บทที่ 3 – ตอนที่ต้องอ่านของ กินเด็ก 20+
ตอนนี้ของ กินเด็ก 20+ โดย เวย์นิส ถือเป็นช่วงเวลาสำคัญของนิยายโรแมนซ์ทั้งเรื่อง ด้วยบทสนทนาทรงพลัง ความสัมพันธ์ของตัวละครที่พัฒนา และเหตุการณ์ที่เปลี่ยนโทนเรื่องอย่างสิ้นเชิง บทที่ 3 จะทำให้คุณอยากอ่านต่อทันที
คะนิ้งพยายามกลั้นหายใจแล้วค่อยๆเบือนหน้าหนีไปทางอื่น พ่นลมหายใจออกมาทางปากเสียงดังจนเจ้าของห้องที่นั่งมองอยู่ได้ยิน เธอใช้นิ้วชี้เขี่ยจมูกเบาๆเพื่อไม่ให้เผลอสูดควันบุหรี่มากเกินไป แม้ว่ากลิ่นของมันจะไม่ได้รุนแรงจนชวนให้เวียนศีรษะเหมือนบุหรี่ยี่ห้อธรรมดาก็ตาม
"มีเหตุผลอะไรที่ฉันต้องยอมให้เธอเข้ามาวุ่นวายในพื้นที่ส่วนตัวของฉัน"
"..." เด็กสาวหันหน้ากลับมาอีกครั้งเมื่อโดนตั้งคำถาม เธอมองใบหน้าหล่อเหลาของต้นน้ำแทนการมองเรือนร่างกำยำกึ่งเปลือยเปล่าของเขา
"หนูไม่มีที่ไป~"
"เลยมาขายตัว?"
"หนูไม่ได้ขายตัวนะ หนูแค่อยากมีงานทำ จะได้มีเงิน ถ้าหนูมีเงินเยอะๆหนูก็จะมีที่อยู่สบายๆ"
"ไม่ได้ขายตัวแต่กล้ามานอนกับผู้ชายที่เพิ่งเจอกันไม่ถึงครึ่งชั่วโมง?"
"หนูแค่อยากมีที่นอนอุ่นๆ แต่หนูจะหางานทำด้วยค่ะ แล้วก็จะปัดกวาดเช็ดถูห้องให้พี่คนหล่อด้วย หนูจะไม่ดื้อ จะเป็นเด็กดีค่ะ"
"เด็กมีปัญหาหนีออกจากบ้านว่างั้น? จบด้วยการขายร่างกายให้ผู้ชาย"
"..." เธอก้มหน้าหลบสายตา
"ฉันไม่พร้อมจะรับเลี้ยงใคร และมันไม่ใช่หน้าที่ของฉันที่ต้องมาดูแลเด็กมีปัญหาอย่างเธอ ถ้าจะอยู่ที่นี่อย่ามาวุ่นวายกับฉัน"
"ขอบคุณค่ะพี่คนหล่อ" เด็กสาวเงยหน้าขึ้นมายิ้มแป้นจนตาหยีด้วยความดีใจ
"เรื่องเงินเธอต้องหามันเอง เพราะเธอไม่ใช่เมียหรือเด็กในปกครองของฉันที่ฉันต้องรับผิดชอบ" ดวงตาคมกริบไล่มองเรือนร่างอรชรตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้า แล้วยกบุหรี่ขึ้นมาอัดควันสีขาวเข้าปากอีกครั้ง ทำเอาคนโดนมองรู้สึกร้อนวูบวาบกับสายตาที่ไม่คุ้นเคย
"ไปอาบน้ำ ถ้าฉันปิดไฟเมื่อไหร่นั่นหมายความว่าเธอห้ามส่งเสียงดังในห้องฉันอีก"
"หนู...ไม่มีชุดนอนใส่~" คะนิ้งตอบเสียงเบา
"..."
คะนิ้งชะงักไปเล็กน้อยเมื่อเห็นเจ้าของห้องนอนราบอยู่บนเตียงโดยมีผ้าห่มผืนหนาคลุมท่อนขาเอาไว้ ทำให้เธอมองเห็นรอยสักบนแผ่นหลังของเขาอย่างชัดเจน ความสวยงามที่แฝงด้วยความน่ากลัวของมันชวนให้เธอจ้องมองจนลืมละสายตาจากแผ่นหลังของเขา
"ปิดไฟ"
น้ำเสียงราบเรียบของชายหนุ่มดังแทรกขึ้นท่ามกลางความเงียบ ทำเด็กสาวสะดุ้งเฮือกด้วยความตกใจ เธอละสายตาจากรอยสักบนแผ่นหลังแกร่งเมื่อเขาค่อยๆพลิกตัวนอนหงาย
"พี่คนหล่อจะให้หนูนอนตรงไหนคะ"
"อยากนอนตรงไหนก็นอน" ต้นน้ำตอบโดยไม่ลืมตา พร้อมกับยกแขนขึ้นมาก่ายหน้าผากอย่างนึกรำคาญ นั่นทำให้คะนิ้งมองเห็นรอยสักภาษาอังกฤษบนท้องแขนด้านหลังของเขาอย่างชัดเจน หลังจากพยายามมองมันเมื่อตอนอยู่ในผับ
"อย่าให้ฉันต้องพูดซ้ำเป็นครั้งที่สอง"
"..." คนโดนกดดันเม้มริมฝีปากเข้าหากันแน่น ก่อนจะเดินเข้าไปทิ้งตัวนั่งลงบนขอบเตียงอย่างกล้าๆกลัวๆ แล้วเอื้อมมือไปปิดไฟข้างหัวเตียง
มือบางพยายามดึงชายเสื้อเชิ้ตลงมาปิดของสงวนไว้ให้พ้นจากสายตาของชายหนุ่ม แต่เมื่อล้มตัวนอนลงชายเสื้อที่พยายามดึงไว้ก็ร่นขึ้นมาเสมอกับเนินสามเหลี่ยมอวบนูนจนรู้สึกอายและหวาดกลัวในเวลาเดียวกัน อีกทั้งกลิ่นกายของคนข้างๆยังทำให้หัวใจดวงน้อยเต้นแรงไม่เป็นส่ำ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: กินเด็ก 20+