คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ นิยาย บท 87

"มาสิ แดร์ริล มานั่งนี่" เมแกนยิ้ม เธอดึงเก้าอี้ข้างเธอออกขณะที่เมินต่อสายตาตัดสินของคนอื่น

แดร์ริลกำลังจะจากไป แต่เขาประทับใจกับความจริงใจของเมแกน เขาจึงนั่งลงอย่างสุขุม

"เมกที่รัก ทำไมเธอถึงเป็นเพื่อนกับเขา" เคนท์ตั้งสติได้—เขาก็ถามอย่างสับสน

เมแกนถอนหายใจแผ่วเบา "เคนท์ นายช่วยไม่ตัดสินหนังสือจากปกได้ไหม? ในสายตาฉัน ทุกคนเท่ากัน แล้วไงถ้าแดร์ริล ดาร์บี้ ใช้ชีวิตอยู่กับบ้านภรรยา? ฉันจะเป็นเพื่อนกับเขาไม่ได้อย่างนั้นเหรอ?" เมแกนอธิบายอย่างใจเย็น

เคนท์งงเป็นไก่ตาแตก เมแกนส่ายหัวแล้วนำเม็ดยาเทวะออกมาจากกระเป๋า "เคนท์ ไม่ใช่ว่านายติดอยู่ในระดับปรมาจารย์ขั้นห้ามาตลอดเหรอ? ยานี่ช่วยนายได้ แดร์ริลให้ฉันมา"

"โว้ว!" พวกเขาแปลกใจกับคำกล่าวของเมแกน

กลุ่มชายหนุ่มผู้ร่ำรวยล้วนเป็นผู้บ่มเพาะเหมือนกัน แม้ว่าพวกเขาจะเป็นพวกมือใหม่ที่เพิ่งฝึกฝนการบ่มเพาะก็ตาม ยังไงซะ ครอบครัวของพวกเขาก็ยอมจ่ายเงินเพื่อให้พวกเขาเป็นผู้บ่มเพาะ พวกเขาล้วนรู้ดีว่าการบ่มเพาะนั้นลำบากและท้าทายมากแค่ไหนกับการทะลวงระดับต่อไป

เมื่อได้ยินว่าเม็ดยาเทวะสามารถช่วยได้ นั่นจึงทำให้ทุกคนสนใจ แต่จากที่เมแกนกล่าว ยานี่มาจากแดร์ริล ทันใดนั้น ทุกคนก็ยิ่งสนใจแดร์ริลมากกว่ายาเสียอีก ลูกเขยต่ำต้อยสามารถหาเม็ดยาเทวะมาไว้ในมือ? ถ้ายานี่เป็นของจริง ต้องมีคนจำนวนมากที่ยินดีจ่ายเพื่อมันแน่

ไม่มีใครกล้ากลั่นแกล้งเมแกน พวกเขาจึงดูหมิ่นแดร์ริลแทน

เคนท์เองก็ตกใจ เขาได้ยินถึงสรรพคุณของเม็ดยาเทวะมา ยังไงก็ตาม เมื่อเขาได้ยินว่ามันมาจากแดร์ริล เขาก็หัวเราะอย่างดูหมิ่น เขาหยิบมันมาจากเมแกน ตรวจดูมันอย่างละเอียด แล้วกล่าวเย้ยหยัน "ของห่วย ๆ นี่ช่วยได้จริงเหรอ? เธอต้องล้อฉันเล่นแน่!"

น้ำเสียงของเคนท์จริงจัง เขามองเมแกนแล้วกล่าว "เมกที่รัก นิสัยของเธอนั้นซื่อตรงและชัดเจนมาตลอด แต่เธอหัวอ่อนเกินไป ฉันเดาว่าที่เธอสามารถไปสู่ระดับปรมาจารย์อาวุโสได้ ไม่ใช่เพราะยา แต่เป็นเพราะเธอมีพื้นฐานการบ่มเพาะที่ดีอยู่แล้ว เธอจึงทะลวงมันได้! มันไม่มีของอย่างเม็ดยาเทวะหรอก ไม่อย่างนั้นทุกคนคงเป็นปรมาจารย์อาวุโสได้ไม่ยาก" เคนท์กล่าวอย่างสบาย ๆ แล้วโยนยาลงบนโต๊ะ

"ฉันจริงจังนะ! มันเป็นเพราะยานี่ฉันถึงกลายเป็นปรมาจารย์อาวุโส!" เมแกนตอบอย่างกังวล