อย่างไรแดร์ริลนั้นเป็นข้อยกเว้น
ใช่ แดร์ริลนั้นเป็นข้อยกเว้น เขามีของพิเศษอย่างเม็ดยาเทวะและสามารถทะลวงระดับปรมาจารย์ขั้นสองในเวลาอันสั้น
เมื่อคิดดังนั้น เมแกนก็น้ำเสียงอ่อนลง "ถ้าอย่างนั้น ทำอย่างไรถึงจะได้เม็ดยาเทวะมาล่ะ?"
ด้วยชุดเครื่องแบบของเธอ เธอดูน่าทึ่ง แดร์ริลหัวเราะคิกคัก "ก็ได้ เอาเป็นว่าคุณลองพูดอะไรดี ๆ เกี่ยวกับผมดู ชมผมสิ แต่ต้องชมด้วยความจริงใจนะ ถ้ามันทำให้ผมพอใจได้ ผมจะให้เม็ดยาเทวะกับคุณ"
เมแกนสั่นสะท้าน นี่ยอมรับไม่ได้อย่างเด็ดขาด เธอไม่ใช่คนประเภทที่จะยอมก้มหัวชมคนอื่น
เธอชะลอรถลง กัดริมฝีปากแล้วจมลงในความคิด ครู่หนึ่ง เธอก็ยอม "แดร์ริล คุณ… คุณเป็นคนมีเสน่ห์ที่สุดเท่าที่ฉันเคยพบ ได้โปรด คุณมอบเม็ดยาเทวะให้ฉันได้ไหม?"
แดร์ริลหัวเราะ เขาต้องยอมรับ: การมีหญิงสาวที่เข้มแข็งและงดงามแบบเมแกนมากราบกรานเขา—ไม่ว่าชายใดก็ไม่สามารถต่อต้านขอคำของเธอได้ แม้แต่เขาเอง
"ก็ได้ ก็ได้ ผมจะให้คุณเม็ดหนึ่ง" แดร์ริลยอมรับอย่างพอใจ เขาส่งเม็ดยาให้เมแกน
"ขอบคุณ!" เมแกนรับยาไป
เธอไม่สามารถซ่อนความดีใจได้ เธอรีบหยิบมือถือแล้วกดหมายเลข "เฮ้ ฉันได้เม็ดยาที่นายต้องการแล้ว นายอยากจะมารับมันเลยไหม?" เสียงปลายสายพึมพำฟังไม่ได้ศัพท์กลับมา เมแกนพยักหน้า ก่อนจะวางสาย
"แดร์ริล ฉันมีเพื่อนที่ตอนนี้อยู่ที่โอเรียนทอล เพิร์ล เราไปพบเขาดีไหม? เขาจะได้ขอบคุณคุณต่อหน้าเลย" เมแกนเสนอ
"แน่นอน" แดร์ริลพยักหน้า
ที่โอเรียนทอล เพิร์ล เมแกนพาแดร์ริลมาที่ห้องดินเนอร์ส่วนตัวสุดหรู ด้านใน มีคนอยู่ไม่มาก ซึ่งมีคนที่แดร์ริลรู้จัก พวกเขาล้วนเป็นเหล่าเด็กร่ำรวยจากเงินพ่อแม่ของเมืองตงไห่ ผู้ซึ่งเข้าร่วมงานกาล่าของบริษัทลินดัน แม้พวกเขาจะมาจากครอบครัวร่ำรวย แต่พวกเขาก็ใช้เวลาที่มีไปอย่างไร้ค่า
เมื่อเห็นเมแกน หนึ่งในพวกนั้นก็ยืนขึ้นแล้วแสยะยิ้ม "พวก พวก! ฉันขอแนะนำแฟนฉัน เมแกน เธอนำเม็ดยาเทวะมาให้ฉัน ตอนนี้ฉันจะสามารถพุ่งขึ้นสู่ระดับปรมาจารย์อาวุโสได้แล้ว!"
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์
ต่อให้หน่อยครับรอมาหลายเดือนแล้วครับ2091...
สุดท้ายก็เป็นนิยายที่แต่งไม่จบอีกเรื่อง...
แพทเทิรฺนนี้อีกแล้วพระเอกเป็นลูกเขยแต่งเข้าบ้านผู้หญิงแต่งงานมา 3 ปี ลำบากเหลือแสนแม้แต่แขนก็ไม่ได้แตะ สุดท้ายกลายเป็นว่าพระเอกเป็นคนร่ำรวยมาจากตระกูลใหญ่แทบทุกเรื่อง อีแม่ยายก็พยายามหาลูกเขยใหม่บังคับลูกสาวให้หย่าตอดเวลา...
2073 ต่อหน่อยครับ...