กินเด็ก 20+ นิยาย บท 18

"หนูไม่ชอบเลยที่ต้นดูดบุหรี่~ มันไม่ดีนะ หนูชอบให้ต้นดูดปากหนูมากกว่า~" คะนิ้งส่งสายตาออดอ้อน พร้อมกับดึงมือหนาของชายหนุ่มลงมากอดแนบพวงแก้มแดงระเรื่อ ทำให้เขาต้องโน้มตัวลงมาตามแรงดึงของเธอ

"..." ทั้งน้ำเสียงออดอ้อนและการกระทำของเด็กสาวมันพานทำให้อารมณ์บางอย่างถูกกระตุ้นขึ้นมาอีกครั้ง ต้นน้ำถอนหายใจพรืดใหญ่ ก่อนจะวางซองบุหรี่ไว้บนโต๊ะเหมือนเดิม แล้ววางเข่าข้างหนึ่งลงบนเตียง

"ฉันไม่อยากบังคับขืนใจใคร" เขาค่อยๆดึงมือหนาออกจากการเกาะกุม แล้ววางมือทั้งสองข้างลงบนเตียงโดยมีคะนิ้งนอนอยู่ตรงกลาง "ถ้าเธออนุญาตฉันถึงจะทำ"

"ต้นอยากได้อะไรหนูให้หมดเลย~"

"เธอเป็นคนอนุญาตฉันเองนะ" คะนิ้งกัดปากเบาๆเมื่อต้นน้ำขยับตัวขึ้นมาบนเตียง พร้อมกับดึงเสื้อเชิ้ตออกจากเอวคอดของเธอ ก่อนที่เขาจะปลดกระดุมกางเกงยีนส์ของตัวเองออก ในตอนนั้นหัวใจดวงน้อยมันเต้นแรงอย่างบ้าคลั่ง

"จะถอนคำพูดตอนนี้ยังทันนะ"

"..." ต้นน้ำยกยิ้มมุมปากเมื่อคำตอบที่ได้กลับมาคือความเงียบ เขาถอดรองเท้าหนังราคาแพงของตัวเองออก ตามด้วยกางเกงยีนส์และบอกเซอร์เป็นปราการถัดมา

"..." คะนิ้งเม้มริมฝีปากเข้าหากันแน่นเมื่อเห็นอาวุธร้ายของชายหนุ่มที่ถูกโอบล้อมด้วยเส้นเลือดมากมาย ส่วนหัวของมันแดงระเรื่อไม่ต่างจากสีริมฝีปากของเธอ แต่ความใหญ่โตของมันทำให้เธอรู้สึกกลัว

"อ๊ะ!" เด็กสาวสะดุ้งตกใจเมื่อโดนถอดเดรสเกาะอกออกอย่างง่ายดายโดยไม่ทันตั้งตัว เธอจิกรองเท้าส้นสูงลงบนผ้าปูที่นอนอย่างประหม่าเมื่อต้นน้ำโน้มตัวลงมานอนทาบทับ ทำให้แผงอกแกร่งเปลือยเปล่าแนบลงมาบนเรือนร่างของเธอ

"ตะ..ต้น~" เพียงแค่เรียวขาทั้งสองข้างถูกดันให้แยกออกจากกันร่างกายของเธอก็สั่นเทา คะนิ้งเม้มริมฝีปากเข้าหากันแน่นเมื่อท่อนเนื้อใหญ่โตถูไถไปมากับดอกไม้งามอวบนูนทั้งที่ยังไม่ได้สอดใส่ ร่างกายปลดปล่อยน้ำหล่อลื่นออกมาจนเปียกแฉะ

"ตอนเย็นเล้าโลมไปแล้ว...ตอนนี้คงไม่ต้อง"

"อื้อ!!..ตะ..ต้นหนูเจ็บ" ความเจ็บปวดถาโถมเข้าใส่เมื่อชายหนุ่มสอดมือเข้าไปจับแก่นกายชัดรูดเบาๆ แล้วค่อยๆดันส่วนหัวของมันรุกล้ำเข้ามาในพื้นที่หวงแหนของเธอ

"จะทำช้าๆหรือกระแทกเข้าไปก็เจ็บเท่าเดิม"

ปึก!!

"กรี๊ดดดดดดดดดดดด!!!" เด็กสาวกรีดร้องเสียงหลงเมื่อสิ้นสุดคำพูดนั้นของต้นน้ำ สะโพกสอบก็อัดกระแทกแก่นกายใหญ่เข้ามาเต็มแรงจนส่วนหัวแดงก่ำของมันดันเข้ามาในกายเธอได้ เธอรับรู้ได้ถึงการฉีกขาดของเยื่อบางๆที่เรียกว่าพรหมจรรย์...

"อึก..นะ..หนูเจ็บ~" คะนิ้งจิกเล็บลงบนแผ่นหลังแกร่งเต็มแรงเพื่อระบายความเจ็บปวดที่ชายหนุ่มมอบให้ แต่ต้นน้ำกลับอาศัยจังหวะนั้นกระแทกกระทั้นความใหญ่โตเข้ามาจนเกือบสุดความยาวของมัน ก่อนที่ริมฝีปากหนาจะขยับเอื้อนเอ่ยเป็นประโยคแรก

"ถ้ารอยสักฉันพัง...เธอจะเจ็บหนักกว่านี้นะ"

"อึก..นะ..หนูไม่เอาแล้ว..มะ..มันเจ็บ..ฮือออ~" ความเจ็บปวดทำให้น้ำตาค่อยๆรินไหลลงมาอาบสองแก้ม เนื้อตัวของเด็กสาวสั่นเทาอย่างหนักเมื่อสะโพกสอบเริ่มขยับเข้าออกอย่างเนิบนาบ เธอรู้สึกว่าร่างกายมันกำลังจะแตกเป็นเสี่ยงๆ

ปึก! ปึก! ปึก! ปึก!

"อ๊ะ..อ๊า..ตะ..ต้นเบาๆ..อึก..นะ..หนูเจ็บ~" ใบหน้าหวานบิดเบี้ยวเมื่อโดนกระแทกกระทั้นเต็มแรงจนแก่นกายใหญ่ดันเข้ามาจนสุดความยาวของมัน

"อ๊า..." ต้นน้ำลืมตาขึ้นมาอีกครั้ง แล้วถอนริมฝีปากออกจากยอดปทุมถันในเวลาต่อมา หลังจากสัมผัสมันจนพอใจ เขายอมปล่อยมือของเด็กสาวให้เป็นอิสระ แล้วจับเรียวขาทั้งสองข้างของเธอแยกออกจากกัน

"ตะ..ต้นหนูจุกข้างใน..อึก..มะ..มันจุก" มือบางสั่นเทาพยายามดันหน้าท้องแกร่งออกห่าง แต่ยิ่งห้ามปรามก็เหมือนยิ่งปลุกเร้าอารมณ์ดิบของเขา

"คิดดีแล้วเหรอที่จิกตรงนั้น" ชายหนุ่มถามเสียงพร่าสลับกับหอบหายใจเมื่อคนใต้ร่างจิกเล็บลงมาบนรอยสักหลังท้องแขน

"ตะ..ต้น..อึก..พะ..พอแล้ว" รอยยิ้มร้ายกาจปรากฏขึ้นบนใบหน้าหล่อเหลาเมื่อได้ยินคำวิงวอนของเด็กสาว ต้นน้ำปัดมือบางออกจากท่อนแขนและหน้าท้องแกร่ง ก่อนจะรั้งเอวคอดเข้าหา แล้วเร่งจังหวะการร่วมรักให้หนักหน่วงขึ้น ส่งผลให้ร่างกายของเด็กสาวโยกคลอนตามไปด้วย

"อ๊า..." เขาเปล่งเสียงคำรามดังลั่นเมื่อใกล้จะแตะขอบสวรรค์เต็มที ร่างกายของเขากระตุกเกร็งถี่ๆ ก่อนที่สายธารน้ำรักจะถูกปลดปล่อยเข้าไปในกายสาวทุกหยาดหยด

"อ๊าสสสสสสส!"