กลับมาครั้งนี้ ข้อขอเดินวิถีไร้รัก นิยาย บท 798

เป็นอย่างที่คิดไว้จริง ๆ

“อวี๋จาว ตอนนั้นไม่ได้ฆ่าเจ้า ถือว่าเจ้าโชคดีไป แต่ครั้งนี้เจ้าตายแน่!”

เสียงยังไม่ทันจบลง ร่างเงาใต้เท้าของนางพลันบิดเบี้ยว กลายเป็นร่างปีศาจพุ่งตรงเข้าใส่อวี๋จาวอย่างรวดเร็ว

ในชั่วพริบตาเดียวที่มันกำลังจะเข้าใกล้อวี๋จาว พลังวิญญาณหลายสายก็ พลันปรากฏขึ้นและตัดวิญญาณชั่วร้ายนั้นขาดออกเป็นสองท่อน

เงาดำหดกลับไปอยู่ใต้ฝ่าเท้าของเย่ฉงซินอีกครั้ง กลายเป็นเพียงเงาธรรมดา

เย่ฉงซินหันไปมองเจ้าของพลังวิญญาณเหล่านั้นด้วยสายตาเกรี้ยวกราด

หนานกงอินเชิดคางขึ้นสบตากับนางด้วยท่าทีดูแคลน

ลู่จิ่วหยวนก็กางพัดอยู่ในมือท่าทางเจ้าสำราญไม่สนใจสิ่งใด

ยิ่งไปกว่านั้น จินหยวนมองไปที่นางแล้วหัวเราะอย่างเย็นชา “คนที่จะฆ่านางได้ มีแต่ข้าเท่านั้น”

อวี๋จาวทำให้นางต้องเสียหน้าอย่างมาก มีเพียงการฆ่านางด้วยมือตนเองเท่านั้น จึงจะลบความแค้นได้

หากเป็นเมื่อก่อน เย่ฉงซินอาจยังลังเลชั่งน้ำหนัก แต่ตอนนี้นางไม่ใช่คนป่วยที่อ่อนแอและต่ำต้อยเหมือนเมื่อก่อนอีกแล้ว

นางกางห้านิ้ว เตรียมลงมือทันใดนั้นเอง พลังงานวิญญาณสายหนึ่งก็พลันปรากฏลงมาและสลายพลังที่นางเพิ่งรวมตัวได้

“พวกเจ้าคิดว่าที่นี่คือที่ไหน! หากยังกล้าลงมืออีก จะถูกตัดสิทธิ์การคัดเลือก และจะไม่มีวันก้าวเข้าสู่โลกชั้นใหญ่ได้ตลอดกาล”

เสียงสตรีดังขึ้นด้วยความเย็นชา ใบหน้าของนางเต็มไปด้วยความไม่พอใจ

เย่ฉงซินสีหน้ามืดมน ดวงตาเต็มไปด้วยความไม่พอใจ

อวี๋จาวโชคดีเกินไปแล้ว!

ทุกครั้งที่นางคิดจะฆ่าอวี๋จาว ก็มักจะมีเรื่องมาขัดขวางทุกที

แต่ครั้งนี้ นางจะไม่มีวันให้หลุดรอดไปได้อีก

ตอนนี้ยังลงมือไม่ได้ แต่อีกเดี๋ยวก็จะมีโอกาสอีกมากมาย

“ฝากไว้ก่อน!”

ริมฝีปากของนางขยับอย่างไร้เสียง ส่งคำขู่แห่งความตายไปถึงอวี๋จาว

ทว่าอวี๋จาวกลับไม่ได้หวาดกลัวแม้แต่น้อย ตรงกันข้ามนางยิ้มเล็กน้อย

เย่ฉงซินที่หายสาบสูญไปนั้น เป็นเหมือนหนามที่ทิ่มอยู่ในใจนางมาโดยตลอด

นางรู้ดีว่าบนตัวเย่ฉงซินเต็มไปด้วยความลึกลับ หากปล่อยให้นางซ่อนตัวอยู่ข้างนอก สู้เอามาไว้ตรงหน้ายังจะดีกว่า

สำหรับคำขู่ของเย่ฉงซิน อวี๋จาวไม่ได้ใส่ใจเลย

ต้องขอบคุณบรรพจารย์และถู่เซียว ตอนนี้นางก็ถือว่าร่ำรวยล้นเหลือ

นางมีของวิเศษสำหรับป้องกันชีวิตติดตัวอยู่หลายชิ้น ไหนจะอาวุธเวทโจมตีอีกมากมาย

เย่ฉงซินคิดจะสังหารนาง มันไม่ได้ง่ายดายอย่างที่พูดหรอก

เชื่อว่าอีกไม่นาน เย่ฉงซินจะได้ลิ้มรสแน่

อวี๋จาวก้มลงมองป้ายของตนเอง ปรากฏว่ามีหมายเลขหนึ่งอยู่บนนั้น

นางอดไม่ได้ที่จะเหลือบไปมองหนานกงอิน

หนานกงอินเหมือนจะคาดการณ์ได้อยู่แล้ว ยกป้ายขึ้นโชว์หมายเลขของตนเองให้ดู

หนานกงอินได้หมายเลขสามสิบแปด

จากนั้นนางก็มองป้ายของคนรอบ ๆ อีกครู่หนึ่ง แล้วลองเปรียบเทียบกับระดับพลังของพวกเขาก็สรุปได้ทันที

การจัดลำดับป้ายนี้คงจะขึ้นอยู่กับระดับพลังหรือไม่ก็ศักยภาพของผู้บำเพ็ญเพียร

ยิ่งพลังสูง พรสวรรค์โดดเด่นก็จะได้อยู่ในลำดับต้น ๆ

ส่วนคนที่ทั้งสองด้านไม่โดดเด่นก็จะไปอยู่ท้ายแถว

เช่น ลู่จิ่วหยวนกับนักบวชหนุ่มแห่งวัดชิงเหลียน ได้ลำดับที่สองและสามตามลำดับ

เฟิงจิ่วซื่อกับจินหยวนอยู่ในระดับกลางค่อนไปทางสูง หมายเลขบนป้ายก็เรียงอยู่ช่วงนั้นเช่นกัน

หากหนานกงอินถือหมายเลขหนึ่ง ก็แปลว่าพันธมิตรแห่งมหาพิภพให้ความสำคัญกับนางที่สุดไม่ใช่หรือ?

ทว่าตอนนี้ตำแหน่งนั้นกลับมาตกอยู่ในมืออวี๋จาวในทันที ผลักให้นางกลายเป็นเป้าสายตาของทุกคน

เป็นดังที่คาดไว้

เมื่อคนอื่น ๆ เห็นหมายเลขลำดับของอวี๋จาว แววตาก็เปลี่ยนไปไม่หยุด