลได้

“อ๊าก!”

เลือดไหลออกจากร่างกายของเขาแดร์ริล

“บราเธอร์ดาร์ริล!”

สองขุนพลสายฟ้าและคนอื่น ๆ ที่อยู่ข้างหลังตะโกนขึ้นเมื่อพวกเขาเห็นฉากนั้น ดวงตาของพวกเขาเป็นสีแดง!

"ฆ่ามัน!"

แดร์ริลคำรามอย่างบ้าคลั่ง เขาเหวี่ยงดาบกลืนโลหิตโดยที่เขาไม่ได้ใส่ใจอาการบาดเจ็บของเขาเลย จากนั้น ทหารอีกกลุ่มหนึ่งก็ล้มลง!

อย่างไรก็ตาม กองทัพอีกกลุ่มหนึ่งก็พุ่งไปข้างหน้า พวกเขายกหอกยาวขึ้นและแทงมันลงทะลุแผ่นหลังของแดร์ริล!

“อ๊าก!”

แดร์ริลไม่สามารถหลีกเลี่ยงมันได้ ร่างกายของเขาได้รับความเสียหายจนเขากระอักเลือดออกมาและล้มลงกับพื้นทันที!

“แดร์ริล!”

เสียงเรียกชื่อเขาดังขั้น

เขามองไปตามทิศทางของเสียงและเขาก็ได้เห็นอีวอนที่อยู่ใกล้ ๆ เธอกำลังร้องไห้เพื่อเขา!

อีวอนได้ยินเกี่ยวกับการต่อสู้ภายนอกเมือง เธอจึงพาตระกูลยังมาที่นี่ทันทีเพื่อดูว่าพวกเธอสามารถช่วยอะไรได้บ้าง

เมื่อเธอมาถึง เธอก็เห็นแดร์ริลกำลังแปดเปื้อนไปด้วยเลือดและหอกยาวที่แทงทะลุร่างกายของเขา เขากำลังนอนจมอยู่บนกองเลือด!

อีวอนเสียใจมาก เธอกระทืบเท้าและร้องไห้คร่ำครวญ

“แดร์ริล นายจะตายไม่ได้นะ ฉันขอร้อง อย่าทิ้งฉันไป! ฉันอยู่ไม่ได้ถ้าไม่มีนาย!” น้ำตาของอีวอนเป็นดั่งไข่มุกบนเชือกที่หลุดหลวม มันหล่นลงมาอย่างควบคุมไม่ได้

อีวอนต้องการเข้าไปหาเขาแต่ครอบครัวของเธอหยุดเธอเอาไว้

มีศัตรูมากมายเกินไปที่กำลังรุมล้อมแดร์ริล เธอจะต้องตายอย่างแน่นอนถ้าเธอเข้าไปหาเขา