กลยุทธ์เด็ด เสพติดรักภรรยาของผม นิยาย บท 1014

จงเหยียนซีมองไปยังกล่องที่อยู่บนโต๊ะก่อนจะยื่นมือไปจับก่อนจะพูดว่า “ของขวัญให้คนบางคนน่ะ”

เสิ่นซินเหยาก็แปลกใจจึงเหลือบมองไปที่กล่องใบนั้นก่อนจะเอ่ยปากพูดว่า “คงไม่ใช่ของที่จะให้ฉันใช่ไหมคะ สิ่งที่ควรจะให้พี่ก็ฉันมาหมดแล้วนี่”

“ที่ฉันให้น่ะให้หมดแล้ว แต่แม่สามีของเธอยังไม่ให้เริ่มให้เลยนะ” จงเหยียนซีเปิดรหัสกล่องสีเงิน

จากนั้นจึงดันไปอยู่ตรงหน้าเสิ่นซินเหยา “ชอบไหม?

เสิ่นซินเหยาอึ้งไปทันที แม้แต่สไตล์ลิสต์ก็อึ้งไปเหมือนกันพลางถามว่า “นี่เป็นของจริงหรอ?”

หยกเม็ดใหญ่ขนาดนั้น ดูแล้วของมีค่าเช่นนี้ต้องเป็นสไตล์สมัยก่อนแน่นอน

ประเด็นคือมันเป็นของจริงจริงหรอ?

ถ้าเป็นของจริง จะมีค่ามากแค่ไหนกัน?

จงเหยียนซีหยิบมงออกมาจากข้างในก่อนจะมองไปที่สไตล์ลิส “ของที่แม่สามีส่งให้กับลูกสะใภ้จะเป็นของปลอมได้เหรอ?”

เธอสวมมงกุฎไปบนหัวของเธอ “สวยมาก”

เสิ่นซินเหยาส่ายหน้า “นี่ นี่มันแพงเกินไปแล้ว ฉันรับไว้ไม่ได้หรอก”

“แม่สามีของเธอให้ เธอก็เก็บไว้เถอะ” จงเหยียนซีกดไหล่ของเธอไว้และมองเธอจากกระจก “สวยมากเลยเหมือนเจ้าหญิงเลย เหมาะกับชุดของเธอมากเลยล่ะ ถ้าวันงานจริงคงทำให้เด็กน้อยหลงใหลเลยล่ะ”

เสิ่นซินเหยาหน้าแดงขึ้นทันที

ก้มหน้าด้วยความเขินอาย “พี่ชอบแกล้งฉันเล่นอยู่เรื่องเลย”

“ที่ฉันพูดก็เป็นเรื่องจริงทั้งนั้นนี่” จงเหยียนซีไม่ได้คุยเธอตลอดจึงเรียกสไตล์ลิสต์ ให้เธอแต่งหน้าให้กับเสิ่นซินเหยาต่อ จะมัวเสียเวลาไม่ได้ เดี๋ยวจะเสียฤกษ์เสียยามหมด

ถูกจงเหยียนซีหยอกล้อเล่นแบบนี้ จนทำให้เสิ่นซินเหยาลืมเรื่องไม่พอใจก่อนหน้านี้ไปหมดแล้ว ในตอนนั้นเหยียนซีที่กำลังจะแต่งงาน ก็มีความเขินและรอคอยการแต่งงานอยู่

จงเหยียนซีพิงที่โต๊ะอีกฝั่งแล้วมองไปที่เธอ

ก่อนจะสูดหายใงานแต่งงา

เธอพยายามอย่างเต็มที่เพื่อต้องการให้ เสิ่นซินเหยาลืมสิ่งที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้ วันนี้เป็นงานแต่งงานของเธอกับ จวงเจียเหวินเธอหวังว่าผ่านไปจะสงบสุขและสวยงาม ไม่ปล่อยให้เรื่องยุ่งวุ่นวายเหล่านั้นมารบกวนงานแต่งงาน

และในตอนนี้ ในเมืองเล็กๆ ในประเทศ Z และห่างกับประเทศ F เพียงแม่น้ำกั้น เธอมัดผมหางม้าเรียบร้อย ใบหน้าเรียวเล็กคิ้วบางๆ และดวงตาของเธอดูเหมือนน้ำใสท่วมท้น ถือถุงในมือแล้วเดินกลับบ้าน

บ้านของเธออยู่บนเนินเขาเล็กๆ ทางทิศตะวันตก ในอาคารสองชั้น เธออยู่คนเดียวในบ้าน พ่อแม่ของเธอเสียไปตั้งนานแล้ว ยายที่เลี้ยงเธอขึ้นมาก็ทิ้งเธอไปเมื่อปีที่แล้ว ตอนนี้เธออยู่ในบ้านคนเดียว

จงเหยียนเฉิน “……”

“ฉันคิดว่าวันนี้คุณดูอารมณ์ไม่ค่อยดีนะ คุณมีอะไรในใจหรือเปล่า” หญิงสาวมองมาที่เขาและถาม

“อืม วันนี้เป็นงานแต่งงานของน้องชายผม แต่ผมกลับไปไม่ได้” เขาพูดอย่างเสียใจ

เด็กหญิงรีบเปลี่ยนเรื่องทันที “วันนี้ฉันซื้อไก่มาตัวนึง เดี๋ยวฉันจะทำสตู จะได้บำรุงร่างกายให้นายหน่อย”

แล้วเธอก็ลุกขึ้นเตรียมจะลงไปข้างล่าง

“เยวียนเอ๋อร์ คุณหน้าตาน่าเกลียดจริงๆเหรอ?” จงเหยียนเฉินไม่สามารถเชื่อมโยงเสียงที่ไพเราะกับผู้หญิงที่หน้าตาอัปลักษณ์ได้

“ใช่ ฉันน่าเกลียด” มู่เยวียนเอ๋อร์จงใจบอกเขาว่าเขาน่าเกลียด

หวังว่าเมื่อตาดีขึ้น เขาจะแปลกใจเมื่อเห็นเธอ ตอนนี้บอกลักษณะของเขาเอง เขาจะจินตนาการถึงความสวยของเธอเท่านั้น เมื่อเห็นใบหน้าที่แท้จริงของเธอ เขาจะได้คิดว่าไม่ได้ดีอย่างที่คิดไว้

ดังนั้น จึงทิ้งความประทับใจที่น่าเกลียดไว้ในใจเขาก่อน พอเขาเห็นเธอจริงๆ ก็คงจะแปลกใจและตื่นเต้น!

“แต่เสียงของคุณเพราะมากเลยนะ”