กินเด็ก 20+ นิยาย บท 17
สรุปบท บทที่ 16: กินเด็ก 20+
สรุปตอน บทที่ 16 – จากเรื่อง กินเด็ก 20+ โดย เวย์นิส
ตอน บทที่ 16 ของนิยายโรแมนซ์เรื่องดัง กินเด็ก 20+ โดยนักเขียน เวย์นิส เต็มไปด้วยจุดเปลี่ยนสำคัญในเรื่องราว ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยปม ตัวละครตัดสินใจครั้งสำคัญ หรือฉากที่ชวนให้ลุ้นระทึก เหมาะอย่างยิ่งสำหรับผู้อ่านที่ติดตามเนื้อหาอย่างต่อเนื่อง
"..." ทั้งที่คำถามนั้นถูกพ่นออกมาจากปากของต้นน้ำที่ไม่ใช่คนอื่นสำหรับเธอ แต่กลับรู้สึกเจ็บปวดที่หัวใจราวกับโดนหนังยางบีบรัดอย่างแรง
"ทำไมต้องยัดเยียดสิ่งที่หนูไม่อยากทำให้หนูด้วยคะ หนูบอกแล้วว่าหนูไม่ได้ขายตัว ต่อให้หนูตกอับจนไม่มีข้าวกินหนูก็ไม่คิดจะขายตัวแลกเงินหรอก หนูมีศักดิ์ศรีพอค่ะ"
"คำพูดกับการกระทำของเธอมันก็ยังย้อนแย้งกันเหมือนเดิมนะ" แม้น้ำเสียงจะราบเรียบ แต่หากตั้งใจฟังจะรู้ว่ามีความเย้ยหยันแฝงอยู่ในนั้น "แค่เธอยอมให้ไอ้พารันจับมือเพื่อแลกกับเงินห้าพัน มันต่างอะไรกับการเอาร่างกายมาหากิน คำพูดสวยหรูของเธอมันสวนทางกับการกระทำนะ"
"หนูไม่ได้ขายตัวนะ"
"..." ต้นน้ำไม่ได้พูดหรือถามอะไรต่อ เขามองเด็กสาวเงียบๆด้วยแววตาไร้ความรู้สึก ก่อนจะเบนความสนใจกลับมาที่แก้วเครื่องดื่มในมือ
กึก!
เขาชะงักไปในตอนที่กำลังจะยกแก้วเหล้าขึ้นมาจ่อริมฝีปากอีกครั้ง เมื่อคนข้างๆเลื่อนใบหน้าเข้ามากัดท่อนแขนที่โผล่พ้นออกมาจากแขนเสื้อเชิ้ตอย่างไม่แรงนัก มิหนำซ้ำยังเหลือบมองเขาเขม็งราวกับจะกินเลือดกินเนื้อ
"ทำอะไร"
"หนูกำลังลงโทษคนนิสัยไม่ดีอยู่" คะนิ้งถอนริมฝีปากออกหลังจากมอบบทลงโทษให้ต้นน้ำแล้ว เธอทำหน้ามุ่ยอย่างขัดใจเมื่อเห็นรอยยิ้มร้ายกาจปรากฏขึ้นบนมุมปากของเขา ก่อนที่เขาจะยื่นมือเข้ามาเชยคางของเธอขึ้นเล็กน้อย
"คิดจะลงโทษฉัน ก็ระวังโดนฉันลงโทษคืนล่ะ"
"หนูไม่กลัวพี่ตอต้นหรอก"
"แน่ใจแล้วเหรอถึงพูดแบบนั้น"
"หนูไม่ยอมโดนทำโทษทั้งที่ไม่ได้ทำผิดหรอก"
"ปากเก่งให้ตลอดก็แล้วกัน" ต้นน้ำปล่อยมือออกจากปลายคางมน แล้วกระดกน้ำสีอำพันเข้าปากอีกอึกใหญ่ ทำเอาคะนิ้งที่นั่งมองอยู่รู้สึกแสบร้อนลำคอแทนเพราะเพิ่งลิ้มลองรสชาติของมันไปเมื่อสักครู่
"หิวไหมน้องนิ้ง" ไม่นานนักพัดชาก็เดินกลับมาอีกครั้งพร้อมกับพารันที่เดินถือเครื่องดื่มหลายอย่างมาพร้อมกัน
"ก่อนมาที่นี่หนูกินข้าวมาแล้วค่ะ"
"งั้นลองเหล้าปั่นหน่อยไหม พี่ทำมาให้ อร่อยนะ แต่อย่ากินเยอะล่ะ ถึงมันจะผสมเหล้าไม่มากแต่ถ้าไม่เคยแตะแอลกอฮอล์เลยก็เมาได้เหมือนกัน" พัดชาเดินเข้าไปหย่อนตัวนั่งลงกลางหว่างขาของพารันด้วยความเคยชินทันทีที่อีกคนหย่อนตัวนั่งลง "หรือถ้าอยากเมาจะกินหมดเลยก็ได้นะ"
"..." คะนิ้งมองสองหนุ่มสาวอย่างไม่เข้าใจนัก แม้พัดชาจะบอกว่าเป็นแค่เพื่อนกับพารัน แต่สิ่งที่เธอเห็นมันเป็นการกระทำของคู่รักมากกว่า "พี่พัดชากับพี่พารันไม่ใช่แฟนกันจริงๆเหรอคะ"
"พี่กับไอ้พายเป็นแค่เพื่อนกันเฉยๆ"
"เพื่อนกันนั่งตักกันได้ด้วยเหรอคะ"
"ฮ่าๆ แลกลิ้นกับมันพี่ยังเคยทำมาแล้วเลย วันไหนเบื่อๆก็นอนด้วยกัน น้องคะนิ้งไม่ต้องสนใจความสัมพันธ์ของพี่กับไอ้พายหรอก"
"งั้นก็เหมือนกับที่พี่ตอต้นทำเมื่อตอนเย็นเลย พี่ตอต้นดูดนมหนู แต่เราไม่ได้เป็นอะไรกัน"
แค่กๆๆ!
ต้นน้ำที่กำลังจะกลืนเหล้าลงคอแทบสำลักเมื่อได้ยินสิ่งที่คะนิ้งพูดออกมาอย่างหน้าตาเฉย ต่างจากพัดชาและพารันที่อึ้งไป ก่อนที่ต่อมาจะกระตุกยิ้มพร้อมกัน
"หุบปากแล้วกินเหล้าปั่นไปเงียบๆเถอะ"
"คนที่โดนลงเข็มคืนนี้น่าจะไม่ใช่ฉันนะ"
@คอนโดของต้นน้ำ
"อื้อ~" เสียงครางแหบพร่าดังเล็ดลอดออกมาเบาๆจากลำคอของคะนิ้งทันทีที่แผ่นหลังบางสัมผัสกับผ้าปูที่นอนเย็นเฉียบ เธอปรือตามองเจ้าของอ้อมแขนแกร่งด้วยสายตาหยาดเยิ้มในตอนที่เขาเอื้อมมือไปเปิดสวิตซ์ไฟข้างหัวเตียง
"..." เด็กสาวนอนมองเงียบๆขณะที่ต้นน้ำกำลังถอดเข็มขัดหนังราคาแพงออก เพียงแค่เห็นเรือนร่างสมบูรณ์แบบราวกับนายแบบของเขาภายในร่างกายของเธอก็ร้อนวูบวาบ ความรู้สึกแบบนี้มันเกิดขึ้นมาแล้วครั้งหนึ่ง
ตอนที่ริมฝีปากของเขาสัมผัสไปทั่วเรือนร่างของเธอ
"เลิกมองฉันด้วยสายตาแบบนั้นสักที" ต้นน้ำพูดขึ้นทั้งที่ไม่ได้มองหน้าเด็กสาว พร้อมกับเอื้อมมือไปหยิบซองบุหรี่บนโต๊ะข้างหัวเตียง แต่กลับโดนรั้งแขนไว้ในตอนที่จะเดินออกไปริมระเบียง
"ต้นหนูร้อน~"
"..." น้ำเสียงออดอ้อนของคะนิ้งทำให้ต้นน้ำต้องปรายตามองเธออย่างเลี่ยงไม่ได้
"ต้น~"
"เธอกำลังล้อเล่นกับความอดทนของฉันอยู่นะ"
"ปากหนูไม่หวานเหรอ~ ทำไมต้นต้องดูดบุหรี่ด้วย"
"จะพูดอะไรระวังหน่อย ถึงฉันจะไม่อยากมีเมียแต่ฉันก็เป็นผู้ชายนะ"
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: กินเด็ก 20+