คุณทนายตัวร้าย ฉันขอบายนะคะ นิยาย บท 35

ขณะสะลึมสะลือ เสิ่นชิงซูได้กลิ่นอันคุ้นเคย

“แค่ก ๆ”

เธอใช้มือจับคอที่เจ็บแล้วค่อย ๆ ลืมตาขึ้น

ในรถมืดสลัว แสงไฟนอกหน้าต่างรถส่องผ่านกระจกรถ

ระหว่างความมืดสว่างสลับกัน เสิ่นชิงซูตอบสนองขึ้นมา

นี่คือรถของฟู่ซือเหยียน

เธอผุดลุกขึ้นนั่ง มองไปทางที่นั่งคนขับด้านหน้า

ฟู่ซือเหยียนมองเธอจากกระจกส่องหลังแวบหนึ่ง “ตื่นแล้วเหรอ?”

เสิ่นชิงซูหวนคิดเรื่องที่เกิดขึ้นก่อนจะหมดสติ

ดังนั้นเงาร่างสุดท้ายที่เธอเห็นก็คือ...ฟู่ซือเหยียน?

แต่ทำไมฟู่ซือเหยียนถึงได้...

“ตอนนี้รู้สึกเป็นยังไงบ้าง?”

เสียงผู้ชายทุ้มต่ำดังขึ้นในรถ เสิ่นชิงซูดึงสติกลับมา

เธอลูบลำคอ มันเจ็บมาก

ไม่ต้องดูก็รู้ว่าช้ำแน่

สุดท้ายตระกูลเสิ่นก็เลี้ยงเสิ่นเยี่ยนอิ๋งเป็นเสิ่นหมิงสยงคนที่สอง

เธอไม่ได้เสียใจ

เธออยู่กับปู่ที่บ้านนอกมาแต่เล็ก นอกจากแม่ที่แอบมาอยู่เป็นเพื่อนเธอเป็นระยะ คนอื่น ๆ ในตระกูลเสิ่นก็ไม่เคยสนใจเธอเลย

ถ้าไม่ใช่ว่าปู่เสียชีวิตในตอนที่เธออายุสิบแปด คนตระกูลเสิ่นก็ไม่คิดจะรับเธอกลับไป

แน่นอน ตอนหลังเพื่อผลประโยชน์ คนตระกูลเสิ่นบีบให้เธอที่เพิ่งเข้ามหาวิทยาลัยออกงานเลี้ยงต่าง ๆ ที่เรียกว่าวงการไฮโซ บอกว่าพาเธอไปดูโลก กลับมีความคิดให้เธอไปผูกสัมพันธ์เครือญาติ

แค่อีกฝ่ายมีอำนาจอิทธิพลมากพอ ต่อให้เป็นผู้ชายแก่อายุห้าสิบเมียเพิ่งตาย ตระกูลเสิ่นก็จะให้เธอแต่งไป

เสิ่นชิงซูยังจำได้ว่าคืนที่เธอปฏิเสธ เสิ่นเยี่ยนอิ๋งวัยสิบเก้าพูดว่า “เสิ่นชิงซู เธอรู้ไหมว่าตระกูลเฉินให้สินสอดตั้งเท่าไร? สองร้อยห้าสิบล้านเลยนะ! พ่อบอกแล้ว ถึงตอนนั้นจะเอาเงินนี่ซื้อเมย์บัคให้ฉันคันหนึ่ง! เธอก็แต่งไปเถอะ!”

นับจากตอนนั้น เสิ่นชิงซูก็ไม่คาดหวังใด ๆ กับเสิ่นเยี่ยนอิ๋งซึ่งเป็นน้องชายคนนี้อีก

วันนี้ถ้าไม่ใช่เพื่อแม่ เธอจะมารองรับอารมณ์เหรอ?

สี่แยกเป็นไฟแดง รถค่อย ๆ หยุดลง

เสิ่นชิงซูไม่ได้ตอบสักที

ฟู่ซือเหยียนหันมามองเธอ “เจ็บมากเหรอ?”

เสิ่นชิงซูคืนสติ แล้วเงยหน้าสบตากับเขา

ในรถแสงสลัว เสิ่นชิงซูมองสีหน้าเวลานี้ของฟู่ซือเหยียนไม่ค่อยชัด

“ฉันไม่เป็นไรค่ะ” หยุดครู่หนึ่งแล้วจึงตอบ “ทำไมคุณถึงไปที่นั่นล่ะคะ?”

ฟู่ซือเหยียนได้ยินแล้วก็หัวเราะเสียงต่ำ ๆ “คุณคิดว่าไงล่ะ?”

เสิ่นชิงซู “...”

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน