คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ นิยาย บท 97

ลิลี่ดูหดหู่

"เกิดอะไรขึ้น?" แดร์ริลถาม เขาดีใจที่ได้เจอลิลี่

ลิลี่ถอนหายใจ "คุณย่าสั่งเรียกประชุมตระกูลน่ะ"

แดร์ริลขมวดคิ้ว 'ประชุมตระกูลอีกแล้ว? คุณย่าลินดันนี่ดูจะชอบการประชุมตระกูลมากเลยนะเนี่ย เธอต้องการอะไรกันแน่?'

"ผมจะไปกับคุณ" แดร์ริลเสนอ ในระหว่างเขาจึงได้รู้เหตุผลของการเรียกประชุม—เทรนท์ ยัง ถูกจับ ในตอนแรกเขาตกลงจะซื้อหุ้นยี่สิบเปอร์เซ็นของมูลค่าทรัพย์สินของตระกูลลินดัน แต่ดีลนั้นไม่สำเร็จ คนมากมายโทษว่าเป็นความผิดของลิลี่ เพราะเธอไม่ให้ความร่วมมือ

มนุษย์นั้นเห็นแก่ตัว ถ้าพวกเขาต้องเลือกระหว่างเงินกับครอบครัว คนมากมายจะเลือกอย่างแรกโดยไม่ลังเล

การกระทำของเทรนท์นั้นชั่วร้าย ทุกคนล้วนโกรธเขามากเมื่อวาน แต่เมื่อคิดอีกที พวกเขา—โดยเฉพาะคุณย่าลินดัน—รู้สึกว่าลิลี่นั้นตื่นตูมเกินไปกับแค่ปัญหาเล็ก ๆ

การประชุมวันนี้จึงมุ่งเป้ามาที่ลิลี่โดยเฉพาะ

"ฉันจะทำยังไงดี? พวกเขาต้องตําหนิฉันแน่" ลิลี่ถามด้วยความกระวนกระวาย

"ไม่ต้องกังวลนะ คุณยังมีผม" แดร์ริลปลอบ

ลิลี่รู้สึกดีขึ้น เธอนึกไปถึงเมื่อวานว่าแดร์ริลนั้นปกป้องเธอจากการเล่นงานเทรนท์ นั่นทำให้เธอประทับใจอย่างแท้จริง

แต่เธอก็คิดได้ว่า นั่นเป็นทั้งหมดที่เขาทำได้แล้ว เขาไม่มีจุดยืนในตระกูล ไม่มีสิทธิ์จะพูดอะไรด้วยซ้ำ เขาจะช่วยได้ยังไง? ลืมไปเถอะ เธอจะทำเป็นหูทวนลมไป

เมื่อลิลี่กำลังจมความคิดตัวเอง เธอก็สังเกตเห็นแดร์ริลหยิบมือถืออกมาส่งข้อความ

เมื่อพวกเขามาถึงพื้นที่ของลินดัน ทุกคนก็รออยู่แล้ว

"แดร์ริล แกยังกล้าเสนอหน้ามาอีกเหรอ?" วิลเลียมชี้หน้าแดร์ริลแล้วตะโกนใส่

แดร์ริลตอบอย่างเย็นชา "แล้วทำไมจะมาไม่ได้ล่ะ?"

"ถ้าแกไม่จัดการเทรนท์เมื่อวาน เรื่องคงไม่กลับตาลปัตรจนควบคุมไม่ได้แบบนี้" วิลเลียมเย้ยหยัน ทุกคนก็พยักหน้าอย่างเห็นด้วย

"ใช่ นี่มันก็แต่ปัญหาเล็กน้อย—เทรนท์ชอบลิลี่ มันก็ปกติที่เขาจะจีบเธอ"

"ถูกต้องเลย มากไปกว่านั้น นายมันไม่เหมาะสมกับลิลี่ของพวกเรา"

"ถ้าลิลี่อยู่กับเทรนท์จะเป็นการดีที่สุดสำหรับทุกคน แถมเรายังขายหุ้นได้อีกตั้งยี่สิบเปอร์เซ็น ยิงปืนนัดเดียวได้นกสองตัว!"

คนที่เหลือผสมโรง

"ถ้าแกรู้ว่าอะไรที่แกควรทำ แกก็ควรไปจากลิลี่" วิลเลียมเย้ย

ทุกวันนี้ผู้คนนั้นชั่วร้าย พวกเขาพูดแบบนี้ได้ยังไง

แดร์ริลหงุดหงิด เขาตอบกลับ "อย่างนั้นก็แปลว่าถ้ามีใครกำลังยั่วเมียของนายแบบเปิดเผย นายก็จะสนับสนุนพวกเขาสินะ?"

"แกว่ายังไงนะ?" วิลเลียมขู่

"นายเองก็ยังทำไม่ได้ด้วยซ้ำ แต่นายดันมาบอกให้คนอื่นทำอย่างนั้นอย่างนี้ เพื่อประโยชน์ของตัวเอง หน้าด้านซะไม่มี!" แดร์ริลสวน

วิลเลียมสะท้าน เขาอยากจะชกหน้าแดร์ริล แต่เขาก็ต้องทนไว้เพราะรู้ว่าเขาล้มชายตรงหน้าไม่ได้ เขาจึงย้ายเป้าหมายไปที่ลิลี่แทน

"ลิลี่ ประธานยังมีความศรัทธาที่ดีในพวกเรา แต่มันเป็นเพราะเธอ ดีลเลยไม่สำเร็จ เราจะทำยังไงกันล่ะตอนนี้!" วิลเลียมตำหนิ

คนที่เหลือก็ผสมโรงด้วยความโกรธ

"ใช่ เธอต้องรับผิดชอบ!"

"นี่มันส่งผลต่ออนาคตของลินดันเชียวนะ!"

"มันเป็นเกียรติอย่างสูงของเธอที่ประธานยังมาชอบ เธอเป็นใครไปไล่เขา?"

ลิลี่กัดริมฝีปากแรงมาก เธอใกล้จะร้องไห้เต็มที เธอโกรธที่เธอปกป้องตัวเองไม่ได้เลย

จากนั้น คุณย่าลินดันก็พูดขึ้นในที่สุด "พอที!"

เธอกล่าวต่อ "ลิลี่ที่รัก ย่ารู้ว่าหลานไม่ต้องการมาก แต่ย่าคิดมาอย่างหนักและยาวนานเมื่อคืนนี้ ย่ารู้สึกว่าเทรนท์นั้นเหมาะสมกับหลานมาก ย่าตัดสินใจแล้ว หลังจากที่เขาถูกปล่อยตัวในอีกสิบห้าวันหลังจากนี้ เราจะคุยกันเรื่องให้หลานแต่งงาน"

คุณย่าลินดันมองแดร์ริลด้วยความชิงชัง และกล่าว "เธอทั้งสองควรไปเซ็นใบหย่าให้เร็วที่สุด"

"ไม่!" ลิลี่กรีดร้องด้วยน้ำตา "หนูยอมตายดีกว่าแต่งงานกับเทรนท์!"

คุณย่าลินดันยืนขึ้นด้วยความโกรธแล้วตำหนิลิลี่ "นี่ไม่ใช่สิ่งที่เธอจะตัดสินใจเองได้! นี่มันเกี่ยวกับอนาคตของพวกเรา ฉันไม่สนใจว่าเธอจะรู้สึกยังไง! นี่เป็นคำสั่ง จงแต่งงานกับเทรนท์!"