กลยุทธ์เด็ด เสพติดรักภรรยาของผม นิยาย บท 188

งานเลี้ยงประจำปีของไป๋ซื่อกรุ๊ปคึกคักมาก แม้แต่นายกเทศมนตรีก็มาร่วมงานด้วยตนเอง เพราะธุรกิจของตระกูลนี้มีส่วนช่วยขับเคลื่อนเศรษฐกิจและมีส่วนช่วยเหลือเมืองนี้มากมาย

เมื่อรถหยุดลง หลินซินเหยียนก็เห็นป้ายขนาดใหญ่ติดไว้ที่ด้านหน้าโรงแรม ส่วนด้านข้างก็มีรถจอดอยู่เต็มไปหมด ส่วนมากล้วนเป็นของพนักงานที่ไป๋ซื่อกรุ๊ป

ทันใดนั้นเอง เกาหยวนผู้ช่วยของไป๋ยิ่นหนิงก็วิ่งเข้ามาเปิดประตู ส่วนคนขับรถก็เข็นเขาออกมาจากรถ“นายกเทศมนตรีมาถึงแล้วครับ”

ไป๋ยิ่นหนิงตอบอืมเบาๆด้วยท่าทีเรียบเฉย เขาหันหน้าไป หลินซินเหยียนเดินตรงมาพอดี เกาหยวนจึงถอยหลบเพื่อเว้นที่ให้หลินซินเหยียนอย่างรู้งาน

หลินซินเหยียนจับที่จับรถเข็นไว้แน่นแล้วเข็นเขาเข้าไปในโรงแรม

โคมไฟระย้าที่ประดับด้วยคริสตัลห้อยตระหง่านอยู่กลางห้องโถง มันส่องสว่างไปทั่วทั้งห้อง

บุคลากรที่สำคัญๆขององค์กรกำลังคุยกับท่านนายกเทศมนตรี ทว่าเมื่อเห็นไป๋ยิ่นหนิงมาแล้ว ทุกคนก็หลีกทางให้เขาโดยสัญชาตญาณ ตัวคนยังไม่ทันมาถึงแต่เสียงอื้ออึงกลับดังขึ้นก่อนแล้ว ใบหน้าของผู้เป็นเจ้าของงานเลี้ยงนี้ปรากฏขึ้น“ขอโทษทีที่ผมมาสายครับ”

มีพนักงานเสิร์ฟคนหนึ่งกำลังจะเดินผ่าน ไป๋ยิ่นหนิงจึงเรียกให้เขาหยุด จากนั้นก็หยิบแก้วไวน์บนถาดที่เขาถือไว้ออกมาแก้วหนึ่ง“เพื่อเป็นการขอโทษ ผมจะดื่มลงโทษตัวเองสามแก้ว”

พอกระดกแก้วแรกหมด เขาก็วางแก้วลงแล้วหยิบแก้วใหม่ขึ้นมากระดกรวดเดียวหมดอีกครั้ง ทว่าขณะที่กำลังจะดื่มแก้วที่สาม นายกเทศมนตรีก็ได้เอ่ยปากขึ้น“คุณมาสายแล้วควรดื่มสามแก้วเพื่อเป็นการขอโทษก็จริง แต่ว่าพวกเราเข้าใจคุณนะ”

เขากวาดสายตามองมาที่ขาของไป๋ยิ่นหนิง เหมือนกับจะสื่ออะไรบางอย่าง

ไป๋ยิ่นหนิงยังคงสีหน้าเดิมไว้พร้อมกับรอยยิ้ม“กระต่ายวิ่งแข่งกับเต่า แล้วทำไมเต่าถึงเป็นฝ่ายที่ชนะกันนะ ผมว่าผมคงเป็นเต่าที่ขยันขันแข็งและมีความพยายามตัวนั้น ฉะนั้นการที่ผมมาสาย มันก็สมควรแล้วที่จะต้องดื่มเหล้าสามแก้วเพื่อเป็นการลงโทษตัวเอง ”

เขาพูดอย่างมีเลศนัย ถึงเขาจะขาไม่ดี แต่เขาก็ประสบความสำเร็จ

คนที่มีความพยายาม ไม่ว่าคุณจะอยู่สถานะไหน ขอเพียงแค่คุณประสบความสำเร็จคุณก็จะชนะ

ส่วน‘กระต่าย’ถึงแม้มันจะเกิดมาพร้อมกับร่างกายที่ได้เปรียบมากกว่า แต่ถ้ามันหยิ่งผยองคิดว่าตัวเองดีมากจนไม่พยายามทำอะไร สุดท้ายจะเกิดอะไรขึ้นกับมันนะ？

พูดจบเขาก็กระดกแก้วที่สามลงไปโดยยังคงสีหน้าเดิมไว้

นายกเทศมนตรีสวมชุดสูทสีดำสนิท เขาค่อนข้างมีอายุแล้วจึงมีรอยเหี่ยวย่นบนใบหน้า เขาหัวเราะออกมาเสียงดัง ความรู้สึกไม่พอใจที่ไป๋ยิ่นหนิงมาสายหายเป็นปลิดทิ้ง

เขาชื่นชมในความฉลาดของไป๋ยิ่นหนิง

แต่แล้วสายตาของเขาก็ไปหยุดอยู่ที่หลินซินเหยียนที่ยืนอยู่ด้านหลัง เขาอึ้งไปพักหนึ่ง จากนั้นก็หันกลับมาที่ไป๋ยิ่นหนิง“แฟนคุณหรอ？”

ทุกคนรู้ว่าไป๋ยิ่นหนิงยังไม่ได้แต่งงาน และข้างกายของเขาก็ไม่เคยมีหญิงใดเลยด้วย นี่ถ้าเกิดว่าเขาไม่พิการก็อยากจะยกลูกสาวตัวเองให้อยู่หรอกนะ

แต่พูดตามจริง ถ้าไม่มองเรื่องที่เขาพิการ ทุกคนต่างก็ยอมรับในเรื่องหน้าตาและความสามารถของเขากันทั้งนั้น

ทว่าวันนี้ที่ข้างกายไป๋ยิ่นหนิงกลับมีสาวงามปรากฏตัวขึ้นมา ก็เลยคิดว่าหรือนี่จะเป็น‘ผู้หญิง’ของเขา

เพราะยังไงวันนี้ก็เป็นงานเลี้ยงประจำปีของไป๋ซื่อกรุ๊ป ถ้าเขากล้าพาหล่อนมาปรากฏตัวต่อหน้าพนักงานทั้งบริษัทแสดงว่าเขาให้ความสำคัญกับผู้หญิงคนนี้มาก 

อีกอย่าง ไป๋ยิ่นหนิงก็แค่ขาไม่ดี ร่างกายเขาไม่ได้มีปัญหาสักหน่อย เขาก็เป็นผู้ชายคนหนึ่งเหมือนกัน แน่นอนว่ายังไงก็ต้องการผู้หญิง

ไป๋ยิ่นหนิงหันไปมองเธอพร้อมกับยิ้มพูดขึ้น“ผม……”

“เพื่อนค่ะ”

ไป๋ยิ่นหนิงยังไม่ทันได้พูด หลินซินเหยียนกลับชิงพูดตัดขึ้นก่อน

เธอไม่อยากเข้าไปพัวพันกับเขามากนัก

แต่เธอก็ไม่อยากให้ไป๋ยิ่นหนิงเสียหน้า เธอตบบ่าไป๋ยิ่นหนิงเบาๆเพื่อให้ดูเหมือนทั้งคู่เป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน“เขาบอกว่าเขาไม่มีคู่ออกงานก็เลยรบเร้าให้ฉันมาด้วย ช่วยไม่ได้ ในฐานะเพื่อนที่ดีของเขา ฉันก็เลยต้องมา”

นายกเทศมนตรีหัวเราะร่าออกมาอีกครั้ง“ผมก็นึกว่าประธานไป๋ที่โสดมาตลอดจะเป็นฝั่งเป็นฝากับเขาแล้วซะอีก นี่ผมเข้าใจผิดไปหรอเนี่ย”

ไป๋ยิ่นหนิงส่งยิ้มให้กับคนที่มาร่วมงาน แต่ก็ไม่วายมองค้อนไปที่หลินซินเหยียน

หลินซินเหยียนทำเป็นมองไม่เห็น ถึงเธอจะยอมตกลงมากับเขา แต่เธอจะไม่มีวันปล่อยให้เขาควบคุมทุกอย่างได้ เธอจะต้องชิงคุมอำนาจนี้ไว้ในมือของตัวเอง

ทั้งสองคุยกันต่ออีกพักหนึ่ง จากนั้นนายกเทศมนตรีก็ให้เลขานำเอกสารมายื่นให้ไป๋ยิ่นหนิงหนึ่งฉบับ

ไป๋ยิ่นหนิงรับมา มันคือเอกสารการขออนุมัติที่ดินที่เขายื่นไปครั้งก่อน เขาอยากจะสร้างโรงงานไว้ที่นอกไป๋เฉิง เขาเลือกสร้างที่เขตปกครองตัวเองไป๋เฉิง เพราะงั้นก็เลยส่งใบขออนุญาตไป

นายกเทศมนตรีหวังเป็นอย่างยิ่งว่าเขาจะสร้างโรงงานไว้ในที่ของตน เพราะมันไม่เพียงแต่จะช่วยขับเคลื่อนเศรษฐกิจของเมืองเท่านั้น มันยังสามารถช่วยดึงคนต่างถิ่นไว้ได้ด้วย เนื่องจากมีโรงงานก็ต้องมีคนงาน และการที่เศรษฐกิจในเมืองจะเติบโตขึ้นได้ต่างก็ถูกขับเคลื่อนโดยวิสาหกิจในท้องถิ่นทั้งนั้น

ในฐานะนายกเทศมนตรี เพื่ออนาคตของเมือง เขาแบกภาระอันหนักอึ้งนี้ไว้บนบ่า และแน่นอนว่าเขาจะไม่ยอมเสียคนที่มีความสามารถไปแม้แต่คนเดียวแน่ๆ

ณ ด้านนอกโรงแรม

รถออฟโรดสีดำขลับสองคันขับกลับมาจากข้างนอก เสิ่นเผยซวนลงมาจากรถก่อน พอเห็นรถที่มีป้ายทะเบียนเลขศูนย์ห้าตัวจอดอยู่ที่ลานน้ำพุ เขาจึงเหลือบมองเข้าไปในโรงแรมแวบหนึ่ง“ไป๋ซื่อกรุ๊ปนี่ไม่ธรรมดาเหมือนกันนะครับ”