คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ นิยาย บท 926

”แม้ว่าผู้คนจะหลงคิดว่าข้าและครอบครัวข้าเป็นอสูรร้าย แต่พวกเราก็ไม่เคยทำร้ายมนุษย์”

พวกเราอาศัยอยู่ในป่าลึก และวันนึงข้าก็พลัดหลงเข้ามาในโลกมนุษย์ ข้ากำลังตั้งท้อง” เถาอู้กล่าวน้ำเสียงแผ่วเบา มันดูสะเทือนใจขณะที่มันเล่าเรื่องราวน้ำตาคลอเบ้า

“ทันทีที่เผ่าพันธุ์เราต้ังท้องเราจะอ่อนแอและสามีของข้าก็จะคอยไปจับสัตว์วิเศษหรือสมุนไพรนานาชนิดมาเพื่อบำรุงร่างกายข้า แต่กระนั้น จักรพรรดิโลกใหม่ต้องการที่จะก่อสร้างพระราชวังหลังใหม่ในเวลานั้น และเขาก็ส่งพวกมนุษย์เข้ามาตัดต้นไม้ไปอย่างไม่ลดละ จนกระทั่งพวกนายพรานมาพบกับสามีข้า”

“พวกเราคือหนึ่งในอสูรร้ายทั้งสี่ และเถาอู้ที่โตเต็มวัยก็ไม่น้อยหน้าไปกว่ามังกรที่โตเต็มวัย!” เถาอู้ขบเคี้ยวฟัน “พวกมนุษย์ พวกเขาต้องการทำให้พวกเราเชื่องและเชื่อฟัง พวกเขาต้องการให้เราเป็นอสูรรับใช้พวกเขา!”

“หลังจากที่พวกคนตัดต้นไม้ออกไป วันรุ่งขึ้น บรรดาพรรคพวกจอมยุทธระดับสูงก็เข้ามาบุกถึงบ้านของพวกเราในป่า พวกเขาต้องการที่จะทำให้สามีของข้าเชื่อง เพื่อที่จะได้ขี่หลังเขา จอมยุทธระดับสูงเหล่านั้นคือจอมยุทธผู้ทรงพลังที่สุดในโลก!” เถาอู้ก็เอื้อนกล่าว “แต่สามีของข้าไม่ยอมเชื่อฟังพวกเขา เขาต่อสู้กับบรรดาจอมยุทธจนในที่สุดเขาก็ตายไปพร้อมกับพวกจอมยุทธ!”

ดวงตาของเถาอู้แดงฉาน ราวกับว่ามีคนมาเทเลือดลงไป “สามีของข้าต้องเสียชีวิต และข้าก็เคียดแค้นอาฆาตกับพวกมนุษย์อย่างเกลียดชัง!”

“ข้ารู้สึกบันดาลโทสะ ข้าจึงบุกไปที่ยุทธจักรของมนุษย์และฆ่าทุกคนที่เข้ามาขวางทางข้า! จนกระทั่งสำนักประกายแสงและราชวงศ์โลกใหม่ร่วมมือกันกับสำนักเล็กใหญ่ต่าง ๆ เพื่อวางแผนจะซุ่มโจมตีข้า และข้าก็ถูกจับนับตั้งแต่นั้นมา”

เถาอู้หลับตาลงก่อนจะเล่าต่อ “สำหรับ 500 ปีที่ผ่านมาเจ้าสำนักประกายแสงจะลงมาที่นี่เพื่อจะทำให้ข้าเชื่องและจะได้ขึ้นขี่หลังข้า แต่แน่นอนว่าข้าไม่มีวันยอมพวกมัน ดูเหมือนว่าความยุติธรรมจะมีอยู่จริงในโลกนี้เพราะสุดท้ายแล้วสำนักประกายแสงก็ถูกทำลายย่อยยับ!”

เถาอู้ก็จ้องมองแดร์ริล “ห้าร้อยปี! มันผ่านมาห้ายร้อยปี! ชีวิตของข้าใกล้จะถึงวาระสุดท้ายแล้ว ข้าไม่รู้ว่าข้าจะอยู่ได้อีกนานแค่ไหน แต่กระนั้นก็ดีข้ายังมีอีกสิ่งหนึ่งที่คางคา นั่นก็คือลูก ๆ ของข้า”

อะไร?

ลูก?

แดร์ริลตกตะลึงเมื่อได้ยินเช่นนั้น!

เปรี้ยง!

ทันใดนั้น ไข่ขนาดมหึมาสองฟองก็โผล่ออกมาใต้ตัวของเถาอู้และลอยขึ้นไปบนอากาศ!