คุณทนายตัวร้าย ฉันขอบายนะคะ นิยาย บท 274

หัวหน้าหวังมองไปที่ฟู่ซือเหยียน “คุณคือสามีของคนไข้เหรอคะ?”

ฟู่ซือเหยียนขมวดคิ้วพลางขานรับเสียงหนึ่ง

หัวหน้าหวังพูดขึ้นต่อว่า “คุณอยากดูคนพี่ไหมคะ?”

ลูกกระเดือกของฟู่ซือเหยียนขยับอย่างยากลำบาก นานสองนานเขาถึงขานรับ “ครับ” เสียงหนึ่ง

......

พยาบาลพาฟู่ซือเหยียนไปดูเด็กคนนั้น

เด็กทารกหนักหนึ่งกิโลกรัมครึ่ง ตัวเล็กขนาดนั้น

นอนเงียบ ๆ อยู่ตรงนั้น

เขาตัวเล็กเกินไป ฟู่ซือเหยียนคิดว่าเขายังตัวใหญ่ไม่เท่าหนึ่งฝ่ามือของตนเลย

ถ้าเขาหายใจได้ ก็คงเห็นลักษณะของหัวใจเต้นตรงหน้าอกน้อย ๆ นั่นแล้ว...

แต่ว่า เขาหายใจไม่ได้ และไม่มีการเต้นของหัวใจแล้ว

นอนตัวเย็นอยู่ตรงนั้น เขากระทั่งยังไม่ทันได้เห็นโลกใบนี้เลยด้วยซ้ำ

ฟู่ซือเหยียนหลับตาลง กลืนความฝาดตรงลูกกระเดือกลงไป

“คุณอ่านใบนี้หน่อยนะคะ ถ้าไม่มีปัญหาก็เซ็นชื่อเถอะค่ะ” พยาบาลส่งเอกสารสองสามใบให้ฟู่ซือเหยียน

ฟู่ซือเหยียนรับมา ขณะอ่านเห็นคำว่า ‘หนังสือยืนยันความถูกต้องของใบมรณะบัตร’ หัวใจก็พลันเต้นผิดจังหวะขึ้นมา

“จะส่งมอบทารกให้โรงพยาบาลจัดการเลย หรือว่าทางญาติจะยื่นขอให้องค์กรที่เกี่ยวข้องจัดการเองคะ?”

ฟู่ซือเหยียนหลับตาลง น้ำเสียงแหบพร่า “เราจะจัดการเองครับ”

“งั้นก็เซ็นชื่อในใบปฏิเสธความรับผิดชอบนี่ด้วยแล้วกันค่ะ...”

ฟู่ซือเหยียนดำเนินการขั้นตอนพวกนั้นเสร็จเรียบร้อยหมดแล้ว

เขาให้เส้าชิงจัดแจงเครื่องบินส่วนตัว เขาจะพาลูกกลับเมืองเป่ยด้วยตัวเอง

เพียงแต่ก่อนกลับไป ฟู่ซือเหยียนจะไปดูเสิ่นชิงซูกับคนน้องก่อน

อาการของสองแม่ลูกต่างไม่สู้ดีกันทั้งคู่

ฟู่ซือเหยียนให้เส้าชิงอยู่ที่โรงพยาบาล เขาจะพาเด็กคนนั้นกลับเมืองเป่ยเอง

ขณะที่ไป๋เจี้ยนเหวินกับเจี่ยงเหวินจิ่นไปถามหาร่างของคนพี่กับโรงพยาบาล ฟู่ซือเหยียนก็นั่งเครื่องบินส่วนตัวไปจากเมืองซิงแล้ว!

ไป๋เจี้ยนเหวินเดือดดาดสุดขีด

“นี่เขาหมายความว่ายังไง? กระทั่งเจอหน้าครั้งสุดท้ายยังไม่ให้อาซูได้เจอเลยงั้นเหรอ?!”

เจี่ยงเหวินจิ่นเองก็รู้สึกสับสนอย่างหนัก แต่เรื่องมาถึงขั้นนี้แล้ว เขาทำได้เพียงปลอบภรรยา “บางทีการไม่เจอหน้าเป็นครั้งสุดท้ายอาจจะเป็นเรื่องดีสำหรับอาซูก็ได้”