คุณทนายตัวร้าย ฉันขอบายนะคะ นิยาย บท 218

ตอนนี้เสิ่นชิงซูย้ายออกไปแล้ว ฟู่ซืออวี่ฝันร้ายแทบจะทุกคืน

เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ ดวงตาสีดำของชายหนุ่มก็หรี่ลงเล็กน้อย

......

เสิ่นชิงซูคุยโทรศัพท์ไม่นานนัก เมื่อเธอวางสายและหันกลับมา พลันสบตากับสายตาอันลึกล้ำของฟู่ซือเหยียนโดยไม่ทันตั้งตัว

เธอชะงักไปครู่หนึ่ง จากนั้นก็ทำเป็นไม่เห็น แล้วหันหลังเดินออกจากห้องพักผู้โดยสาร

ฟู่ซือเหยียนจ้องมองแผ่นหลังของเธอ ดวงตาสีดำมืดมน ริมฝีปากบางเม้มเป็นเส้นตรง

เสิ่นชิงซูไปร้านสะดวกซื้อเพื่อซื้อนมร้อนหนึ่งแก้ว พอกลับมา ฟู่ซือเหยียนก็ไม่อยู่แล้ว

เธอรู้สึกสบายใจ เดินไปนั่งที่ของตัวเอง แล้วค่อย ๆ จิบนมร้อนทีละคำ

หลังจากดื่มนมหมดได้ไม่นาน ก็มีเจ้าหน้าที่สนามบินมาแจ้งเสิ่นชิงซูว่าสามารถขึ้นเครื่องได้แล้ว

หลังจากขึ้นเครื่องแล้ว เสิ่นชิงซูก็เห็นฟู่ซือเหยียนนั่งอยู่ข้าง ๆ ที่นั่งของเธอ เธอเม้มปากอย่างพูดไม่ออก

ฟู่ซือเหยียนมองเธอแวบหนึ่ง แล้วก็ก้มหน้าลงมองโทรศัพท์

เสิ่นชิงซูทำเหมือนกับว่าเขาเป็นอากาศธาตุเสีย

หลังจากนั่งลงที่ของตัวเองแล้ว เธอก็ขอให้แอร์โฮสเตสช่วยเอาผ้าห่มผืนเล็กมาให้

ก่อนเครื่องขึ้น เสิ่นชิงซูก็ส่งข้อความไลน์หาเฉียวซิงเจียอีกครั้ง

เสิ่นชิงซู : [ฉันดูพยากรณ์อากาศแล้ว ช่วงนี้ฝนตกทุกวันเลยนะ เธอต้องระวังความปลอดภัยให้ดี!]

เฉียวซิงเจีย : [สบายใจได้! ในกลุ่มเรามีบางคนที่เคยไปมาแล้วสองสามครั้ง พวกเขาบอกว่าปกติก็จะไปกันช่วงนี้แหละ นอกจากจะชื้นหน่อยแล้ว เรื่องความปลอดภัยโอเคเลย!]

เมื่อเสิ่นชิงซูเห็นข้อความนี้ ในใจก็ค่อย ๆ สงบลงบ้าง

ในลำโพง พนักงานต้อนรับบนเครื่องบินประกาศให้ทุกคนปรับโทรศัพท์เป็นโหมดเครื่องบิน

เสิ่นชิงซูปรับโทรศัพท์เรียบร้อย ใส่ลงในกระเป๋า แล้วคาดเข็มขัดนิรภัย

เครื่องบินเริ่มเคลื่อนตัว

หลังจากเครื่องบินขึ้นสู่ระดับความสูงที่กำหนดและเริ่มบินอย่างมั่นคงแล้ว เสิ่นชิงซูก็สวมผ้าปิดตา ห่มผ้าห่ม หันหลังให้ฟู่ซือเหยียนแล้วหลับไป

การนอนหลับครั้งนี้ไม่ค่อยดีนัก

ในความฝันมีแต่ภาพสับสนวุ่นวาย