กินเด็ก 20+ นิยาย บท 48

"ต้นยังอยู่ในห้องน้ำรึเปล่านะ" คะนิ้งยืนมองป้ายบอกทางหน้าห้องน้ำผู้ชายอย่างชั่งใจ ในมือข้างหนึ่งที่แนบกับต้นขายังกำถุงยางอนามัยไว้แน่น ดวงตากลมโตโอบล้อมด้วยแพขนตางอนสวยกวาดมองรอบๆท่ามกลางความมืดสลัวเพื่อหาใครบางคนที่ทำให้เธอต้องมายืนเลิ่กลั่กอยู่ตรงนี้

"เอ่อ..." เด็กสาวยิ้มแห้งพลางเกาแก้มแก้เก้อเมื่อมีผู้ชายสามคนเดินสวนออกมาจากห้องน้ำพอดีในตอนที่เธอตัดสินใจจะชะโงกหน้าเข้าไปดูว่าต้นน้ำอยู่ในนั้นหรือเปล่า เธอรีบถอยออกมาเมื่อโดนมองด้วยสายตากะลิ้มกะเหลี่ย

"นี่มันน้องคะนิ้งดาวเด่นของผับรึเปล่าวะ" ผู้ชายหนึ่งในสามเดินเข้ามาหรี่ตามองใกล้ๆ ทำเอาก้อนเนื้อในอกข้างซ้ายของคะนิ้งเต้นแรงไม่เป็นส่ำ แม้หน้าตาของชายหนุ่มทั้งสามคนจะไม่ได้ขี้ริ้วขี้เหร่อะไร แต่เธอก็ไม่อยากยุ่งเกี่ยวกับผู้ชายคนอื่นที่ไม่ใช่ต้นน้ำ

"ชะ..ช่วยถอยออกไปหน่อยได้ไหมคะ ตอนนี้หนูไม่ได้ทำงานที่นี่แล้วค่ะ"

"ว้า เสียดายจังที่ไม่มีโอกาสได้นั่งดื่มเหล้ากับดาวเด่นของที่นี่ ไม่อยากไปสนุกกับพวกพี่เหรอ" ชายหนุ่มอีกคนเอ่ยถามพลางยกยิ้มมุมปาก รอยยิ้มนั้นทำเอาเด็กสาวเสียวสันหลังวาบ เธอสบตากับชายหนุ่มทั้งสามทีละคนอย่างกล้าๆกลัวๆ ริมฝีปากอวบอิ่มบิดยิ้มน้อยๆพอเป็นพิธี

"ขอโทษนะคะที่ไปดื่มกับพวกพี่ไม่ได้ พอดีหนูไม่ได้ทำงานที่นี่แล้วค่ะ"

"ไม่เห็นต้องกลัวพวกพี่ขนาดนั้นเลย พี่แค่ชวนดูเฉยๆ เห็นน้องคะนิ้งมายืนอยู่ตรงนี้คนเดียว"

"งะ..งั้นหนูขอตัวก่อนนะคะ" คะนิ้งเบี่ยงหน้าหลบในตอนที่เจ้าของคำพูดเมื่อสักครู่ยื่นมือเข้ามาหมายจะแตะปลายคางมนของเธอ แล้วเดินเลี่ยงออกมาจากตรงนั้น แต่ก็โดนผู้ชายหนึ่งในสามคว้าแขนไว้เสียก่อน

"เดี๋ยวสิ พี่ขอเบอร์หน่อยได้ไหม"

"อะ..เอ่อ..ขอโทษนะคะ แต่หนูมีแฟนแล้วค่ะ" เธอรีบซ่อนมืออีกข้างหนึ่งไว้ด้านหลังเพื่อไม่ให้ชายหนุ่มทั้งสามคนเห็นของที่อยู่ในมือ

"ยุ่งกับผู้หญิงของคนอื่นกูว่ามันจะจบไม่สวยนะ" เสียงหนึ่งดังขัดขึ้นในตอนที่คะนิ้งกำลังคิดหาทางเอาตัวรอดจากชายหนุ่มทั้งสามคน ทำให้ทั้งเธอและสามหนุ่มรีบหันไปยังต้นทางของเสียงอัตโนมัติ

"พะ..พี่ขุนพล" แม้จะรู้สึกผิดหวังที่เจ้าของคำพูดนั้นไม่ใช่ต้นน้ำ แต่ก็รู้สึกอุ่นใจขึ้นมาเปราะหนึ่งที่เป็นคนรู้จัก เด็กสาวรีบสะบัดแขนออกจากการเกาะกุม แล้วถอยห่างออกมา

"แล้วมึงเป็นใคร" ชายหนุ่มหนึ่งในสามเอ่ยถามขึ้น

"กูเป็นใครต้องตอบด้วยเหรอ?" ขุนพลทำหน้ายียวน พร้อมกับเดินเข้าไปดึงแขนคะนิ้งเบาๆให้เธอขยับมายืนข้างๆ "แต่ผู้หญิงที่มึงกำลังตามตื๊อคือผู้หญิงของกู"

"ไม่เห็นต้องทำตัวเป็นพระเอกขนาดนั้น ถ้ามีแฟนแล้วพวกกูก็ไม่ยุ่งหรอก แค่ไม่อยากเชื่อว่าน้องคะนิ้งจะมีแฟนแล้วจริงๆ"

"รู้แล้วก็รีบไปดิ"

"เสียดายของว่ะ" ผู้ชายอีกคนหนึ่งเป็นเจ้าของคำพูดนั้น ก่อนจะเดินเลี่ยงออกไปก่อน โดยมีเพื่อนอีกสองคนเดินตามไป

"ขะ..ขอบคุณที่ช่วยหนูค่ะ" คะนิ้งก้มศีรษะให้หลังจากเหตุการณ์น่ากลัวผ่านไปแล้ว และรีบดึงแขนออกจากการเกาะกุม