กินเด็ก 20+ นิยาย บท 28

"อึก..นะ..หนูไม่ทำ..นะ..หนูไม่ใช่อีตัวของต้นนะ" เด็กสาวฟาดกำปั้นน้อยๆใส่หน้าท้องแกร่งเต็มแรง อารมณ์โกรธเคืองถ่ายทอดออกมาผ่านทางน้ำเสียงสั่นเครือเพื่อให้ชายหนุ่มรู้ว่าเธอไม่พอใจกับคำพูดร้ายกาจของเขา

"เธอควรจะดีใจนะที่ได้ปรนเปรอฉัน เพราะฉันไม่ใช่พวกใจง่ายที่จะนอนกับผู้หญิงไม่เลือกหน้า" ฝ่ามือใหญ่รวบสองแขนเรียวเล็กของเด็กสาวไว้เหนือศีรษะของเธอด้วยมือเพียงข้างเดียว ก่อนจะโน้มตัวลงไปพรมจูบทั่วลำคอระหงและพวงแก้มนวล ไออุ่นที่ส่งผ่านไปยังริมฝีปากพยายามหลอกล่อให้เด็กสาวคล้อยตาม

"ปะ..ปล่อยนะ..อ๊า..นะ..หนูไม่อยากเป็นนางบำเรอของต้น..อึก"

"หึ" ต้นน้ำแสยะยิ้มอย่างยากจะคาดเดา ก่อนจะเลื่อนริมฝีปากผ่านเนินอกอวบอิ่มลงมาหยอกเย้ากับยอดปทุมถัน ดวงตาคมยังจ้องมองใบหน้าหวาน "มีสถานะไหนเหมาะกับเธอมากกว่านางบำเรออีกเหรอ"

"อึก..นะ..หนูเกลียดต้น"

"อืม~" ถ้อยคำจากปากของคะนิ้งไร้ความหมาย เมื่อต้นน้ำครอบริมฝีปากอุ่นชื้นลงมาบนยอดปทุมถันสีสวย เพียงแค่เขาตวัดเรียวลิ้นไปมามันก็แข็งชันเป็นไตตอบรับสัมผัสของเขา

"อ๊า..." ทั้งที่ไม่อยากเป็นแค่ของเล่นของเขา แต่ร่างกายไม่รักดีกลับโอนอ่อนผ่อนตามไปกับสัมผัสของเขา ริมฝีปากอวบอิ่มเผยอเปล่งเสียงครางอย่างสุดจะกลั้น ความรู้สึกบางอย่างถูกปลุกขึ้นมาแทนที่ความโกรธเคือง

"ตัวเธอยังหวานเหมือนเดิมเลยนะ" นานพอสมควรกว่าต้นน้ำจะยอมถอนริมฝีปากออก เขาหยัดกายลุกขึ้นอีกครั้งเมื่อเห็นเด็กสาวเคลิบเคลิ้มไปกับการปลุกเร้า ก่อนจะคลายพันธนาการออกจากแขนทั้งสองข้างของเธอ แล้วถอดรองเท้าส้นสูงของเธอออก

"ฉันไม่ใช่คนดี แต่ฉันไม่อยากขืนใจใคร"

"ตะ..ต้น..อ๊า~" ความเสียวซ่านแล่นพล่านทั่วร่างเมื่อส่วนหัวของแก่นกายใหญ่ค่อยๆดันรุกล้ำเข้ามาในช่องทางรักคับแคบ คะนิ้งหลับตาแน่นเมื่อสะโพกสอบค่อยๆดันมันเข้ามาอย่างเนิบนาบ เขาใช้ความนุ่มนวลหลอกล่อให้เธอคล้อยตาม

"อ๊า..." ความคับแน่นของเด็กสาววัยแรกแย้มไม่ได้สร้างความพึงพอใจให้ชายหนุ่มเพียงอย่างเดียว แต่ยังมอบความเสียวซ่านให้เขาในเวลาเดียวกัน

"อึก..จะ..เจ็บ~"

"เจ็บหรือเสียว?" สะโพกสอบเริ่มเคลื่อนไหวเข้าออกอย่างเนิบนาบเมื่อเด็กสาวยอมลืมตาขึ้นมาสบตากัน ฝ่ามือหนาบีบปลายคางมนไว้หลวมๆ แล้วก่อนโน้มตัวลงไปมอบจูบดูดดื่มให้เธอ

ปึก! ปึก! ปึก! ปึก!

"อื้อ!!" คะนิ้งกรีดร้องในลำคอจนปากคอสั่น เมื่อจังหวะรักเนิบนาบแปรเปลี่ยนเป็นหนักหน่วงในนาทีต่อมา เรียวแขนสั่นเทายกขึ้นมาโอบรัดลำคอหนาอัตโนมัติ เธอจิกเล็บลงบนแผ่นหลังแกร่งเต็มแรงโดยไม่สนใจว่าเจ้าของแผ่นหลังนั้นจะเจ็บปวดรึเปล่า

"อืม~" ต้นน้ำละเมียดละไมชิมความหวานในโพรงปากบางอย่างอ้อยอิ่ง เขารับรู้ได้ถึงจังหวะการเต้นของหัวใจของเธอผ่านลมหายใจอุ่นที่เป่ารดลงมาบนปลายจมูกโด่งคมถี่ๆ

"อ๊ะๆ..ตะ..ต้น..นะ..หนูเจ็บ..อื้อ!" น้ำเสียงกระท่อนกระแท่นถูกเปล่งออกมาทันทีที่ริมฝีปากได้รับอิสระ ดวงตากลมโตสั่นระริกขณะมองใบหน้าหล่อเหลาของคนข้างบน

"บอกว่าเจ็บแต่ทำหน้าเหมือนเสียวเลยนะ"