กลยุทธ์เด็ด เสพติดรักภรรยาของผม นิยาย บท 1053

หนานเฉิงที่อยู่ทางด้านนั้นตะลึงงันอยู่สองสามวินาที“ผมจะไปเดี๋ยวนี้ครับ”

ระหว่างที่เขาขับรถเขาก็ครุ่นคิด หรือว่าหลี่เสี้ยวหุ้ยไม่ได้ทำตามที่เขาบอก ก็เลยทำให้เจียงโม่หานโกรธ？

ไม่งั้นทำไมฟังจากเสียงแล้วเขาถึงดูเหมือนจะไม่พอใจขนาดนี้ล่ะ？

ไม่นานเขาก็ขับรถมายังชุมชนที่เจียงโม่หานอาศัยอยู่ จึงพบว่าหลี่เสี้ยวหุ้ยยืนอยู่ที่หน้าประตู เมื่อเขาจอดรถเรียบร้อยแล้วก็ลงรถด้วยความรวดเร็ว พลางถามขึ้นว่า“เกิดอะไรขึ้น？”

“คำพูดนี้ฉันน่าจะเป็นฝ่ายถามคุณมากกว่า？”หลี่เสี้ยวหุ้ยเคยถูกกระทำแบบนี้ที่ไหนกัน ถูกคนไล่ออกมา มันเป็นเหยียดหยามกันชัดๆ หากแพร่งพรายออกไป เธอจะมีหน้าเจอผู้คนได้ยังไงกัน？

อับอายขายหน้าที่สุด！

“คุณไม่ได้ทำตามที่ผมบอกใช่ไหม？”หนานเฉิงรู้สึกว่าหากทำตามที่เขาบอก เจียงโม่หานก็ควรที่จะมองเธอในมุมใหม่ไม่ใช่เหรอ

“ฉันก็ทำตามที่คุณบอก แต่ว่ากลับไม่สามารถทำให้เขายอมรับฉันได้ แล้วยังไล่ฉันออกมาอีก คุณรู้ไหมว่ามันทำลายศักดิ์ศรีฉันมากแค่ไหน？”หลี่เสี้ยวหุ้ยโกรธจนกระหืดกระหอบ

“คุณรอผมอยู่ในรถก่อนนะครับ ผมขอเข้าไปดูสถานการณ์ข้างในก่อน？”หนานเฉิงปลอบใจเธอ

“ฉันเป็นคนโง่เหรอ？รอคุณอยู่ที่นี่งั้นเหรอ？”หลี่เสี้ยวหุ้ยโบกมือเรียกรถ“เรื่องนี้คุณจะต้องมีคำอธิบายให้กับฉัน”

เมื่อพูดจบก็ขึ้นรถแท็กซี่แล้วเดินจากไป

หนานเฉิงถอนหายใจเอือกหนึ่ง และก้าวเท้าเข้าไปในชุมชน

เมื่อถึงที่พักของเจียงโม่หาน เขาก็กดกริ่ง

เจียงโม่หานมาเปิดประตู

หลังจากที่นั่งลง เขาก็พูดอย่างตรงไปตรงมาว่า“ผู้หญิงคนนั้นคุณให้เธอเข้ามาใช่ไหม？”

ที่พักของเขามีเพียงหนานเฉิงคนเดียวเท่านั้นที่สามารถเข้ามาได้

หนานเฉิงไม่ปฏิเสธ“ใช่ครับ”

เจียงโม่หานยกดวงตาขึ้น สายตาเย็นชาเล็กน้อย“ตรงไปตรงมาดี มีเรื่องอื่นที่อยากจะเปิดอกคุยกับผมไหม？”

หนานเฉิงเม้มริมฝีปากไม่พูดไม่จา

เขายังไม่รู้ว่า เจียงโม่หานรู้เรื่องที่เขากับจงเหยียนซีคุยกันแล้ว

ยังคิดว่าเขายังเป็นเหมือนเมื่อก่อน ที่จำอะไรไม่ได้เลย

หนานเฉิงพูดไม่ออก

“สิ่งที่ผมเกลียดที่สุดก็คือการที่คนอื่นเข้ามาก้าวก่ายชีวิตของผม โดยให้เหตุผลว่าทำเพราะหวังดีต่อผม หากคุณยังคงทำเช่นนี้ต่อไป อย่าหาว่าผมไม่เห็นแก่ไมตรีจิตที่มีต่อกันก็แล้วกัน”

หนานเฉิงตะลึงงันอยู่กับที่

“คุณไปได้ยินอะไรมาเหรอครับ？”หนานเฉิงรู้สึกว่าวันนี้เจียงโม่หานแปลกไปเป็นอย่างมาก

ไม่เหมือนกับเมื่อก่อนเลย

ราวกับเขาทราบอะไรบางอย่าง

“คุณคิดว่ายังไง？”เจียงโม่หานชี้ไปที่ของที่อยู่ในห้องครัวและบนโต๊ะ“ก่อนออกไปทำความสะอาดให้เรียบร้อย ต่อไปหากผมไม่อนุญาต ห้ามพาใครเข้ามาอย่างเด็ดขาด รวมทั้งตัวคุณด้วย”

หนานเฉิงพูดขึ้นว่า“ผมทราบครับ”

เขาเดินเข้าไปในห้องและนำของที่เสี้ยวหุ้ยทำเททิ้งลงไปในถังขยะ รวมทั้งนำอาหารที่เธอซื้อมาเททิ้งลงในถังขยะด้วยเช่นกัน

เจียงโม่หานยืนหันหลังให้เขา พลางมองไปยังทิวทัศน์ที่อยู่ด้านนอก“หนานเฉิง จงเหยียนซีชื่อๆนี้คุณเคยได้ยินไหม”