กินเด็ก 20+ นิยาย บท 81
สรุปบท บทที่ 80: กินเด็ก 20+
สรุปตอน บทที่ 80 – จากเรื่อง กินเด็ก 20+ โดย เวย์นิส
ตอน บทที่ 80 ของนิยายโรแมนซ์เรื่องดัง กินเด็ก 20+ โดยนักเขียน เวย์นิส เต็มไปด้วยจุดเปลี่ยนสำคัญในเรื่องราว ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยปม ตัวละครตัดสินใจครั้งสำคัญ หรือฉากที่ชวนให้ลุ้นระทึก เหมาะอย่างยิ่งสำหรับผู้อ่านที่ติดตามเนื้อหาอย่างต่อเนื่อง
"ไหนๆตอนนี้แกกับหนูนิ้งก็อยู่ด้วยกันแล้ว พ่อว่าหมั้นหมายกันไว้ก่อนดีไหม แล้วก็ย้ายมาอยู่ด้วยกันที่บ้านใหญ่เลย หรือจะสร้างเรือนหอใหม่ก็แล้วแต่แก" จักรินเอ่ยกับลูกชายอย่างจริงจังขณะนั่งกินขนมหวานด้วยกันอยู่ในห้องนั่งเล่น หลังจากรับประทานอาหารมื้อเย็นเสร็จเรียบร้อยแล้ว
"ผมว่าจะหาซื้อคอนโดใหม่อยู่พอดี ห้องที่อยู่ตอนนี้มันเล็กไปหน่อยสำหรับอยู่สองคน แต่ถ้าจะให้ย้ายกลับมาอยู่บ้านผมคงต้องคิดหนักหน่อย กลัวเมียผมติดความคิดประหลาดของพ่อกับแม่มา" ต้นน้ำตอบพลางตักขนมเค้กป้อนแฟนสาวที่นั่งทำตาแป๋วอยู่กลางหว่างขาไปด้วย
"ซื้อคอนโดใหม่!? นี่แกชักจะดูถูกธุรกิจของครอบครัวมากเกินไปแล้วนะ! แกลืมไปแล้วรึไงว่าครอบครัวเราทำอสังหาริมทรัพย์ ทั้งบ้านทั้งคอนโดมีครบ มาพูดแบบนี้ต่อหน้าพ่อแกอยากโดนแปลนคอนโดฟาดหน้ารึไง!"
"ก็ผมอยากซื้อด้วยเงินตัวเอง จะได้เป็นบ้านของผมเอง"
"เอาเถอะ ถ้าแกอยากใช้เงินซื้อจริงๆพ่อก็ไม่ห้ามหรอก ว่าแต่หนูนิ้งอยากได้คอนโดสักห้องหรือบ้านสักหลังไหมลูก" ประโยคแรกตอบกลับลูกชาย ก่อนจะเอ่ยถามว่าที่ลูกสะใภ้ในประโยคท้าย
"ขอบคุณที่เอ็นดูหนูขนาดนี้นะคะ แต่หนูไม่ต้องการของแบบนั้นหรอกค่ะ เพราะแค่มีต้นคนเดียวก็เหมือนมีทุกอย่างแล้วค่ะ" คะนิ้งกล่าวขอบคุณด้วยรอยยิ้ม รู้สึกอบอุ่นหัวใจอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อนเมื่อได้รับความรักความเมตตาจากจักรินและพิมพ์ดาวมากมายขนาดนี้ ทั้งที่เป็นการเจอกันครั้งแรก
"ถ้าหนูนิ้งลำบากใจที่จะรับพ่อก็ไม่ว่าอะไรหรอก แต่คืนนี้พักที่นี่ให้สบายใจเถอะ ทุกห้องในบ้านนี้ออกแบบพิเศษเก็บเสียงดีมาก คืนนี้ไม่ต้องเกรงใจพ่อกับแม่นะ เต็มที่เลย ฮ่าๆๆ" จักรินหัวเราะร่าอย่างชอบใจกับคำพูดของตัวเอง เช่นเดียวกับพิมพ์ดาวที่นั่งยิ้มน้อยยิ้มใหญ่อยู่ข้างๆ
"หน้าพ่อตอนหัวเราะนี่โคตรชั่วร้ายเลย"
"เอ่อ..." คำพูดตรงๆของจักรินทำเอาคะนิ้งเขินอายจนหน้าแดง ถึงอย่างนั้นก็ยังอมยิ้มกับความใจดีนั้น
จักรินยกยิ้มให้ลูกชาย ก่อนจะขยับปากโดยไม่ออกเสียงในตอนที่คะนิ้งก้มหน้าพอดี
'เผด็จศึกเลย เอาหลานมาฝากพ่อให้ได้'
ต้นน้ำได้แต่ส่ายหน้าอย่างเอือมระอากับความอารมณ์ขันของผู้เป็นพ่อ เขารู้ว่าพ่อและแม่อยากเลี้ยงหลาน เพราะเขาเป็นลูกชายคนเดียวที่สามารถมีลูกได้ แต่ในเมื่อคะนิ้งยังไม่พร้อมที่จะเป็นแม่คนเขาก็ไม่อยากบังคับ ถึงอย่างนั้นก็พร้อมจะทำหน้าที่พ่อและคนรักที่ดีในเวลาเดียวกันหากพลาดจริงๆ
"หนูอิ่มแล้ว~" คะนิ้งแตะมือหนาเบาๆในตอนที่แฟนหนุ่มตักขนมเค้กขึ้นมาจ่อริมฝีปาก
"อยากไปเดินเล่นที่สวนหลังบ้านก่อนไหม หรืออยากขึ้นไปข้างบนเลย"
"แล้วแด๊ดดี้อยากไปไหนคะ"
"ที่ถามเพราะตามใจหนู ไม่ได้ให้ถามกลับ"
"แด๊ดดี้อยากนอนพักรึเปล่าคะ"
"ถามแบบนี้เฮียถือว่าหนูเลือกแล้วนะว่าจะขึ้นห้องกับเฮีย"
"ทำไมยิ้มเหมือนคุณพ่อเลย" เด็กสาวหรี่ตามองอย่างจับผิดเมื่อแหงนคอมองใบหน้าหล่อเหลาแล้วเห็นรอยยิ้มมุมปากของแฟนหนุ่มที่ไม่น่าไว้ใจเอาเสียเลย
"ฮ่าๆๆ ถ้าบอกว่าต้นมันยิ้มเหมือนพ่อก็คงเป็นรอยยิ้มที่ดูดีมากๆเลยใช่ไหมหนูนิ้ง" จักรินกอดอกถามด้วยท่าทางมั่นใจ
"พิมพ์กลัวว่าลูกจะหยิบปืนในลิ้นชักมายิงแสกหน้าพวกเรามากกว่า"
"วางใจเถอะ ถ้าเป็นแบบนั้นผมจะเอาตัวบังกระสุนให้ที่รักเอง" จักรินพูดทีเล่นทีจริง ก่อนจะหยัดกายลุกขึ้นเต็มความสูง แล้วช้อนตัวภรรยาขึ้นในท่าเจ้าสาว
"จะทำอะไรคะ"
"โอ้พระเจ้า! เมียผมเป็นคนไร้เดียงสาแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่"
"ลูกโตเป็นหนุ่มแล้วก็หื่นให้มันน้อยๆหน่อยเถอะค่ะ ไม่ใช่หนุ่มๆเหมือนตอนคบกันใหม่ๆแล้วนะ"
"อย่าขอในสิ่งที่ผมทำให้ไม่ได้" ไม่รอฟังคำบ่นจากปากภรรยาจักรินก็อุ้มเธอขึ้นไปบนชั้นสองทันที
"นี่มันบ้าอะไรวะ!" ต้นน้ำขมวดคิ้วยุ่งอย่างงุนงงเมื่อเปิดประตูห้องนอนเข้ามาพบกับบรรยากาศที่แตกต่างไปจากเดิม อีกทั้งบนเตียงสีขาวยังถูกตกแต่งด้วยกลีบกุหลาบสีแดงสดที่ทำเป็นรูปหัวใจ ให้ความรู้สึกราวกับคืนวันเข้าหอ
"เอ่อ..ที่อยู่บนเตียงมันเอาไว้ทำอะไรคะ" คะนิ้งเอียงคอมองกุญแจมือและผ้าปิดตาสีดำที่วางอยู่ปลายเตียงอย่างไม่เข้าใจนัก ในขณะที่คนข้างๆยกมือกุมขมับพลางถอนหายใจหนักๆ
"ต้นจะเล่นตำรวจจับผู้ร้ายกับหนูเหรอ บรรยากาศมันเหมือนเรากำลังเข้าหอกันเลย"
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: กินเด็ก 20+