กินเด็ก 20+ บทที่ 61
"ไงจ๊ะสาวๆ มานั่งกินไอติมอยู่ตรงนี้นี่เอง" เสียงของพัดชาที่ดังขึ้นจากทางด้านหลังทำให้คะนิ้งและนาร์เนียที่กำลังนั่งกินไอศกรีมอยู่ด้วยกันรีบเอี้ยวหน้ากลับไปมองเธออย่างพร้อมเพรียง
"พี่พัดชากินไอติมไหมคะ เดี๋ยวหนูตักให้" นาร์เนียเอ่ยถามพลางยิ้มหวานจนตาหยีทั้งที่รู้ว่าพัดชาเป็นเจ้าของงานวันเกิด และเป็นเจ้าของไอศกรีมที่เธอกำลังกินอยู่
"ถ้าชอบก็ตามสบายเลยนะ พี่กินแล้วนิดหน่อย ว่าจะมาตามน้องคะนิ้งไปเล่นน้ำด้วยกันเฉยๆ"
"หนูขอกินไอติมถ้วยนี้ให้หมดก่อนได้ไหมคะ~" คะนิ้งมองตาแป๋ว พร้อมทั้งตักไอศกรีมคำใหญ่เข้าปาก ความน่ารักน่าเอ็นดูของเธอเรียกรอยยิ้มจากพัดชาได้ไม่ยาก
"กินเสร็จแล้วตามพี่ไปที่สระนะ อย่าลืมถอดเสื้อเชิ้ตออกด้วย มีของดีต้องโชว์นะรู้ไหม" พัดชาขยิบตาให้ แล้วหันหลังหมายจะเดินออกไป
"อ๊ะ!" เธอผงะด้วยความตกใจเมื่อหันหลังกลับมาแล้วเห็นต้นน้ำยืนกอดอกมองอยู่ด้วยสีหน้าเรียบเฉย ทำราวกับจะกินเลือดกินเนื้อเธอก็ไม่ปาน
"นี่คิดว่าหล่อแล้วจะยืนตรงไหนก็ได้เหรอ ตกใจหมดเลย"
"จะพาเมียคนอื่นไปโชว์เนื้อหนังมังสาไม่คิดจะขออนุญาตผัวเขาก่อนเหรอ"
"นี่เป็นผัวน้องหรือพ่อน้องกันแน่เนี่ย ปล่อยให้น้องคะนิ้งได้มีความสุขกับบิกินี่ตัวน้อยบ้างเถอะ"
"เป็นทั้งผัวแล้วก็พ่อ เธอมีปัญหาอะไรไหม"
"หนูไม่อยากให้ต้นเป็นพ่อหนู~" คะนิ้งแย้งเสียงอ้อนพลางกะพริบตาปริบๆ ทำเอาหัวใจแกร่งของต้นน้ำสั่นไหวกับความน่ารักของเธอ
"ก็...พ่อทูนหัวของหนูไง"
แค่กๆ!
นาร์เนียที่เพิ่งตักไอศกรีมคำใหญ่ใส่ปากสำลักหน้าดำหน้าแดงเมื่อได้ยินสิ่งที่ต้นน้ำพูดออกมา เช่นเดียวกับพัดชาที่อึ้งไปไม่ต่างกัน ต่างจากคะนิ้งที่อมยิ้มแก้มปริกับความน่ารักของต้นน้ำ
"แด๊ดดี้~" คะนิ้งเรียกคนรักเสียงหวาน เรือนแก้มใสแต่งแต้มสีแดงระเรื่อด้วยความเขินอาย
"นี่ไปกินอะไรผิดสำแดงมารึเปล่าเนี่ย" พัดชาถามหน้าตื่น
"ทำไม ฉันมีอะไรไม่เหมือนเดิมรึไง"
"เอาจริงดิ? นี่ไม่รู้เลยเหรอว่าต้นเปลี่ยนไปขนาดไหน ที่พูดกับน้องคะนิ้งเมื่อกี้ไม่รู้สึกกระดากปากบ้างเลยเหรอ?"
"ฉันก็ยังเป็นฉันคนเดิม"
"คนเดิมกับผีน่ะสิ ต้นคนเดิมไม่มีทางพูดอะไรแบบนั้นออกมาแน่ บอกมานะว่าแกเป็นใคร! กล้าสวมรอยเป็นพี่ชายฉันเหรอ!"
"เลอะเทอะ" ต้นน้ำทำหน้าเหนื่อยหน่าย ก่อนจะผลักพัดชาออกให้พ้นทาง แล้วเดินเข้าไปแตะแขนคะนิ้งเบาๆ
"ตักใส่ถ้วยไปนั่งกินที่โต๊ะดีๆ อย่ามานั่งกินตรงนี้ มันน่าเกลียด"
"หนูอิ่มพอดีเลย ต้นกินไหม เดี๋ยวหนูตักให้"
"บอกกี่ครั้งแล้วว่าไม่ชอบ"
"มันอร่อยนะ" ไม่ว่าเปล่าแต่คะนิ้งยังตักไอศกรีมคำเล็กๆไปจ่อริมฝีปากของชายหนุ่ม ซึ่งต้นน้ำก็ยอมกินมันแม้จะมีท่าทางลังเลในตอนแรก
"เป็นไอติมรสมะนาวที่หวานมากๆเลย~" นาร์เนียมองภาพตรงหน้าที่สองหนุ่มสาวกำลังแสดงความรักต่อกันด้วยสายตาหยาดเยิ้ม ก่อนจะผลุนผลันลุกขึ้นเดินออกไป แต่ยังไม่วายพูดให้สามคนข้างหลังได้ยิน "ความรักกระเด็นเข้าตา ต้องรีบกลับไปซบอกเฮียเหมแล้ว!"
"เหม็นความรัก!" พัดชากระแทกแดกดันอย่างนึกหมั่นไส้ ก่อนจะเดินสะบัดผมออกไป เปิดโอกาสให้คะนิ้งกับต้นน้ำอยู่ด้วยกัน
"อยากกลับบ้านยัง" ต้นน้ำเอ่ยถามเมื่อได้อยู่ด้วยกัน แม้ว่ารอบข้างจะมีผู้คนมากมายก็ตาม พร้อมกันนั้นก็ดึงยางรัดผมของคะนิ้งออก ทำให้ผมยาวดำขลับของเธอสยายเต็มแผ่นหลัง
"หนูจะรอให้งานเลิกก่อนค่ะ"
"งานเลิกเมื่อไหร่กลับบ้านกับเฮียนะ ห้ามมีข้ออ้างที่จะไปกับคนอื่นด้วย"
"แต่เสื้อผ้าของหนูอยู่ที่ห้องพี่พารันหมดเลย"
"บอกว่าอย่ามีข้ออ้างไง"
"อย่ามาทำเสียงดุใส่หนูนะ" คะนิ้งทำหน้ามุ่ย แล้วตั้งท่าจะหยัดกายลุกขึ้น แต่ต้นน้ำกลับเดินอ้อมไปยืนข้างหลัง แล้วใช้มือสางผมให้จนเธอต้องนั่งอยู่ที่เดิม
ไม่ว่าเขาจะทำอะไรหัวใจดวงน้อยมันก็เต้นแรงระรัวให้ทุกการกระทำของเขา
"จะถักเปียต้องทำยังไง"
"แล้วต้นจะถักเปียให้หนูทำไม รวบขึ้นเหมือนเดิมมันก็ดีอยู่แล้วนิ"
"ไม่ชอบ มีแต่คนมอง ไม่รู้ตัวเลยเหรอว่าทำผมแบบนั้นมันไม่เหมาะกับตัวเอง"
"..." คำพูดของต้นน้ำทำริมฝีปากน้อยๆของคนฟังเบะคว่ำลง เด็กสาวหยัดกายลุกขึ้นยืนบนรองเท้าส้นสูงขนาดห้านิ้ว แล้วแย่งยางรัดผมกลับมา
เธอหันหลังให้ต้นน้ำโดยไม่พูดอะไร แล้วค่อยๆรวบผมขึ้นสูงเป็นหางม้าเหมือนเดิม ขณะเดียวกันก็สะบัดเท้าเดินไปข้างหน้า ส่งผลให้ชายเสื้อเชิ้ตสีดำร่นขึ้นมาเหนือบั้นท้ายงอนงามจนมองเห็นชุดว่ายน้ำสีขาวอย่างชัดเจน
"โว้ววววว~ ไม่ลงมาเล่นน้ำด้วยกันเหรอครับน้องคะนิ้ง"
"ใส่ชุดว่ายน้ำมาแต่ไม่ได้ลงสระมันน่าเสียดายนะครับคนสวย"
อ่าน กินเด็ก 20+ บทที่ 61
นวนิยาย กินเด็ก 20+ ได้รับการอัปเดต บทที่ 61 ที่มีการพัฒนาขั้นสูงสุดมากมายสิ่งที่ทำให้ซีรีส์นี้พิเศษมากคือชื่อของตัวละคร ^ ^. หากคุณเป็นแฟนของผู้แต่ง เวย์นิส คุณจะรักการอ่าน! ฉันมั่นใจว่าคุณจะไม่ผิดหวังเมื่อคุณอ่าน มาอ่านนิยาย กินเด็ก 20+ บทที่ 61 ตอนนี้ที่นี่
การอ่านนวนิยาย กินเด็ก 20+ บทที่ 61
บทที่ 61 ของ กินเด็ก 20+ นวนิยาย