กลยุทธ์เด็ด เสพติดรักภรรยาของผม นิยาย บท 17

จงจิ่งห้าวพยักหน้าเล็กน้อย เส้นกรามที่สมบูรณ์แบบกระชับขึ้นเล็กน้อยในขณะนี้ แล้วพูดออกมานิ่งๆ “พูดมา”

“เมื่อแปดปีก่อนหลินกั๋วอันหย่ากับจวงจื่อจิ่น แล้วก็ส่งพวกเธอสองคนแม่ลูกไปใช้ชีวิตที่ประเทศA แปดปีมานี้ไม่เคยได้กลับมาเลย จนมาถึงก่อนหน้านี้ไม่นาน ถึงได้ถูกหลินกั๋วอันรับกลับมา”

จงจิ่งห้าวขมวดคิ้ว นี่ก็คือเหตุผลที่เธอรู้ภาษาประเทศA ก็เพราะว่าเธอเคยใช้ชีวิตอยู่ที่นั่นยังงั้นเหรอ?

“แค่นี้เหรอ? ” เห็นได้ชัดว่าแค่นี้ ไม่สามารถทำให้เขาพอใจได้

เสียงของกวนจิ้งดูลังเลอยู่ครู่หนึ่ง แล้วก็พูดต่อ “หลังจากที่จวงจื่อจิ่นถูกส่งไปประเทศAนั้น ก็คลอดลูกชายคนหนึ่งที่ต้องทุกข์ทรมานจากโรคออทิสติก ชีวิตค่อนข้างอัตคัดขัดสน แล้วอีกอย่างลูกชายคนนี้ ก็เสียชีวิตเพราะอุบัติเหตุทางรถยนต์ก่อนที่พวกเขาจะกลับมา”

จงจิ่งห้าวขมวดคิ้ว สีหน้าดูลึกซึ้งขึ้นเรื่อยๆ ความเศร้าในดวงตาครั้งที่แล้วของเธอ ก็เพราะว่าน้องชายของเธอยังงั้นเหรอ?

แล้วเด็กในท้องของเธอ “ไม่มีแล้วเหรอ? ไม่มีผู้ชายอยู่ข้างกายเธอเลยเหรอ? ”

“ไม่มีนะครับ——มีแค่จิตแพทย์คนหนึ่งที่ค่อนข้างจะใกล้ชิดกับเธอหน่อย” กวนจิ้งมองดูข้อมูลที่ได้รับจากคนที่ส่งไปสืบอย่างละเอียด “แล้วก็ไม่มีแล้วครับ ตอนเรียนก็ไม่เคยมีแฟน แล้วก็ไม่มีผู้ชายคนไหนใกล้ชิดกับเธอเลย”

ก็หมายความว่า มีความเป็นไปได้ที่เด็กในท้องของเธอจะเป็นลูกของจิตแพทย์คนนั้น

ที่เธอถูกรับกลับมา ก็เพราะว่ามีสัญญาการแต่งงานกับเขา ให้เธอกลับมาแต่งงานยังงั้นเหรอ?

ที่เธอรักเงินขนาดนั้น เพราะว่าชีวิตในประเทศAค่อนข้างลำบาก ดังนั้น เธอถึงแปลงานให้เขาแล้วขอค่าจ้าง แล้วก็ทำงานในร้านอาหารเพราะต้องการเงิน

พอคิดได้แบบนี้แล้ว จงจิ่งห้าวก็เข้าใจถึงพฤติกรรมที่แปลกๆ ของหลินซินเหยียนได้แล้ว

และในขณะเดียวกันก็เข้าใจในสิ่งที่เหอรุ่ยเจ๋อพูด

อารมณ์ของเขาซับซ้อนขึ้นเล็กน้อย หันกลับไปมองครั้งหนึ่ง ก้าวลงบันได แล้วก็ขึ้นรถออกจากโรงพยาบาลไป

ในโรงพยาบาล

หลินซินเหยียนยังไม่ได้กินข้าวเที่ยง ตอนนี้ก็เริ่มรู้สึกหิวแล้ว

“แม่ หนูอยากกินข้าวเหนียวคลุกโป๊ยเซียน”จู่ๆ หลินซินเหยียนก็อยากกินของหวาน

จวงจื่อจิ่นคือคนที่เคยอาบน้ำร้อนมาก่อน เข้าใจเรื่องการกินของผู้หญิงที่กำลังตั้งครรภ์ ว่าจะชอบรสชาติอาหารบางอย่าง

ดังคำโบราณกล่าวว่า ถ้าเกิดว่าตอนท้องผู้หญิงชอบกินเปรี้ยวจะเป็นลูกชาย ถ้าชอบกินเผ็ดจะเป็นลูกสาว ไม่รู้เหมือนกันว่าเธอท้องลูกชายหรือลูกสาว

“เดี๋ยวแม่กลับไปทำให้กิน” จวงจื่อจิ่นลุกขึ้น แต่ก็กลัวว่าจะไม่มีคนดูแลเธอตอนอยู่ที่โรงพยาบาล

ราวกับว่าหลินซินเหยียนมองออกว่าแม่ของเธอกำลังกังวล แล้วยิ้ม “หนูไม่เป็นไร หมอบอกว่าให้พักผ่อนเยอะๆ ก็โอเคแล้ว”

ถ้าไม่ใช่เพราะว่ากังวลว่าลูกในท้องจะเป็นภัย เธอจะไม่อยู่โรงพยาบาลเลย

จวงจื่อจิ่นพยักหน้า กำชับให้เธอพักผ่อนให้สบาย แล้วก็เดินออกจากห้องผู้ป่วยไป

เมื่อจวงจื่อจิ่นลงจากรถ แล้วเดินเข้าไปในคอนโดนั้น จู่ๆ ก็ถูกผู้หญิงสองสามคนขวางทาง

ต่างเป็นคนที่อยู่ในคอนโดนี้ทั้งหมด

ถึงแม้ว่าจะพึ่งมาอยู่ที่นี่ได้ไม่นาน แต่ว่าก็ไม่ได้มีความขัดแย้งอะไร จวงจื่อจิ่นขมวดคิ้ว “พวกเธอทำอะไรน่ะ? ”

“ลูกสาวเธอท้องก่อนแต่งยังงั้นเหรอ? ลูกไม่มีพ่อสินะ? ” คนแรกที่พูดคือหญิงวัยกลางคนที่อวบอ้วน

เพื่อนข้างบ้านจวงจื่อจิ่น

“ปกติดูท่าทางพวกเธอ ก็ไม่คิดว่าลูกสาวเธอจะเป็นขยะแบบนี้ ครั้งที่แล้วเธอบอกว่า ลูกสาวเธอพึ่งจะอายุ18ไม่ใช่เหรอ? ” ผู้หญิงอวบอ้วนคนนั้นเอามือเท้าเอว ท่าทางก้าวร้าว

สีหน้าของจวงจื่อจิ่นเต็มไปด้วยความโกรธ เสียงเธอสั่น “พะ-พวกเธอไปฟังใครพูดจาไร้สาระมากัน? ”

“หรือว่าพวกเราพูดผิดไป ลูกสาวเธอไม่ได้ท้องยังงั้นเหรอ? ”

จวงจื่อจิ่นมือสั่น ใช่ ลูกสาวของเธอท้อง

“หน้าไม่อายจริงๆ ！”

“ใช่ อายุยังน้อยก็ไปคบผู้ชาย ท่าทางดูเหมือนสาวน้อยบริสุทธิ์ แต่ความจริงแรด!”

“ใช่ ใช่ ท่าทางใสซื่อบริสุทธิ์ มันเป็นแค่การเสแสร้งให้คนอื่นเห็นเท่านั้นแหละ เบื้องหลังก็สกปรกโสมม——”

“พวกเธอหุบปากเดี๋ยวนี้เลยนะ ใครให้พวกเธอพูด? ” จวงจื่อจิ่นโมโห ใบหน้าที่เคยอ่อนโยนนั้นบิดเบี้ยวไปหมด

“กล้าทำ ก็อย่ากลัวคนอื่นเอาไปพูดสิ!”

จวงจื่อจิ่นกำหน้าอกที่ขึ้นลงอย่างรวดเร็ว แล้วก็ชี้แจงข้อเท็จจริงแทนลูกสาวของตัวเอง “ลูกสาวฉันไม่ใช่คนแบบที่พวกเธอพูด!”

เธอรู้สึกว่าหัวใจของเธอกำลังจะแหลกสลาย ลูกสาวของเธอไม่ใช่คนแบบนั้น

ทำไมต้องใส่ร้ายเธอขนาดนั้นด้วย?

“ไม่ใช่งั้นเหรอ? แล้วทำไมในท้องของเด็กอายุ18ปีถึงได้มีลูกที่ไม่มีพ่ออยู่ในนั้นล่ะ? ”

จวงจื่อจิ่นไม่รู้จะพูดอะไร ความจริงที่หลินซินเหยียนตั้งครรภ์นั้นเป็นเรื่องจริง

เธอรู้ดี ว่าการที่ท้องก่อนแต่งนั้น ต้องถูกคนชี้หน้าต่อว่า แต่ไม่คิดเลยว่าพวกเธอจะวิพากษ์วิจารณ์และเย้ยหยันได้รุนแรงขนาดนี้

“ถอยไป!” จวงจื่อจิ่นผลักพวกเธอออก แล้วก็เดินเข้าไปในคอนโดอย่างรวดเร็ว

ถึงแม้ว่าในใจจะรำคาญกับคำพูดของพวกเธอ แต่ว่าพอคิดว่าลูกสาวยังอยู่ที่โรงพยาบาล ก็กดความไม่สบายใจของตัวเองเอาไว้ แล้วก็ทำกับข้าวไปให้ลูกสาว

เธอนึกว่าตัวเองปกปิดได้ดีมากแล้ว แต่ว่าตอนที่เอาข้าวไปให้ลูกสาวที่โรงพยาบาลนั้น เธอก็มองออกในทันที