คู่แฝดคู่ป่วน นิยาย บท 37

บนภูเขาที่ห่างไกลออกไปจากตัวเมืองเป็นที่ตั้งของพรรคหนึ่งที่ผู้คนต่างหวาดเกรงด้วยชื่อเสียงที่บ่งบอกถึงความโหดร้ายอย่างพรรคอสรพิษ พรรคอสรพิษก่อกำเนิดมาหลายสิบปีขึ้นชื่อด้วยพิษผู้คนทั่วไปต่างไม่กล้าย่างกายเข้าใกล้ แต่ก็มีบางพวกที่ต้องการพิษของตนเพื่อทำการบางอย่างให้บรรลุเป้าหมาย เมื่อหลายปีก่อนมีคนของราชวงศ์ติดต่อขอซื้อพิษจากทางพรรคอสรพิษเพื่อก่อกบฏชิงบัลลังก์และก็เป็นผลสำเร็จจากนั้นเพื่อความสัมพันธ์ที่แน่นแฟ้นขึ้น ฮ่องเต้พระองค์ใหม่จึงสู่ขอบุตรสาวของประมุขพรรคอสรพิษขึ้นเป็นฮองเฮาเคียงคู่บัลลังก์มังกร นับจากนั้นมาทั้งคู่ก็ปกครองแคว้นอย่างราบรื่นเรื่อยมา

“จัดการสองคนนั้นเรียบร้อยหรือไม่” ประมุขพรรอสรพิษเอ่ยถามคนของตน

“จัดการไปได้หนึ่งคน แต่อีกคนก็คิดว่าไม่รอดเพราะโดนพิษของเราไปแล้ว ตอนนั้นมีคนเข้าพบเข้าจึงต้องรีบหลบมาก่อนขอรับ”

“ใคร?”

“ข้าน้อยแอบติดตามไปคาดว่าเป็นคนของพรรคอินทรีย์ขอรับ”

“พวกมันคงรู้ตัวจึงตามมา ถ้างานนี้พลาดประมุขพรรคอินทรีย์รู้เข้าว่ายาพิษนั้นมาจากเราคงได้วุ่นวายเป็นแน่” ประมุขพรรคอสรพิษเอ่ย ตนไม่อยากยุ่งกับพรรคที่แข็งแกร่งอย่างพรรคอินทรีย์เท่าใดนัก ขึ้นชื่อด้วยความเก่งกาจฆ่าผู้คนที่คิดร้ายกับพรรคอย่างไม่ปราณีและยังมีพลังปราณที่แข็งแกร่งจนผู้คนให้ความเคารพยำเกรงมากมาย

“จะให้ข้าน้อยไปจัดการที่เหลือหรือไม่ขอรับ”

“ไม่ต้อง ๆ พิษของข้าร้ายกาจนักมันคงไม่รอด ขืนเจ้าไปมีหวังโดนจับได้เป็นแน่” ประมุขพรรคอสรพิษเอ่ยบอกคนของตน เพราะคนของพรรคอินทรีย์ใช่ใครจะเข้าไปยุ่มย่ามได้โดยง่าย

“บอกทางพรรคทมิฬคราวหน้าถ้าพลาดอีกข้าจะไม่ส่งสินค้าให้”

“ขอรับท่านประมุข แล้วของที่ทางราชวงศ์หนิงต้องการเราจะส่งมอบที่ไหนดีขอรับ” คนสนิทเอ่ยถามอีกครา

“เปลี่ยนหน้าคนส่งแล้วเลือกสถานที่ที่มีคนพลุกพล่านหน่อยจะได้ไม่เป็นที่สงสัย”

“ขอรับท่านประมุข” เอ่ยจบก็เดินออกจากไปทันที

ราชวงค์แคว้นหนิงต้องการชิงบัลลังก์โดยการใช้ยาพิษของตน คราวแรกเพียงต้องการปลงพระชนม์ฮองเฮาเพื่อที่พระสนมจะได้ขึ้นเคียงข้างบัลลังก์แทนและผลักดันโอรสของตนขึ้นเป็นองค์รัชทายาท แต่กลับพลาดเพราะมีคนสามารถถอนพิษของเขาได้นับว่าเก่งกาจไม่น้อย ถ้าคนที่ไม่มีความสามารถที่เพียงพอจะไม่อาจถอนพิษของพรรคอสรพิษได้อย่างแน่นอน เขาคงต้องหาวิธีทำความรู้จักเสียหน่อยแล้ว ประมุขพรรคอสรพิษคิดในใจ

ทางด้านจวนหลังหนึ่งซึ่งอยู่ห่างจากตลาดพอสมควร ยามอู่(11.0012.59)

“เจ้าบุรุษหน้าอ่อนนั่นมันกล้าหลอกข้า” เสียงคมเข้มเอ่ยพร้อมปล่อยไอสังหารออกมาอย่างเกรี้ยวกราด

“ใจเย็น ๆ ก่อนขอรับท่านประมุขจะให้ข้าน้อยไปตามดูที่โรงเตี๊ยมหรือไม่ขอรับ” ซานจงเอ่ยบอกผู้เป็นนาย เพราะตอนนี้ดูเกรี้ยวกราดเป็นอย่างมากแถมปล่อยไอสังหารออกมาถ้าตนเองไม่มีพลังปราณที่แข็งแกร่งพอ ๆ กับท่านประมุขแล้วละก็มีหวังได้ไปเยือนปรโลกเป็นแน่

“ดี เจ้าไปดูที่โรงเตี๊ยมนั่นถ้าเจอลากคอมันมาให้ข้า” จ้าวไท่เหว่ยเสียงเข้ม

“ขอรับท่านประมุข แล้วเราจะทำอย่างไรกับคนที่ถูกพิษดีขอรับถ้าไม่ได้รับการรักษาคงไม่รอดคืนนี้เป็นแน่” ซานจงเอ่ยถามต่อ

“ให้คนไปเชิญหมอของตระกูลหมิงมาที่จวนบอกว่ามีคนเจ็บหนักไม่สามารถเคลื่อนย้ายได้” จ้าวไท่เหว่ยเอ่ยบอกคนสนิท

“ขอรับท่านประมุข” ซานจงเอ่ยพร้อมเดินออกไปเพื่อทำตามคำสั่งผู้เป็นนาย

“เจ้าหน้าอ่อนอย่าให้ข้าเจอเชียว บังอาจมาหลอกข้าปิ่นของเจ้ามันคงไม่สำคัญอย่างที่เจ้าแสดงออกมาสินะ ฮึ” จ้าวไท่เหว่ยเอ่ยพึมพำกับตัวเองอย่างคับแค้นใจ โดยหารู้ไม่ว่าเจ้าหน้าอ่อนตอนนี้นอนเป็นผักอยู่บนเตียงเรียบร้อยแล้ว

จวนตระกูลหมิงเรือนหลังเล็กที่มีสวนดอกโม่ลี่

“ท่านปู่ท่านอย่ากักบริเวณหลานเลยนะเจ้าคะ” เสียงเล็กหวานเอ่ยบอกอย่างแผ่วเบา ที่ตอนนี้กำลังนอนป่วยอยู่บนเตียงเพราะร่างกายกำลังฟื้นตัว

“ถ้าปู่ไม่มาดูเจ้าด้วยตนเองคงไม่รู้ว่าเจ้าแอบกรอกยาพิษให้ตัวเองอีก แล้วคราวนี้เป็นพิษอะไรกันถึงได้นอนไร้เรี่ยวแรงเช่นนี้ ดีนะที่อิงเอ๋อร์ไม่ได้ป่วยหนักเช่นเจ้านางแค่ดูอ่อนเพลียและอ่อนแรงเล็กน้อยปู่จึงให้ยาบำรุงนางไปเท่านั้น” ฮุ่ยฉินเอ่ยบ่นหลานสาว

“หลานก็ไม่ได้ป่วยหนักเสียหน่อยแค่อ่อนเพลียเล็กน้อยเองเจ้าค่ะ” เย่วซินเอ่ยแถแค่กๆเอ่ยเถียง

“ห้ามออกนอกจวนสิบวัน ห้ามเข้าห้องปรุงยาด้วย” ฮุ่ยฉินเอ่ยจริงตนอยากทำโทษให้นานกว่านี้แต่ติดที่ว่าอีกไม่กี่วันก็ถึงงานเลี้ยงต้อนรับคณะฑูตแล้ว

“โธ่...ท่านปู่” เย่วซินเอ่ยเสียงอ่อย

“หรือจะเอาสิบเดือน”

“สิบวันเจ้าค่ะ สิบวันพอแล้ว”

“ดีมาก พักผ่อนเยอะ ๆ ปู่ไปล่ะ” ฮุ่ยฉินเอ่ยแล้วเดินออกไปอย่างอารมณ์ดีขึ้นมาเล็กน้อยที่ได้เอาคืนหลานสาวบ้างไม่เช่นนั้นคงซุกซนไม่เลิกรา

เย่วฉีใจหนึ่งก็กลัวว่าเรื่องนี้จะนำความเดือดร้อนมาให้น้องสาวถึงแม้ว่านางจะเคยบอกว่าไม่คิดจะปิดบังเรื่องนี้อีกก็ตามที แต่เขาก็ยังไม่สบายใจอยู่ดี

จ้าวไท่เหว่ยเห็นว่าหมอหนุ่มยังลังเลจึงยื่นข้อเสนอให้อีก “ถ้าท่านห่วงเรื่องความปลอดภัยข้าจะให้คนของข้าคอยคุ้มครองความปลอดภัยให้ท่าน คนของข้าฝีมือนั้นนับว่าไม่อาจดูเบาได้ท่านจะปลอดภัยแน่นอน” จ้าวไท่เหว่ยเอ่ยพร้อมหยิบหยกสีดำแกะสลักลวดลายอินทรีย์สยายปีกดูน่าเกรงขามส่งให้หมอหนุ่มตรงหน้า

เย่วฉีหยิบหยกสีดำขึ้นมาดูก็ต้องตกใจ เขาเดินทางท่องยุทธภพมา รับรู้เรื่องราวต่างๆมากมายสัญลักษณ์แบบนี้ย่อมรู้ว่าเป็นของผู้ใด “พรรคอินทรีย์?”

“ใช่ ข้าคือประมุขพรรคอินทรีย์จ้าวไท่เหว่ย”

คราวนี้เย่วฉีแทบหยุดหายใจเขารับรู้เรื่องราวจากการเล่าขานต่อๆกันมาเกี่ยวกับคนผู้นี้ว่าเก่งกาจและร้ายกาจเพียงใด แต่กระนั้นเท่าที่รับรู้พรรคอินทรีย์ก็ไม่เคยรุกรานใครก่อนเช่นกัน

“คราวนี้ท่านจะรักษาชายคนนี้ได้หรือยัง” จ้าวไท่เหว่ยเอ่ยถาม

“ข้าไม่สามารถรักษาชายคนนี้ได้เพราะข้าไม่เชี่ยวชาญด้านนี้ วันนี้ข้าจะฝังเข็มปิดกลั้นไม่ให้พิษเข้าทำลายจุดสำคัญก่อน โชคดีที่รีดเลือดพิษออกบางส่วนแล้วและยังให้ยาระงับพิษเอาไว้แล้วไม่เช่นนั้นชายคนนี้ได้ตายไปแล้ว” เย่วฉีเอ่ย

“ท่านหมายความว่าอย่างไร ท่านไม่เชี่ยวชาญด้านนี้หรือ?” จ้าวไท่เหว่ยเอ่ยถามอย่างสงสัย

“ใช่แล้วข้าไม่เชี่ยวชาญด้านพิษแต่เป็นน้องสาวของข้าต่างหากที่เก่งกาจ” เย่วฉีเอ่ย

“น้องสาวหรือ?”

“ใช่น้องสาวข้า ทีนี้ท่านรู้เรื่องความลับนี้แล้วท่านอย่าลืมส่งคนไปคุ้มครองนางด้วยเล่าเพราะนางไม่เก่งกาจเรื่องวรยุทธ์ คราวที่แล้วมีมือสังหารบุกเข้าจวนเพราะเรื่องที่สามารถถอนพิษให้ฮองเฮาได้ข้าจึงลังเลเรื่องที่จะรักษา ข้าเชื่อใจท่านว่าคนของท่านจะคุ้มครองนางได้” เย่วฉีเห็นทางออกในเรื่องนี้นับว่ามีประโยชน์ไม่น้อยใครบ้างที่ไม่รู้ความเก่งกาจของพรรคอินทรีย์

“ข้าประมุขจ้าวพูดคำไหนคำนั้น ท่านหมออย่าได้กังวลเชิญท่านรักษาต่อเถิด” จ้าวไท่เหว่ยเอ่ยเมื่อจบปัญหาเรื่องนี้ได้ เขาคงต้องหาคนฝีมือดีส่งไปให้เสียแล้วไม่เช่นนั้นจะเสียชื่อพรรคอินทรีย์ได้

หลังจากตกลงเรียบร้อยเย่วฉีก็จัดการฝังเข็มระงับพิษให้คนป่วย และสอบถามอาการของพิษที่ประมุขจ้าวได้รับอย่างละเอียดเพื่อที่จะได้นำเรื่องนี้ไปบอกกล่าวกับน้องสาวอีกที เมื่อเสร็จเรียบร้อยเย่วฉีก็ขอตัวกลับโดยมีคนของท่านประมุขจ้าวติดตามมาส่งถึงจวน

# เอาแล้วๆ น้องซินงานเข้า55