คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ นิยาย บท 86

อย่างไรแดร์ริลนั้นเป็นข้อยกเว้น

ใช่ แดร์ริลนั้นเป็นข้อยกเว้น เขามีของพิเศษอย่างเม็ดยาเทวะและสามารถทะลวงระดับปรมาจารย์ขั้นสองในเวลาอันสั้น

เมื่อคิดดังนั้น เมแกนก็น้ำเสียงอ่อนลง "ถ้าอย่างนั้น ทำอย่างไรถึงจะได้เม็ดยาเทวะมาล่ะ?"

ด้วยชุดเครื่องแบบของเธอ เธอดูน่าทึ่ง แดร์ริลหัวเราะคิกคัก "ก็ได้ เอาเป็นว่าคุณลองพูดอะไรดี ๆ เกี่ยวกับผมดู ชมผมสิ แต่ต้องชมด้วยความจริงใจนะ ถ้ามันทำให้ผมพอใจได้ ผมจะให้เม็ดยาเทวะกับคุณ"

เมแกนสั่นสะท้าน นี่ยอมรับไม่ได้อย่างเด็ดขาด เธอไม่ใช่คนประเภทที่จะยอมก้มหัวชมคนอื่น

เธอชะลอรถลง กัดริมฝีปากแล้วจมลงในความคิด ครู่หนึ่ง เธอก็ยอม "แดร์ริล คุณ… คุณเป็นคนมีเสน่ห์ที่สุดเท่าที่ฉันเคยพบ ได้โปรด คุณมอบเม็ดยาเทวะให้ฉันได้ไหม?"

แดร์ริลหัวเราะ เขาต้องยอมรับ: การมีหญิงสาวที่เข้มแข็งและงดงามแบบเมแกนมากราบกรานเขา—ไม่ว่าชายใดก็ไม่สามารถต่อต้านขอคำของเธอได้ แม้แต่เขาเอง

"ก็ได้ ก็ได้ ผมจะให้คุณเม็ดหนึ่ง" แดร์ริลยอมรับอย่างพอใจ เขาส่งเม็ดยาให้เมแกน

"ขอบคุณ!" เมแกนรับยาไป

เธอไม่สามารถซ่อนความดีใจได้ เธอรีบหยิบมือถือแล้วกดหมายเลข "เฮ้ ฉันได้เม็ดยาที่นายต้องการแล้ว นายอยากจะมารับมันเลยไหม?" เสียงปลายสายพึมพำฟังไม่ได้ศัพท์กลับมา เมแกนพยักหน้า ก่อนจะวางสาย

"แดร์ริล ฉันมีเพื่อนที่ตอนนี้อยู่ที่โอเรียนทอล เพิร์ล เราไปพบเขาดีไหม? เขาจะได้ขอบคุณคุณต่อหน้าเลย" เมแกนเสนอ

"แน่นอน" แดร์ริลพยักหน้า

ที่โอเรียนทอล เพิร์ล เมแกนพาแดร์ริลมาที่ห้องดินเนอร์ส่วนตัวสุดหรู ด้านใน มีคนอยู่ไม่มาก ซึ่งมีคนที่แดร์ริลรู้จัก พวกเขาล้วนเป็นเหล่าเด็กร่ำรวยจากเงินพ่อแม่ของเมืองตงไห่ ผู้ซึ่งเข้าร่วมงานกาล่าของบริษัทลินดัน แม้พวกเขาจะมาจากครอบครัวร่ำรวย แต่พวกเขาก็ใช้เวลาที่มีไปอย่างไร้ค่า

เมื่อเห็นเมแกน หนึ่งในพวกนั้นก็ยืนขึ้นแล้วแสยะยิ้ม "พวก พวก! ฉันขอแนะนำแฟนฉัน เมแกน เธอนำเม็ดยาเทวะมาให้ฉัน ตอนนี้ฉันจะสามารถพุ่งขึ้นสู่ระดับปรมาจารย์อาวุโสได้แล้ว!"

'อะไรนะ?!' แดร์ริลตะลึง 'นรกเอ๊ย! เมแกนอยากได้ยาไปให้เจ้าคนน่าเหลือเชื่อนี่น่ะเหรอ? เขาเป็นแฟนหนุ่มของเธอ?!

เคนท์ ฮูห์ ทายาทโดยชอบธรรมของ เอเวอร์ลาสติ้ง กรุ๊ป ครอบครัวของเขารวย แต่เขาเป็นไอ้งี่เง่าหัวรั้น เมแกนเป็นเทพธิดาอย่างแท้จริง ทำไมเธฮถึงอยู่กับเขา?

เคนท์พยายามจับมือเมแกน แต่เธอปัดมือเขาออกอย่างนุ่มนวล "เคนท์ ที่นี่มีคนอยู่เยอะนะ! อย่าทำแบบนี้ที่นี่"

เคนท์หัวเราะแล้วหันไปทางกลุ่มคน "พี่น้องทั้งหลาย ดูแฟนสาวฉันสิ! เธอมักจะให้ฉันจับแค่มือเท่านั้น ฉันไม่เคยจูบเธอด้วยซ้ำ เธอบอกว่าเธอจะมอบตัวเธอให้ฉันตอนที่พวกเราแต่งงานแล้วเท่านั้น! พวกนายอย่าล้อฉันล่ะ ฮ่าฮ่า!"

"โย่ พี่ชาย พี่สะใภ้เป็นเพชรเลยนะ!" ใครคนหนึ่งกล่าว อีกคนก็โพล่งขึ้นมา "พี่สะใภ้นั้นงดงามและสุขุมมาก เคนท์ นายนี่มันถูกหวยชัด ๆ!"

บรรยากาศในห้องนั้นครื้นเครงอย่างที่มันควรเป็น ทันใดนั้นก็มีคนตะโกนออกมา "เ-ี้ย! นั่นมันลูกเขยตระกูลลินดันไม่ใช่เหรอ?"

เหมือนกับระลอกคลื่น ทุกคนพลันหันไปทางแดร์ริล

"ทำไมขยะนี่มาอยู่นี่ล่ะ?"

"นั่นสิ? มันกล้ามาที่นี่ได้ยังไง?"

กลุ่มเด็กผู้ร่ำรวยกล่าวขึ้นทีละคน เคนท์ขมวดคิ้ว "มันเป็นเขาจริงด้วย! พวก นายมาผิดที่แล้ว กรุณาไสหัวไปซะ โอเรียนทอล เพิร์ล ไม่ใช่ที่ของพวกบกพร่องแบบนาย"

มันจริง ที่ชายคนนี้เป็นลูกเขยของลินดัน ที่ซึ่งใกล้จะล้มละลาย พวกเขาขายครึ่งหนึ่งของทรัพย์สินไป แน่นอนว่าแดร์ริลไม่มีทางมีปัญญาอยู่ที่โอเรียนทอล เพิร์ล

เมแกนทนไม่ได้อีก เธอขัด "เคนท์ อย่าทำแบบนี้ แดร์ริลมากับฉัน เขาเป็นเพื่อนฉัน"

อะไรนะ? หมอนี่เป็นเพื่อนเมแกน? คนในห้องงุนงง พวกเขาต้องได้ยินผิดแน่

พวกเขาได้ยินมาก่อนหน้านี้ว่าเมแกนเป็นหัวหน้าหน่วยสืบสวนของเมืองตงไห่ แล้วเธอมาเป็นเพื่อนกับขยะไร้ค่านี่ได้อย่างไร? คนหนึ่งเป็นเทพธิดา อีกคนก็เป็นไอ้ขี้แพ้