กินเด็ก 20+ นิยาย บท 75

"อื้อ~" เด็กสาวบนเตียงนอนสีขาวสะอาดตารู้สึกตัวตื่นขึ้นมาในช่วงสายๆของเช้าวันใหม่ เธอครางในลำคอเบาๆขณะพลิกตัวไปมา เปลือกตาบางกะพริบขึ้นลงถี่ๆเพื่อปรับสายตาให้ชินกับแสงสว่างจ้าที่สาดส่องเข้ามาในห้องนอน

"อื้อ!..จะ..เจ็บจัง" เพียงแค่จะดันตัวลุกขึ้นก็รู้สึกร้าวระบมไปทั้งร่างราวกับร่างกายกำลังจะแตกออกเป็นเสี่ยงๆ โดยเฉพาะกลางหว่างขาที่รู้สึกเจ็บอยู่ตลอดเวลาทั้งที่ยังไม่ได้สัมผัสมัน

"เมื่อคืน..." เรือนแก้มใสค่อยๆเปลี่ยนเป็นสีแดงระเรื่อด้วยความเขินอายเมื่อนึกถึงการกระทำของตัวเองเมื่อคืนนี้ สมองดึงภาพเหตุการณ์ต่างๆที่เกิดขึ้นกลับมาฉายซ้ำอีกครั้ง คะนิ้งรีบดึงผ้าห่มขึ้นมาปิดหน้าพลางมองไปรอบๆห้องเพื่อหาคนที่นอนอยู่ข้างกันตลอดทั้งคืน

"ตื่นแล้วเหรอ"

"..." หัวใจดวงน้อยเต้นโครมครามจนแทบผิดจังหวะเมื่อเห็นต้นน้ำเดินเข้ามาในห้องนอนด้วยชุดไปรเวตกางเกงขาสั้นและเสื้อยืดธรรมดา เรือนแก้มใสแดงระเรื่อเข้าไปใหญ่เพราะนึกอายกับสิ่งที่ตัวเองทำลงไป

"ดะ..แด๊ดดี้ไปไหนมาคะ"

"ไปซื้อยาคุมมาให้เด็กหื่นแถวนี้ไง" ต้นน้ำอมยิ้มเล็กน้อยด้วยความเอ็นดูกับท่าทางเขินอายของแฟนสาว แล้วเดินเข้าไปวางกล่องยาคุมฉุกเฉินไว้บนโต๊ะข้างหัวเตียง "ลุ้นเอาก็แล้วกันว่าจะได้เป็นคุณแม่วัยใสรึเปล่า"

"หนูจะท้องไหม~"

"ท้องก็เลี้ยง ไม่เห็นเป็นไรเลย"

"ต้นพูดเหมือนมันเป็นเรื่องเล็กๆอย่างนั้นแหละ"

"เฮียไม่ได้เดือดร้อนอะไรกับการมีลูกนิ" เขาค่อยๆล้มตัวนอนลง ยกมือขึ้นมาเท้าศีรษะ พร้อมกับดึงผ้าห่มออกจากใบหน้าของคนตัวเล็ก "เวลามีอะไรกันเฮียรู้อยู่แล้วว่ามันมีโอกาสพลาด ในเมื่ออยากทำก็ต้องกล้ารับผลที่ตามมาอยู่แล้ว"

"แล้วถ้าพลาดล่ะ ต้นจะรักลูกของเราไหม~"

"ก็ต้องรักสิ พลาดท้องมันพลาดกันได้ทั้งนั้นแหละ แต่เรารักกันนิ ถ้าจะพลาดลูกก็เกิดจากความรักของเราไม่ใช่เหรอ"

"ต้นพูดจริงเหรอ"

"ลองมีตัวเล็กให้เฮียสักคนสิ โดนเมียเรียกแด๊ดดี้แล้ว อยากโดนลูกเรียกปะป๊าบ้าง"

"แต่หนูยังไม่เข้ามหาลัยเลยนะ แล้วพ่อกับแม่ของต้นก็ไม่รู้จะยอมรับหนูรึเปล่า"

"งั้นอาทิตย์หน้าเฮียจะพาไปเจอพ่อกับแม่"

"พวกเขาจะชอบหนูรึเปล่า หนูไม่มีอะไรเลย"

"หนูมีทุกอย่างที่เป็นของเฮียนิ ข้าวของ เงินทอง อะไรที่เป็นของเฮียก็เป็นของหนูเหมือนกัน อย่าพูดอีกว่าไม่มีอะไร" ต้นน้ำบีบปลายจมูกเชิดรั้นเบาๆอย่างนึกมันเขี้ยว ก่อนจะหยัดกายลุกขึ้นอีกครั้ง "เงินในกระเป๋าของเฮียหนูหยิบไปใช้ได้เลยนะ ไม่ต้องขออนุญาตเฮียก่อน เดี๋ยวอาทิตย์หน้าเฮียทำบัตรเครดิตใบใหม่ให้ จะได้มีเป็นของตัวเอง"

"..." เด็กสาวมองชายคนรักอย่างซาบซึ้ง แล้วค่อยๆพยุงตัวลุกขึ้น โอบกอดเอวสอบไว้หลวมๆ พวงแก้มนวลคลอเคลียหน้าท้องแกร่งเบาๆเป็นการขอบคุณ

"อยากได้อะไรก็บอกเฮีย ถ้ามันเป็นสิ่งที่หนูขาด เฮียจะหามาเติมเต็มให้มันสมบูรณ์เอง"

"ขอบคุณนะคะ รู้สึกเหมือนตัวเองเป็นหนูตกถังข้าวสารเลย"

"ขอบคุณทำไม มันเป็นหน้าที่ของเฮียอยู่แล้วนิที่ต้องทำให้หนูรู้สึกว่าตัวเองไม่ขาดอะไรเลย"

"เหมือนพระเจ้าจะยังไม่ทอดทิ้งหนูนะ เลยส่งเทพบุตรมาให้หนู"

"งั้นก็ชินไว้ เพราะเฮียตามใจเมียเก่ง" คะนิ้งอมยิ้มแก้มปริกับความน่ารักของแฟนหนุ่ม ก่อนจะค่อยๆคลายพันธนาการออกจากเอวสอบ ยกแขนขึ้นมาคล้องคอหนาไว้หลวมๆเมื่อโดนชายหนุ่มช้อนตัวขึ้นในท่าเจ้าสาว

"ถ้าต้นอยากเป็นปะป๊าหนูจะเรียกต้นว่าปะป๊าดีไหมคะ"

"ไม่อนุญาต" ต้นน้ำทำเสียงแข็ง พร้อมกับอุ้มคนตัวเล็กเข้าไปในห้องน้ำ ค่อยๆวางเธอลงในอ่างอาบน้ำที่เขาเตรียมไว้ให้ก่อนจะออกไปซื้อยาคุมฉุกเฉินให้เธอ

"ทำไมล่ะ~ ไม่อยากเป็นปะป๊าของหนูเหรอ"

"คำว่าแด๊ดดี้มีไว้ให้เมียเรียก ส่วนคำว่าปะป๊ามีไว้ให้ลูกเรียก เดี๋ยวถ้าตัวเล็กเกิดมาจะน้อยใจที่ไม่ได้เรียกเฮียว่าปะป๊าคนแรก"

"นี่จริงจังเกินไปรึเปล่าคะ"

"ปากหวาน รีบอาบน้ำเถอะ เดี๋ยวเฮียทำกับข้าวให้กิน" สันจมูกโด่งคมเลื่อนเข้าไปคลอเคลียพวงแก้มนวลเบาๆ กลิ่นกายของเธอยังทำให้เขารู้สึกสดชื่นเหมือนทุกครั้งที่ได้สูดดม

"วันนี้จะทำอะไรให้หนูกินคะ" คะนิ้งเดินเข้าไปชะโงกหน้ามองในห้องครัวขณะที่ต้นน้ำกำลังสาละวนกับการหั่นเนื้อสัตว์

"เดี๋ยวเสร็จแล้วก็รู้เอง"

"ให้หนูทำดีไหมคะ เข้าครัวมันเป็นหน้าที่ของผู้หญิงนะ"

"ใครมันกำหนดว่าเข้าครัวต้องเป็นหน้าที่ของผู้หญิงอย่างเดียว"

"ก็ผู้ชายมีหน้าที่ทำงานนอกบ้าน ส่วนผู้หญิงต้องรับผิดชอบงานในบ้านไม่ใช่เหรอคะ" เธอเดินเข้าไปใกล้ๆ พร้อมกับเกยคางบนท่อนแขนแกร่ง

"เฮียอยากมีเมีย ไม่ได้อยากมีคนรับใช้ส่วนตัว"

"..."

"ไม่ต้องดูแลเฮียดีขนาดนั้นก็ได้ เฮียไม่ใช่เจ้าชาย ไม่ได้ปฏิบัติต่อหนูเหมือนเจ้าหญิง หนูก็ไม่จำเป็นต้องปฏิบัติต่อเฮียเหมือนเฮียเป็นเจ้าชายเหมือนกัน"

"..."

"อยู่ด้วยกันเราจะไม่แบ่งหน้าที่ ใครอยากจะทำอะไรก็ทำ ตกลงไหม"

"แบบนี้เหมือนหนูเอาเปรียบแด๊ดดี้เลย"

"เฮียไม่ชอบเห็นหนูซักผ้าเอง ไม่ชอบให้หนูตื่นขึ้นมาทำอาหารให้แต่เช้า มันไม่ใช่หน้าที่ของหนู เข้าใจไหม" ไม่ว่าเปล่าแต่ต้นน้ำยังโน้มใบหน้าลงมาใช้หน้าผากกระแทกศีรษะทุยเล็กเบาๆ

"ถ้าหนูอยากทำเฮียก็ไม่ว่านะ แต่อย่ามองว่ามันเป็นหน้าที่ เข้าใจที่พูดไหม"

"เข้าใจแล้วค่ะ" เด็กสาวอมยิ้มจนตาหยี พร้อมกับกอดเอวสอบไว้หลวมๆ ยืนอยู่ใกล้ๆเขาจนกระทั่งต้นน้ำทำอาหารเช้าเสร็จเรียบร้อย