คุณทนายตัวร้าย ฉันขอบายนะคะ นิยาย บท 68

ทิเบตันแมสติฟฟ์!

เสิ่นชิงซูเกิดความกลัวขึ้นในใจ

แต่เธอรู้ดี ยิ่งเป็นแบบนี้ ยิ่งลนลานไม่ได้เด็ดขาด

“คุณนายใหญ่เสิ่นคิดว่าฉันจะเข้ามาที่นี่โดยไม่มีการเตรียมตัวอะไรเลยงั้นเหรอคะ?”

ได้ยินดังนี้ คุณนายใหญ่เสิ่นก็ขมวดคิ้ว “แกหมายความว่าอะไร?”

เสิ่นชิงซูกระตุกมุมปากอย่างเย็นชา

“ทุกสายที่เสิ่นเยี่ยนอิ๋งโทรเข้ามาในช่วงไม่กี่วันมานี้ฉันอัดเสียงเอาไว้หมดแล้ว ก่อนจะมาพบตระกูลเสิ่นฉันแวะที่สถานีตำรวจ และแจ้งความเอาไว้เรียบร้อยแล้ว รวมถึงส่งไฟล์บันทึกเสียงให้ตำรวจแล้วด้วย ถ้าวันนี้ฉันเป็นอะไรขึ้นที่คฤหาสน์ตระกูลเสิ่น เสิ่นเยี่ยนอิ๋งก็จะตกเป็นผู้ต้องสงสัยอันดับหนึ่ง และพวกคุณ ทุกคนที่อยู่ที่นี่ทั้งหมด จะไม่มีใครหลุดรอดไปได้เด็ดขาด!”

สิ้นเสียง คนตระกูลเสิ่นทุกคนในที่แห่งนี้ต่างตะลึงอึ้งงัน!

เสิ่นชิงซูยังเหลือไม้ตายแบบนี้ไว้อยู่!

หลินอวิ๋นเหมยด่ากราดอย่างหงุดหงิด “นังสารเลว! สมแล้วที่เป็นนังจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ที่ล่อลวงให้ฟู่ซือเหยียนยอมขึ้นศาลสู้คดีเพื่อปกป้องแกได้ตั้งแต่สมัยมหาวิทยาลัย! ยัยนี่ใช่มาขอร้องพวกเราซะที่ไหน? มันมาล่อให้พวกเราตระกูลเสิ่นติดกับของมันต่างหาก!”

สมาชิกในตระกูลเสิ่นคนอื่น ๆ เองก็เดือดดาลไม่น้อย ยกนิ้วชี้หน้าด่าประณามเสิ่นชิงซู

“ตระกูลเสิ่นเลี้ยงจิ้งจอกเนรคุณอย่างแกไว้ถือเป็นความอัปมงคลของตระกูลจริง ๆ! เสิ่นชิงซู แกจะไม่หยุดจนกว่าจะทำตระกูลเสิ่นของพวกฉันพังพินาศเลยใช่ไหม?!”

“ตอนนั้นไม่น่าส่งมันไปให้คุณปู่เลี้ยงเลย น่าโยนมันทิ้งไว้กลางภูเขา จะเป็นตายร้ายดียังไงก็เรื่องของมันเลย!”

“อาอิ๋งเป็นน้องชายแท้ ๆ ของแกนะ! แกยังคิดร้ายกับเขาอีกเหรอ! เสิ่นชิงซู แกมันชั่วช้าอำมหิตจริง ๆ แกต้องไม่ตายดีแน่!”

เสิ่นชิงซูได้ฟังคำด่าทอสาปแช่งเหล่านี้ เหมือนได้ยินเสียงอื้ออึงบาดหู

เธอยืนอยู่ตรงนั้น คนเดียวลำพัง เสื้อขนเป็ดสีเบจเปรอะรอยเลือด ถึงสภาพจะดูจนตรอก แต่หลังของเธอยังคงเหยียดตรง

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน