กินเด็ก 20+ นิยาย บท 76

"กินยาคุมแล้วเหรอ" ต้นน้ำเอ่ยถามขณะที่นั่งทำรายงานอยู่บนโซฟาในห้องนั่งเล่น เมื่อเห็นคะนิ้งเดินถือขวดน้ำออกมาจากห้องนอนหลังจากหายเข้าไปไม่กี่นาที ซึ่งเธอก็พยักหน้าให้เป็นคำตอบ แล้วเดินเข้ามาหย่อนตัวนั่งลงบนหน้าตัก ท่าทางออดอ้อนของเธอเรียกรอยยิ้มจากเขาได้ไม่ยาก

"ตัวหนูร้อนกว่าตอนเช้าอีก~"

"เป็นเพราะยานรกของไอ้พายคนเดียวเลย"

"เป็นเพราะแด๊ดดี้รุนแรงกับหนูต่างหาก รับผิดชอบหนูเดี๋ยวนี้เลย"

"เป็นไข้แล้วงอแงเหมือนเด็ก"

"วันนี้แด๊ดดี้มีเรียนตอนเที่ยงใช่ไหม อยู่กับหนูไม่ได้เหรอ~"

"วันนี้เฮียมีพรีเซนต์งาน หนูดูแลตัวเองสักสี่ชั่วโมงนะ เดี๋ยวเฮียรีบกลับมาหา ถ้าไข้ขึ้นก็รีบโทรหาเฮียหรือพัดชาก็ได้"

"..." ริมฝีปากน้อยๆเบะคว่ำลงเมื่อได้รับคำตอบจากแฟนหนุ่ม สองแขนเรียวเล็กยกขึ้นมาโอบรัดลำคอหนาไว้แน่น ไม่ยอมให้ต้นน้ำทำรายงานต่อ

"ถ้าเฮียทำรายงานไม่เสร็จหนูจะโดนลงโทษนะ"

"หนูจะไม่กินยาจนกว่าแด๊ดดี้จะกลับมาป้อน ไม่ยอมโทรหาด้วยถ้าไข้ขึ้น หนูจะอาบน้ำเย็น จะไม่นอนพักผ่อนด้วย"

"เห็นเฮียตามใจหน่อยแผลงฤทธิ์เลยนะ"

"ยอมตามใจหนูซะดีๆ นี่คือคำสั่ง!"

"บอกว่าเฮียมีพรีเซนต์งาน"

"ด้วยอำนาจของเมียตัวน้อย หนูขอสั่งให้อคิราห์ดูแลหนูอยู่ที่ห้องอย่างใกล้ชิด! หากฝ่าฝืนคำสั่งมีโทษห้ามลงเข็มสองเดือนโดยไม่รอลงอาญา!"

"เฮียพยายามทำความเข้าใจกับหนูทุกอย่าง แต่ทำไมครั้งนี้หนูไม่พยายามทำความเข้าใจเฮียเลย งอแงทำไม หืม?" ทั้งที่เป็นถ้อยคำตัดพ้อแต่น้ำเสียงกลับอ่อนโยนกว่าเมื่อสักครู่ ต้นน้ำดันตัวเด็กสาวออกเล็กน้อยโดยที่เธอยังนั่งคร่อมอยู่บนหน้าตัก

"หนูแค่อยากอยู่กับแด๊ดดี้~ หนูขอโทษที่เอาแต่ใจค่ะ"

"งั้นก็ไปกินยาแล้วนอนพักก่อน เดี๋ยวเฮียทำรายงานเสร็จแล้วจะเข้าไปเช็ดตัวให้"

"ไม่ต้องหรอกค่ะ มันไม่ได้ร้อนมาก หนูแค่อยากโดนเอาใจเฉยๆ~"

"ถ้าไม่อยากให้เฮียโกรธก็อย่าเพิ่งกวน" คะนิ้งก้มหน้าสำนึกผิด ก่อนจะค่อยๆขยับตัวลงจากหน้าตักแกร่ง เปลี่ยนท่าทางเป็นนั่งหันหน้าไปทางเดียวกันอยู่กลางหว่างขาของเขาแทน

"นั่งเฉยๆ อย่าดื้อ"

เด็กสาวกอดอกทำหน้ามุ่ยเมื่อโดนเอ็ดเบาๆทั้งที่สำนึกผิดแล้ว เธอถอนหายใจหนักๆ ก่อนจะเอนหลังพิงกับแผงอกแกร่ง นั่งมองต้นน้ำทำรายงานต่อเงียบๆโดยไม่พูดอะไรอีก

@มหาวิทยาลัย

"วันนี้เพิ่งพรีเซนต์งานเสร็จยังเสือกมีรายงานใหม่มาให้ปวดสมองอีก นี่อาจารย์กะจะไม่ให้กูได้พักสมองเลยเหรอวะ เฮ้อ~" สหรัฐถอนหายใจเบาๆพลางนวดขมับขณะที่นั่งอยู่ในลานใต้ถุนของคณะวิศวกรรมศาสตร์ โดยมีเหมราช บดินทร์ และต้นน้ำนั่งอยู่ด้วยกัน

"มึงจะนั่งดูเวลาอีกนานไหมไอ้ต้น รายงานเนี่ยจะทำไหม" บดินทร์ตบโต๊ะเบาๆ ทำเอาคนโดนถามที่กำลังก้มมองเวลาบนหน้าจอมือถือทำหน้าเซ็ง