คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ นิยาย บท 708

แต่นั่นก็ไม่ได้ทำให้เจ็ดเทพธิดาเป็นกังวลเลย

ซินดี้ก้าวไปข้างหน้าและพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า “ก่อตัวค่ายกล”

นางฟ้าทั้งเจ็ดเคลื่อนไหวอย่างคลุมเครือในขณะที่พวกเธอรายล้อมสโลนเอาไว้

นั่นคือวิชาค่ายกลใช่ไหม?

แดร์ริลตกตะลึงเมื่อเขาเห็นเช่นนั้น

เขาสามารถมองเห็นได้ว่าเทพธิดาทั้งเจ็ดรวมตัวกันเช่นไร ถึงแม้ว่าเทคนิคของพวกเธอจะดูยุ่งเหยิง แต่ขั้นตอนในแต่ละขั้นตอนก็ถูกก่อตัวขึ้นอย่างระมัดระวัง

สโลนถูกรายล้อมเอาไว้แล้ว ถึงแม้ว่าเธอจะแข็งแกร่งเพียงใดแต่เธอก็ไม่สามารถหลบหนีมันได้

ความสงสัยของแดร์ริลนั้นถูกต้อง

มันคือค่ายกลเจ็ดเทพธิดาปลิวสะบัด ค่ายกลนั้นได้ถูกสืบทอดมาหลายพันปีโดยพระราชวังฟูเหยา ค่ายกลนี้ไม่เคยถูกเปิดเผยต่อบุคคลภายนอก ดังนั้น แดร์ริลจึงไม่มีความรู้เกี่ยวกับค่ายกลนั้น

สโลนถูกค่ายกลเจ็ดเทพธิดาปลิวสะบัดควบคุมเอาไว้ชั่วคราว ในขณะเดียวกัน สาวกหญิงของพระราชวังฟูเหยา สาวกสำนักภูเขาบุบผาและนิกายตำหนักอมตะได้ร่วมมือกันในการต่อสู้ที่ดำเนินไปอย่างต่อเนื่อง

“เจ็ดเทพธิดา ฉันมาช่วยเธอแล้ว”

เสียงที่หนักแน่นดังขึ้น เธอคือ ออโรร่า เจ้าสำนักง้อไบ๊ เธอลอยตัวไปยังเทพธิดาทั้งเจ็ดพร้อมดาบในมือเพื่อช่วยพวกเธอ

ว้าว…

ทุกคนรู้สึกประทับใจ

เทพธิดาทั้งเจ็ด ออโรร่าและสโลน พวกเธอทั้งเก้าช่างเป็นผู้หญิงที่สมบูรณ์แบบ ในขณะที่พวกเธอกำลังต่อสู้กันอยู่กลางอากาศ บรรดาผู้ชายบนพื้นดินต่างก็เพลิดเพลินไปกับฉากนั้น

ครึ่งชั่วโมงต่อมา เทพธิดาทั้งเจ็ดและออโรร่ายังไม่สามารถเอาชนะสโลนได้!

ภายในสนามรบ ผู้คนจำนวนมากล้มลงกับพื้น แดร์ริลเริ่มเป็นกังวล เขาตะโกนสุดเสียง "กองทัพโลกใหม่ พวกแกจะต้องล่มสลายภายในวันนี้! เจ้าสำนักง้อไบ๊ เจ็ดเทพธิดา ฉันจะช่วยพวกเธอเอง"

ตู้ม!

จากนั้น อากาศรอบ ๆ ตัวของแดร์ริลก็ถูกแช่แข็งเมื่อเขาปลดปล่อยพลังงานที่น่าสะพรึงกลัวออกมาจากร่างกายของเขา!

“หัตถ์พลังอมตะ!”

มาสเตอร์รีดหยุดพูดและปาดเหงื่อที่ไหลท่วมหน้าผากของเขาก่อนจะพูดต่อ “ทักษะของจู่ลง เป็นพลังฝ่ามือที่หล่นลงมาจากฟากฟ้า แต่ว่าเทคนิคนั้นได้หายไปนานมากแล้วและนี่ดูเหมือนทักษะพิเศษของจู่หลง!"

ทุกคนมองมายังมาสเตอร์รีด พวกเขาเองก็สงสัยเช่นกัน

“ชื่อของพลังฝ่ามือของจู่หลงคืออะไร?” มาสเตอร์ลีโอนาร์ดถาม

มาสเตอร์รีดกำหมัดแน่น ร่างกายของเขาสั่นเทาด้วยความตื่นเต้น จากนั้น เขาก็กล่าวออกมา "หัตถ์พลังอมตะ!"

ตู้ม!

ทันใดนั้น แดร์ริลก็ปรากฏตัวขึ้นบนท้องฟ้าราวกับว่าเขาได้หล่นลงมาจากฟากฟ้าด้วยฝ่ามือขวาของเขา!

การเคลื่อนที่ของเขาเร็วมาก เขาทิ้งรอยดำเอาไว้ในก้อนเมฆทุกก้อนที่เขาพุ่งผ่าน มันดูเหมือนกับเสาที่อยู่ระหว่างท้องฟ้ากับพื้นดิน

ฝ่ามือของแดร์ริลใหญ่ขึ้นเรื่อย ๆ และในที่สุด ฝ่ามือของเขาก็หล่นลงบนพื้นด้วยฝุ่นที่ปกคลุมไปทุกพื้นที่ทันที

ทิ้งร่องรอยของรูปทรงฝ่ามือเอาไว้ประมาณหนึ่งพันฟุต ศัตรูที่อยู่ในพื้นที่นั้นต่างก็เสียชีวิตทันที กระดูกของพวกเขาถูกบดขยี้

สมองของพวกเขากำลังปั่นป่วนและพวกเขาก็ถูกปกคลุมไปด้วยเหงื่อ!