คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ นิยาย บท 857

โซรันสั่นสะท้านด้วยความโกรธ เขายกมือขึ้นและกำลังจะตบเรเชลอีกครั้ง “แกเอาของของโลกใหม่มาแล้วแกยังมีหน้ามาเถียงฉันแบบนี้อีกเหรอ? แกมันน่ารังเกียจ! แกไม่ใช่ลูกสาวของฉัน!”

ซูซานกระวนกระวายใจในขณะที่เธอเองก็โกรธ เธอจึงรีบเข้าไปห้ามโซรันทันที “คุณใจเย็น ๆ ก่อนได้ไหม? คุณตบตีเธอแล้วมันจะมีประโยชน์อะไร?”

จากนั้น ซูซานก็รีบพูดกับเรเชลว่า “เรเชล เธอก็เหมือนกัน หยุดทำให้พ่อของเธอโกรธได้แล้ว เธอนำหินทิเบตมาจากโลกใหม่ใช่ไหม? ไปเอามันมาเดี๋ยวนี้”

เรเชลรู้สึกเสียใจอย่างอธิบายไม่ถูก เธอกระทืบเท้าหนัก เธอร้องไห้และรีบวิ่งออกไป

ซูซานถอนหายใจเล็กน้อยเมื่อเรเชลออกไป เธอพูดว่า “โซรัน ถึงยังไงเรเชลก็คือลูกสาวของคุณ และวันพรุ่งนี้ก็จะเป็นวันแต่งงานของเธอแล้ว แต่ทำไมคุณถึงทำกับเธอ ราวกับว่าเธอเป็นศัตรูของคุณเช่นนั้น? เราจะคืนหินทิเบตให้กับราชวงศ์แห่งโลกใหม่เมื่อเรเชลเอามันมาให้เราแล้ว ฉันแน่ใจว่าทุกอย่างจะต้องเรียบร้อย”

“หึ!” โซรันสูดหายใจเข้ายาว จากนั้นเขาก็นั่งลงด้วยสีหน้าที่มืดมนและไม่พูดอะไรอีก

ปัง!

ทันใดนั้นเอง ก็มีเสียงดังขึ้นจากประตูคฤหาสน์คาร์เตอร์ มันถูกเตะจนแตกออกเป็นเสี่ยง ๆ !

ในเวลาเดียวกัน สาวใช้ก็รีบวิ่งเข้ามาด้วยใบหน้าที่ซีดเซียวและหวาดกลัว “นายท่านคะ กองทัพทหารของโลกใหม่อยู่ที่นี่แล้ว!” เธอแทบจะหมดสติลงกับพื้นในขณะที่เธอพูดเช่นนั้น

สีหน้าของโซรันเปลี่ยนไป เขารีบลุกขึ้นยืนและเดินออกไปทันที

โซรันอดไม่ได้ที่จะต้องอ้าปากค้าง เมื่อเขาเห็นเหตุการณ์ข้างนอก

มีทหารองครักษ์หลายพันคนได้รุมล้อมคฤหาสน์คาร์เตอร์เอาไว้

กองทัพองครักษ์ทุกคนสวมชุดเกราะสีดำและถือหอกยาวอยู่ในมือ รังสีอาฆาตแผ่ออกมาจากร่างของพวกเขา!

กองทัพองครักษ์ เป็นชนชั้นสูงของราชวงศ์แห่งโลกใหม่ บรรยากาศภายในตระกูลคาร์เตอร์เย็นยะเยือกเมื่อพวกเขาปรากฏตัว สาวกของคาร์เตอร์มองหน้ากันจนแทบจะหยุดหายใจ!

ผู้ที่นำหน้าองครักษ์มาคือชายหนุ่มที่สวมชุดเกราะสีทอง เขาอยู่บนหลังม้าศึกสีดำ มันช่างเป็นฉากที่น่าเกรงขาม เขาคือ องค์รัชทายาท!

ทุกคนถึงกับอ้าปากค้าง!

เขาเป็นจักรพรรดิยุทธขั้นสองอย่างนั้นเหรอ?

พลังของเจ้าชายคนโตนั้นแข็งแกร่งอย่างท่วมท้นจนทำให้ผู้คนแทบจะหยุดหายใจ โซรันสั่นสะท้านอยู่ภายในใจ เขาฝืนยิ้มและก้าวออกไปข้างหน้าอย่างรวดเร็ว

เจ้าชายคนโตมองดูโซรันด้วยออร่าอันสง่างาม เขากล่าวว่า “เจ้าคือหัวหน้าตระกูลคาร์เตอร์ โซรัน คาร์เตอร์ใช่ไหม?”

โซรันสูดหายใจเข้า จากนั้นเขาก็ทักทายเจ้าชายคนโตว่า “ใช่ ผมเอง ผมขอทราบได้ไหมว่าคุณเป็นใคร?”

ทันทีที่เขาพูดจบ องครักษ์ที่อยู่ข้าง ๆ ของเจ้าชายคนโตก็พูดอย่างเย็นชาว่า “นี่คือองค์รัชทายาทของเรา คุณควรจะรู้ว่าทำไมเขาถึงมาอยู่ที่นี่ในวันนี้”

'อะไรนะ? เขาคือองค์รัชทายาทเหรอ?' โซรันตัวสั่น

ทุกคนรู้ดีว่า องค์รัชทายาทเป็นลูกชายคนโปรดของจักรพรรดิแห่งโลกใหม่ ดังนั้น หินทิเบตจะต้องมีความสำคัญเป็นอย่างมากจนเจ้าชายคนโตจะต้องมาที่นี่ด้วยตัวเอง

อย่างไรก็ตาม ถ้าหากว่าพวกเขาคืนหินทิเบตให้กับองค์รัชทาบาทไป ทุกอย่างก็คงจะเรียบร้อย

ในขณะนั้น เรเชลก็รีบเข้ามาพร้อมกับหินอันแวววับที่อยู่ในมือ มันคือหินทิเบต!

ในเวลานั้น องค์รัชทายาทและองครักษ์ที่อยู่รอบ ๆ ต่างก็จับจ้องไปที่หินทิเบต บรรยากาศโดยรอบมืดครึ้มลงในทันที

ใบหน้าของเรเชลยังคงมีน้ำตาที่เหือดแห้งด้วยความรู้สึกไม่สบายใจ

เธอตัวสั่นเมื่อมองเห็นกองทหารนับพันที่อยู่ตรงหน้าของเธอ ‘มันก็แค่หิน แต่ทำไมพวกเขาถึงบุกมากันเยอะเช่นนี้’

เธอส่งหินทิเบตให้กับพ่อของเธอในขณะที่เธอครุ่นคิดเช่นนั้น

โซรันรับหินทิเบตมาด้วยความรู้สึกผ่อนคลายเล็กน้อย เขาเดินเข้าไปอย่างสงบเสงี่ยมและพูดว่า “ฝ่าบาท ลูกสาวที่ไร้เดียงสาของกระหม่อมได้นำบางอย่างของราชวงศ์แห่งโลกใหม่มาโดยไม่ได้ตั้งใจ กระหม่อมอยากจะขอโทษแทนเธอ และกระหม่อมหวังว่าฝ่าบาทจะทรงเมตตาและให้อภัยเธอพะยะขะ”

โซรันเป็นคนซื่อตรงและมีเกียรติมาตลอดชีวิต แต่เขากลับต้องยอมก้มหน้าลงต่อหน้าคนอื่นตั้งแต่เมื่อไหร่กัน? ไม่เพียงเท่านั้น กองทัพโลกใหม่ยังได้บุกโจมตีจักรวาลโลกเมื่อปีที่แล้วอีกด้วย!

แต่เขารู้ดีว่า เรเชลเป็นฝ่ายผิดที่ไปหยิบของของคนอื่นมา

สีหน้าขององค์รัชทายาทมืดมนลงในขณะที่เขารับหินทิเบตมาและใส่มันลงในกล่องเล็ก ๆ อย่างระมัดระวังด้วยการกระทำที่แสดงถึงความนับถือของเขา

บรรยากาศโดยรอบถูกปลุกคุมไปด้วยความเงียบ

ตระกูลคาร์เตอร์รู้สึกผ่อนคลายลงเล็กน้อย พวกเขาเฝ้าดูองค์รัชทายาทอย่างเงียบ ๆ ทุกอย่างคงจะเรียบร้อยแล้วเมื่อเรเชลได้คืนหินทิเบตให้กับพวกเขา

โซรันและซูซานมองหน้ากันและถอนหายใจด้วยความโล่งอก

ในเวลานั้น องค์รัชทายาทก็จ้องมองพวกเขาด้วยสายตาที่เยือกเย็น

“พวกเจ้าจงฟัง! ฆ่าคาร์เตอร์ให้สิ้นซาก อย่าให้ใครมีชีวิตรอดไปได้!” องค์รัชทายาทตะโกนสั่ง

"พะยะขะ!"

เมื่อพวกเขาได้ยินคำสั่ง จากนั้น เหล่าทหารองครักษ์หลายพันคนก็นำหอกยาวของพวกเขาออกมาด้วยเสียงที่ดังกึกก้อง และรีบพุ่งเข้าใส่คาร์เตอร์โดยในทันที

"อ๊าก!"

ไม่มีใครสามารถตอบสนองได้ทันเวลา เพียงแค่เสี้ยววินาที เหล่าสาวกของคาร์เตอร์ก็ร้องคร่ำครวญด้วยความเจ็บปวดและล้มลงกับพื้นในทันที

“ฝ่าบาท…” โซรันตะลึงและโกรธจัด ใบหน้าของเขาขาวซีด

องค์รัชทายาทเยาะเย้ย “พวกเจ้าเป็นเพียงตระกูลที่ต่ำต้อย กล้าดียังไงขโมยหินทิเบตของเราไป? พวกเจ้ารุกรานราชวงศ์ของเรา วันนี้พวกเจ้าทุกคนต้องจะตาย!”

หินทิเบตเป็นหินที่อยู่บนมงกุฎของปู่ของเขาและมีความหมายมากยิ่งนัก! ในเมื่อพวกเขากล้าขโมยของสำคัญเช่นนี้ไป ดังนั้น พวกคาร์เตอร์จึงสมควรตาย!

ความโกรธแค้นปรากฏขึ้นในดวงตาของเจ้าชายคนโตเมื่อความคิดนั้นผุดขึ้นภายในใจ จากนั้นเขาก็ชี้ไปที่โซรันและตะโกนขึ้นว่า “พวกแกทุกคนสมควรตาย!”

"อ๊าก!"

เสียงคร่ำครวญดังขึ้นอย่างต่อเนื่องในขณะที่สาวกของคาร์เตอร์หลายสิบล้มลงกับพื้น

เรเชลรู้สึกงุนงงกับฉากนี้ จากนั้นเธอก็ร้องไห้อีกครั้ง “พวกแก ราชวงศ์แห่งโลกใหม่ช่างไร้เหตุผล! พวกเราได้คืนหินทิเบตให้กับแกแล้ว แต่พวกแกก็ยังคิดที่จะเข่นฆ่าพวกเรา! มันจะมากเกินไปแล้วนะ!”

เธอไม่เคยคิดเลยว่า หินเล็ก ๆ ก้อนนั้นจะนำไปสู่หายนะในครั้งใหญ่เช่นนี้

พระเจ้าไม่ยุติธรรม!

องค์รัชทายาทเยาะเย้ยว่า “ราชวงศ์แห่งโลกใหม่ไม่ควรจะถูกทำให้เป็นมลทิน! พวกเจ้าคาร์เตอร์สมควรตาย!”