กลยุทธ์เด็ด เสพติดรักภรรยาของผม นิยาย บท 186

หลินซินเหยียนก้มมองกำไลที่ข้อมือ จากนั้นก็ยิ้มออกมา“ทำไม คุณชอบสะสมมันหรอ？หรือว่าชอบผู้หญิงที่ใส่เครื่องประดับแบบนี้？”

ไป๋ยิ่นหนิง“……”

“ไม่ใช่……”

“ถ้างั้นคุณจะถามอะไรกันแน่？”หลินซินเหยียนเอ่ยขึ้นด้วยความหงุดหงิด

ถ้าเธอไม่บังเอิญเห็นรูปของยู่ซิ่วในห้องหนังสือของเขา เธอก็คงไม่ระแวงขนาดนี้

ยู่ซิ่วเป็นคนมอบกำไลหยกนี้ให้กับเธอ แล้ววันนี้เขากลับมาถามถึงที่มาของกำไลหยก มันทำให้เธอรู้สึกระแวงขึ้นมา

เธอกำหมัดแน่น ในใจได้แต่สงสัยว่ายู่ซิ่วกับเขาเป็นอะไรกัน？

ไม่มีใครเอารูปคนที่ไม่รู้จักมาวางไว้ในห้องหนังสือของตัวเองหรอกนะ？

แถมยังวางอยู่บนโต๊ะอีก เห็นได้ชัดเลยว่าต้องหยิบมาดูบ่อยๆ

ไป๋ยิ่นหนิงหัวเราะออกมาเบาๆ“คิดมากขนาดนั้นไม่เหนื่อยบ้างหรอ？”

เขารับรู้ได้ถึงความสงสัยของหลินซินเหยียนอย่างชัดเจน

“ผมไม่รู้จักหล่อน ผมแค่เคยเห็นรูปของหล่อนเท่านั้น”ไป๋ยิ่นหนิงพูดออกมาตามตรง เขาวางรูปลงบนโต๊ะ นี่เป็นเพียงการทดสอบหลินซินเหยียน

เขาไม่ได้เอาวางไว้บนโต๊ะอยู่ตลอด

เขาเหลือบมองไปที่กำไลหยกบนข้อมือของเธอ“ผมจะเก็บคุณไว้ เพราะกำไลหยกนี้มันเหมือนกับอันที่ผู้หญิงในรูปใส่อยู่ ผมคิดว่า---คุณน่าจะเป็นลูกสาวของหล่อน”

หลินซินเหยียน“……”

เธอเอาแต่เงียบ

ไป๋ยิ่นหนิงจึงไม่พูดต่อ

“คุณไปพักผ่อนเถอะ”

หลินซินเหยียนขมวดคิ้วขึ้น เธอไม่อยากจะเชื่อในสิ่งที่เขาพูดมากเท่าไหร่“คุณไม่รู้จักหล่อนแต่กลับคิดว่าฉันเป็นลูกสาวของหล่อนก็เลยเก็บฉันไว้ที่นี่ นี่มันไม่ใช่เพราะเห็นแก่หล่อนหรอกเหรอ？ใครจะมาให้เกียรติผู้หญิงที่ไม่เคยรู้จักกันมาก่อนขนาดนี้ คุณคิดว่าฉันจะเชื่อที่คุณพูดหรอ？”

หลินซินเหยียนไม่ปิดบังความอยากรู้อยากเห็นเกี่ยวกับตัวตนของเขาอีกต่อไป“คุณกับหล่อนเป็นอะไรกัน？ญาติหรอ……”

ที่จริงเธออยากจะพูดออกไปว่าแม่กับลูกต่างหาก

นอกเสียจากว่าก่อนที่ยู่ซิ่วจะแต่งงานกับจงฉีเฟิงหล่อนมีลูกกับชายอื่นอยู่ก่อนแล้ว เธอคิดเป็นอย่างอื่นไม่ได้เลย

แต่เธอก็คิดว่ายู่ซิ่วไม่น่าจะเป็นคนแบบนั้น

เธอรู้สึกงงกับเรื่องนี้มาก

จึงอยากจะถามไป๋ยิ่นหนิงให้รู้เรื่องรู้ราว

“พวกเรามาทำข้อตกลงกันดีกว่า”จู่ๆไป๋ยิ่นหนิงก็เสนอขึ้น

หลินซินเหยียนคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วจึงถามออกไป“ข้อตกลงอะไร”

เธอไม่อยากตอบตกลงสุ่มสี่สุ่มห้ากับเขา

“ในเมื่อคุณอยากจะรู้ตัวตนของผม ผมก็จะบอกคุณ แต่คุณต้องตอบคำถามของผมมาตามตรง”ไป๋ยิ่นหนิงเอ่ยขึ้น

หลินซินเหยียนคิดอยู่พักหนึ่งแล้วตอบตกลงออกไป“ได้”

พอเทียบกับตัวเองแล้ว เธอรู้สึกว่าความลับของไป๋ยิ่นหนิงนั้นมีมากกว่าเธอเยอะ

“คุณผู้หญิงเริ่มก่อน ถามผมมาได้เลย”ตอนที่ไป๋ยิ่นหนิงยื่นข้อเสนอออกไป เขาได้เตรียมแผนเอาไว้แล้ว

หลินซินเหยียนคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วถามขึ้น“พ่อกับแม่ของคุณชื่ออะไร เป็นคนที่ไหน？แล้วตอนนี้พวกเขาอยู่ที่ไหน？”

ไป๋ยิ่นหนิงขมวดคิ้วขึ้น“นี่มันคำถามเดียวหรอ？”

“ใช่”หลินซินเหยียนตอบอย่างมั่นใจ“ฉันก็แค่ถามเกี่ยวกับครอบครัวคุณเอง？”

ไป๋ยิ่นหนิงหัวเราะออกมา เขาเถียงหลินซินเหยียนไม่ออกเลยแม้แต่คำเดียว เธอพูดจาฉะฉานมาก

สีหน้าของเขาดูเศร้าลง“ผมก็ไม่รู้ว่าแม่ผมคือใคร เพราะผมเป็นเด็กกำพร้า พ่อบุญธรรมของผมชื่อไป๋หงเฟยเป็นคนไป๋เฉิง และเป็นทายาทของไป๋ซื่อกรุ๊ป ต่อมาเขาได้เสียชีวิตลง ธุรกิจของไป๋ซื่อกรุ๊ปจึงถูกส่งต่อมาที่ผม และก่อนที่เขาจะจากไปเขาขอผมไว้ว่า……”

พอพูดถึงตรงนี้เขาก็หยุดแล้วมองไปที่หลินซินเหยียน“เขาขอให้ผมแต่งงานกับลูกสาวของคนที่ชื่อยู่ซิ่ว ผมคิดว่าคุณคือเธอ”

นี่เป็นเหตุผลที่เขาช่วยเธอและเก็บเธอไว้ที่นี่งั้นหรอ？

แล้วพ่อบุญธรรมของเขาที่ชื่อไป๋หงเฟยเป็นใครกัน？แล้วเป็นอะไรกับยู่ซิ่ว？

“ผมตอบไปหมดแล้ว ถึงตาผมถามคุณบ้าง”แม้ไป๋ยิ่นหนิงจะรู้สึกสับสนแต่เขาก็ถามออกไปอย่างแน่วแน่“คุณพร้อมรึยัง？”

สมองของหลินซินเหยียนคิดหนักขึ้นมาทันที เพราะไม่รู้ว่าเขาจะถามอะไร แต่สุดท้ายเธอก็ตอบออกไป

“พร้อมรึยัง？”ไป๋ยิ่นหนิงพูดเร่งเธอ

“พร้อมแล้ว”หลินซินเหยียนมองไปที่เขา

ไป๋ยิ่นหนิงเลิกคิ้วขึ้น“วันเสาร์ผมต้องไปงานเลี้ยง คุณไปออกงานเป็นคู่ผมหน่อย”