คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ นิยาย บท 912

”ใครที่ไม่เกี่ยวข้อง ไสหัวไป!” แดร์ริลแทบจะแหกปากกรีดร้อง ดวงตาเขากลายเป็นสีแดงเถือก!

“ฉันไม่สนว่าพวกแกจะมาจากสำนักหรือตระกูลโด่งดังที่ไหน ถ้าพวกแกอยากจะช่วยสำนักประกายแสง ในวันนี้ ฉันก็จะทำลายพวกแกทิ้งด้วย!”

ทั้งภูเขาแห่งปัญญาได้ยินเสียงของแดร์ริลชัดเจน

ป่าเถื่อน!

น้ำเสียงของเขาหลุดโลกไปแล้ว!

เมื่อพวกเขาได้ยินเช่นนั้น สีหน้าของทุกคนก็เปลี่ยนไป ลมหายใจของพวกเขาสั่นคลออย่างสุขุม! พวกเขานิ่งเงียบแต่กราดเกรี้ยว!

บรรดาแขกผู้มาร่วมงานฉลองวันเกิดที่สำนักประกายแสงต่างเป็นสำนักที่มีชื่อเสียงจากทั่วทุกทวีป พวกเขาคือหน่อเนื้อเชื้อไขของเหล่าผู้บ่มเพาะ แต่ละคนอาจจะเป็นจอมยุทธที่เก่งกาจจากทั่วทุกมุมโลก!

มีคนกล้ามากล่าววาจาเช่นนี้กับพวกเขาได้อย่างไร?

อย่างไรก็ตาม สถานการณ์นี้จะดูเหมือนว่าแดร์ริลแสดงกิริยามารยาทต่ำทรามกับพวกเขาราวกับเป็นเศษขยะ

แล้วใครบ้างที่จะทนกับความขายขี้หน้าเช่นนี้ได้?

แต่ทว่าไม่มีใครกล้าก้าวขึ้นมา!

ทันใดนั้น ลอร่าก็รวบรวมสติของเธอได้ในที่สุด ใบหน้าอันงดงามของเธอซีดเซียวขณะชี้ไปที่แดร์ริล “เจ้า

ข้าไม่รู้ว่าสำนักประกายแสงไปทำอะไรให้เจ้าขุ่นเคือง แต่ถ้าเจ้าถอยออกไปตอนนี้ ข้าจะยอมยกโทษให้กับความไร้กาลเทศะของเจ้า!”

ดวงตาของแดร์ริลแดงก่ำขณะเขาหัวเราะออกมาเสียงดัง!

“แกไม่รู้เหรอว่าสำนักของแกทำอะไรไว้ฉันไว้บ้าง?” แดร์ริลกำดาบกลืนโลหิตไว้ในมือแน่นขนัดขณะที่สั่นไปทั้งตัว “ลิลี่ตายแล้ว! ลิลี่น้อยของฉันตอนนี้เธอจากไปแล้ว! ไม่ว่าใครหน้าไหนก็ตามที่จะมาหยุดฉันมันต้องตาย! ฉันจะทำลายสำนักประกายแสงให้สิ้นซาก!”

เปรี้ยง!

ทันใดนั้น มวลพลังมหาศาลที่รุนแรงก็ฉายวับขึ้นมากลายเป็นเจดีย์สูงกว่าร้อยเมตร จากบนพื้นขึ้นทยานขึ้นไปสู่กลุ่มก้อนเมฆ มันคืออภินิหารเจดีย์เจ็ดยอด และเหล่าจอมยุทธนับรบทั้งห้าร้อยคนก็ปรากฏออกมาจากเจดีย์!

“เซปไฟร์ ฉันอยากให้นายฆ่าลูกศิษย์สำนักประกายแสงทั้งหมด อย่าให้เหลือ!” แดร์ริลแผดเสียงออกมาอย่างบ้าคลั่ง ในหัวของเขาเต็มไปด้วยภาพของลิลี่ เขาเสียสติหลุดโลกไปแล้ว!

“นิมบัส ฉันอยากให้นายถล่มห้องโถงอาภาอลังการทิ้งซะ!”

“เลวิน ฉันอยากให้นายไปทำลายรูปปั้นราชาแห่งความรู้!”

“ขุนศึกเนตรโรหิต ฉันอยากให้นายไปทำลายเปลวไฟแห่งแสงสว่าง!”