ความปรารถนาที่ตายยาก นิยาย บท 2

อีวานป่วยและเบื่อเรื่องตลก เขารีดเสื้อผ้าให้เรียบและเดินออกจากห้องไป

ซิดนีย์วิ่งตามชายหนุ่มไปทันที เธอต้องได้รับความโปรดปรานจากเขา

กลิ่นแรงของเซ็กส์อบอวลไปทั่วห้องอันย่าอยู่คนเดียว

เธอจ้องไปที่ห้องชุดประธานที่กว้างใหญ่และว่างเปล่า เธอไม่สามารถห้ามน้ำตาไม่ให้ไหลอาบแก้มได้ อีวานต้องเกลียดเธอเข้าแล้ว เธอหมดโอกาสกับเขาไปตลอดกาลแล้ว

อันย่าโอบแขนรอบตัวเองแล้วนั่งเงียบๆ บนเตียง เป็นเวลานานก่อนที่เธอจะออกจากห้องสวีทและโรงแรมในที่สุด เธอก้าวออกไปตามถนนที่ว่างเปล่าด้วยความตั้งใจที่จะเรียกรถแท็กซี่และนั่งรถกลับบ้าน สิ่งที่เธอเห็นคืออีวานและแมคมิลลานพวกเขายืนอยู่ในที่จอดรถหน้าโรงแรม

หญิงสาวเช็ดน้ำตาในดวงตาของเธอ เมื่อเธอมองดูอีกครั้ง เธอเห็นใบหน้าที่แดงก่ำของอีวานและแม่เลี้ยงของเธอก็พูดคุยกับอีวานไม่หยุดหย่อน ย่าไม่รู้ว่าแม่เลี้ยงของเธอกำลังบอกอะไรกับผู้ชายคนนั้น

เธอรู้ เธอถูกกำหนดไว้แล้ว พวกเขาวางแผนที่จะทำลายเธอมาตลอด อีวานเกลียดผู้หญิงหลวมตัวที่หลับใหล อันย่ารู้มาตลอด

อันย่าเดินไปที่ลานจอดรถ คุณนายแมคมิลลานเพ่งมองเสื้อผ้าที่ขาดวิ่นและผมที่ยุ่งเหยิงของเธอ “ดูสิ่งที่คุณทำสิ! คุณไร้ยางอาย! คุณวางยาคุณเวลตันได้อย่างไร ? คุณต้องการที่จะตาย? ลองนึกถึงสิ่งที่คุณทำกับมาร์แชลสิ! คุณไม่ใช่หลานสาวของฉัน หลานสาวของฉันคงรู้จักละอายใจ ออกจาก อย่ากล้าย่างเท้าเข้ามาในบ้านของเราอีก!”แมคมิลลานตำหนิ

“ฉันไม่ได้วางยาเขา!” อันย่าโต้กลับอย่างโมโหขณะที่เธอกุมแก้มที่บวมของเธอ “เมลิซซ่าตั้งท่าให้ฉัน!”

เมลิสสา แคมป์เบลล์เป็นแม่เลี้ยงของอันย่า เธอเริ่มสะอื้นเมื่อได้ยินสิ่งที่ย่าพูด "นายเวลตัน อย่าไปฟังคำโกหกของเธอ เธอเป็นคนถามฉันว่าเธอจะหายาโป๊ได้ที่ไหน ฉันบอกเธอว่าเธอจะหาซื้อได้ที่ไหน แต่ฉันไม่รู้ว่าเธอต้องการอะไร ฉันไม่รู้ว่าเธอตั้งใจจะใช้มันกับคุณ! คุณเวลตัน …โปรดอย่าอารมณ์เสีย นั่นเป็นเพียงผู้หญิงประเภทที่เธอเป็น เธอเป็นคนโลภ เธอโลภความรักของแซคคารีและโชคลาภของครอบครัวคุณ เธอต้องการแต่งงานกับเวลตันและใช้วิธีที่น่ารังเกียจเพื่อให้บรรลุแผนของเธอ แต่ได้โปรดอย่าอารมณ์เสีย!”

“ความจริงปรากฏแล้ว ไม่มีที่สำหรับคนจรจัดในครอบครัวแมคมิลลาน” แมคมิลลานกล่าวเสียงดังสนั่น “คุณไม่ได้เป็นส่วนหนึ่งของครอบครัวนี้อีกต่อไป!”

อีวานทอดสายตาเย็นชาใส่อันย่า “คุณอยากแต่งงานกับฉันไหม ในความฝันของคุณ" พูดจบเขาก็เดินออกไป

ที่เหลือของแมคมิลลานก็เช่นกัน

ตาของอันย่าแดงก่ำ เธอตกลงไปในกองหินที่ไม่มีรูปร่างบนพื้นเย็นและแข็ง

จากนั้นหนึ่งเดือนต่อมา อันย่าก็พบว่าเธอท้อง

ความคิดแรกที่แวบเข้ามาในหัวของเธอคือการกำจัดทารก แต่หลังจากเห็นเงาดำสองเงาบนโซโนแกรม มีบางอย่างอ่อนลงในหน้าอกของเธอ เธอลงเอยด้วยการรักษาทารก เธอเรียนต่อพร้อมกับดูแลลูกๆ เนื่องจากเธอตัดสินใจที่จะเก็บมันไว้ เธอจึงสาบานว่าจะไม่ทิ้งมันไว้คนเดียว เธอจะทำให้ดีที่สุดเพื่อให้ชีวิตที่ดีที่สุดแก่พวกเขา

อันย่าเดินเข้าไปในครัวอย่างสบายๆและเริ่มทำอาหารเช้าสำหรับตัวเองและอาหารเสริมสำหรับลูกๆ ของเธอ

เด็กๆและแอลลี่ยังคงหลับอยู่ อันย่าไม่อยากปลุกพวกมัน

เธอเตรียมอาหารเช้า วางไว้บนโต๊ะ และรอให้ครอบครัวของเธอตื่น

ระหว่างรอ เธอได้รับคำตอบจากเอเจนซี่ออกแบบแฟชั่น ใบสมัครของเธอได้รับการยอมรับ เธอต้องไปทำงานตอนเก้าโมงในภายหลัง อันย่าจ้องมองที่จดหมายและพยายามกลั้นเสียงกรีดร้องด้วยความดีใจ เธอมีความสุข ในที่สุดเธอก็มีงานทำ ในที่สุดเธอก็สามารถเลี้ยงดูลูกๆ และสำหรับ Ellie ได้ในตอนนี้

หญิงสาวยิ้มกว้างกับโทรศัพท์ของเธอในขณะที่ที่รักทั้งสองของเธอตื่นขึ้นอย่างช้าๆ