คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ นิยาย บท 911

”ไอ้หยา!”

ทันใดนั้น บรรยากาศของงานก็ตึงเครียด!

ทั้งสามคนนี้คงหมดอาลัยในชีวิตแล้วใช่ไหม ถึงกล้าเอาโลงศพมาเป็นของขวัญให้ใครสักคน?

“บัดซบ! นี่พวกเจ้ากำลังรนหาที่ตายกันอยู่เหรอ?” ใบหน้าของมัตเตโอดูน่ากลัวมากขณะที่เขากำหมัดแน่นขนัด!

ลอร่าที่ยืนอยู่เคียงข้างก็โกรธจนตัวสั่นเช่นเดียวกัน!

“สำนักประกายแสง!” ในตอนนั้นเอง จตุขุนพลก็ตะบึงเดินเข้ามา! เซปไฟร์กวาดสายตามองไปรอบ ๆ พวกเขาฉีกยิ้มอย่างเย็นชา ในขณะที่เขากล่าว “โลงศพสองใบนี้ถูกสั่งทำขึ้นมาเป็นพิเศษโดยประมุขสำนักและประมุขนิกายที่เคารพรักของผม ได้โปรดรับของขวัญชิ้นนี้ไว้ด้วย!”

ปัง!

“ระยำ!” มัตเตโอแผดเสียงอย่างโมโห กำลังภายในเริ่มปะทุขึ้นมาในตัวเขา!

เขาควบคุมยุทธจักรมายาวนานหลายปี เขาจึงเป็นที่เคารพยำเกรงของทุกคน ไม่มีใครกล้าล่วงเกินเขา! มัตเตโอควบคุมอารมณ์ไว้ไม่อยู่เมื่อเห็นโลงศพสีดำสองใบ เขาจ้องเขม็งไปที่แดร์ริลและกล่าว “ถ้าเจ้ายอมคุกเข่าลงและขอโทษข้าในตอนนี้ ข้าจะมอบความตายที่ไม่ทรมานให้!”

“ความตายแบบไม่ทรมาน?” ดวงตาแดร์ริลแดงก่ำขณะเขาฉีกยิ้มอย่างเย็นชา เขาก้าวเท้าขึ้นมาข้างหน้าและกวาดสายตามองไปรอบ ๆ ด้วยสีหน้าที่เย็นชา “มัตเตโอ” เขากล่าวอย่างขึงขังและจ้องมองอย่างดุดัน

“มีอะไรก็รีบพูดออกมา และเตรียมตัวเผชิญกับความตายซะ!” มัตเตโอหน้านิ่วคิ้วขมวดขณะเขากำหมัดแน่น! เขาเดือดดาลเป็นฟืนไฟ เขาแทบจะอดทนต่อไปอีกไม่ไหว!

ทุกสายตาต่างจับจ้องไปที่แดร์ริล พวกเขาต่างมีสีหน้าที่ตะขิดตะขวงใจ

‘ไอ้หมอนี่ มันมาเพื่อท้าทายสำนักประกายแสง!’

‘สงสัยจะรนหาที่ตาย?’

แดร์ริลไม่สนใจกับสายตาของผู้คน เขายังคงจ้องเขม็งไปที่มัตเตโอ “ฉันมีคำถามสำหรับแก แกฆ่าผู้หญิงที่ชื่อว่าลิลี่ ลินดันเมื่อปีที่แล้วรึเปล่า? แกเป็นคนทำใช่ไหม?”

ลิลี่ ลินดันงั้นเหรอ?

ภาพหน้าตาอัปลักษณ์ก็ปรากฏขึ้นในหัวของมัตเตโอทันทีเมื่อเขาได้ยินชื่อ เขารวบรวมสติและหัวเราะออกมาเสียงดังลั่น “เอาล่ะ ตอนนี้ข้าเข้าใจแล้ว ที่พวกเจ้ามาทำแบบนี้ก็เพราะเจ้าคือสามีของนางอัปลักษณ์นั่น”

จัสตินเคยบอกเขาว่าสามีของหญิงสาวหน้าตาอัปลักษณ์คนนั้นมีชื่อว่าแดร์ริล เขาเพิ่งจะจำได้ในตอนนี้

มัตเตโอจ้องมองแดร์ริลด้วยท่าทางที่หยิ่งยโสโอหังและแสยะยิ้มในตอนที่กล่าว “ใช่แล้ว ข้าฆ่านางเอง”

แดร์ริลรู้สึกจุกอก เขากัดฟันกรอดขณะที่พยายามควบคุมอารมณ์ “เธอไปทำอะไรให้แก? ทำไมแกต้องฆ่าเธอทิ้งด้วย?”

มัตเตโอฉีกยิ้มอย่างสบายอารมณ์ขณะที่เขาเขยิบเข้ามาใกล้สองก้าว “ข้าไม่เคยมีเหตุผลอะไรกับการกระทำของข้ามาตลอดชีวิต นางก็เป็นแค่เพียงหญิงสาวหน้าตาอัปลักษณ์แล้วทำไมข้าไม่ควรจะต้องฆ่านางทิ้ง? เจ้าอยากจะแก้แค้นแทนนางงั้นเหรอ?”

ว้าว!