กลยุทธ์เด็ด เสพติดรักภรรยาของผม นิยาย บท 283

การจาบจ้วงอย่างบ้าดีเดือด ณ วินาทีนี้ สมองของเธอผุดคำนี้ออกมา

ทว่าเขาที่เป็นแบบนี้ ต่างก็มีเสน่ห์ในอีกแบบหนึ่ง

เวลานี้เอง บอดี้การ์ดที่คอยเฝ้าหน้าลิฟต์มีการผลัดเปลี่ยนเวรยามพอดี พลันมีเสียงก๊อกแก๊กดัง จากนั้นก็มีเสียงคนพูด “ข้างนอกมันหนาวจริงๆ แต่ข้างในห้องมันอบอุ่น...”

คนคนนั้นเพิ่งพูดได้เพียงแค่ครึ่งเดียว ก็ค้างเติ่งทันที

คนที่เป็นคนพูดออกมา พลันเหลือบมองอย่างไม่ได้ตั้งใจ ก็เห็นจงจิ่งห้าวอยู่ตรงทางเดิน...

จากนั้นก็มองจนลืมว่าจะพูดอะไรออกไปแล้ว

อีกสามคนก็รู้สึกอึดอัด เพราะเขาเอาแต่จ้องอะไรอยู่ก็ไม่รู้จนตาค้าง จนเกิดความแปลกใจ พลางยื่นศีรษะออกไปดูทางนั้น จากนั้นก็....

หลินซินเหยียนเหมือนจะรู้ว่ามีคน เธอรีบผลักจงจิ่งห้าวออก

“อื้อ?”

หลินซินเหยียนกระซิบพูด “เมื่อกี้นี้เหมือนมีคนคุยกันอยู่หรือเปล่า?”

จงจิ่งห้าวหันศีรษะไปทันที

“……”

พวกเขาไม่คิดว่าจงจิ่งห้าวจะหันกลับมาทันที เวลาฉับพลันเช่นนั้นต่างไม่รู้จะทำตัวอย่างไรดี ต่างยืนอึ้งกันไปทั้งหมดเพราะกลัวว่าเขาจะโมโหใส่ อยากจะอธิบายว่าไม่ได้ตั้งใจจะมอง แต่ก็ไม่รู้ว่าจะเริ่มต้นอย่างไรดี

สีหน้าของหลินซินเหยียนแดงแจ๋ รายกับถูกไฟเผามา เธอก้มหน้าลง พลางจับชายเสื้อของจงจิ่งห้าวเอาไว้

นี่มันช่างขายห้นาชะมัดเลย

ตอนที่เขาก้มหน้าลงมาก็เห็นใบหน้าของหลินซินเหยียนแดงแจ๋ เขาดึงคนเข้าสู่อ้อมอกทันที จากนั้นก็พูดเสียงเข้ม “หันศีรษะกลับไปทั้งหมด”

เขารู้ว่าหลินซินเหยียนเป็นคนหน้าบางมาก

เดี๋ยวต้องรู้สึกเขินอายตอนที่จ้องมองคนเหล่านี้

ชายหนุ่มทั้งสี่คน เหมือนกับนัดหมายกันเช่นนั้น ยืนเป็นแถวและรีบหันตัวไปพร้อมกันทันที

หลินซินเหยียนก้มหน้าก้มตาเดินเข้าไปในห้อง เมื่อเข้าไปด้านในห้องแล้ว เธอก็รีบผลักจงจิ่งห้าวออกทันที

“ผิดที่คุณนั่นแหละ”

ไม่ดูกาลเทศะเลย

จงจิ่งห้าวโน้มตัวลงมามองเธอ จนใบหน้าของเธอแดงแจ๋ ทำไมถึงได้อายถึงขนาดนี้เนี่ย?

จู่ๆ ก็รู้สึกว่าน่ารักมาก เหมือนกับสาวน้อยแรกรุ่น เพิ่งจะมีความรักจนอายม้วนต้วน

ใบหน้าของเขาประดับรอยยิ้ม พร้อมทั้งยื่นมือออกไปจับใบหน้ารูปไข่ของเธอ “ผมให้พวกเขาหันหลังไปแล้ว ไม่มีคนเห็นคุณแล้ว”

“เห็นกันหมดแล้วนะสิ” หลินซินเหยียนจ้องมองเขาตาเขม็งด้วยความโกรธเคือง

เขาใช้มือเหนี่ยวรั้ง เพื่อโอบให้คนเข้ามาอยู่ในอ้อมอก “มองเห็นก็มองเห็นไปสิ”

“ปล่อยนะ” หลินซินเหยียนผลักเขาออก

จงจิ่งห้าวไม่ยอมปล่อย ในทางกลับกันยังกอดซะแน่นมาก แถมยังพูดหยอกล้อใส่ “ผมชอบตอนเวลาที่หน้าคุณแดงแบบนี้”

คนคนนี้ทำไมถึงน่ารังเกียจถึงขนาดนี้เนี่ย?

“พ่อกับหม่ามี๊พวกคุณกำลังทำอะไรกันอยู่?” เด็กน้อยสองคนที่อยู่บนเตียง หยุดเล่นกันด้วยความสนุกสนานทันที พร้อมทั้งจ้องมองจงจิ่งห้าวและหลินซินเหยียนในเวลาเดียวกัน

หลินลุ่ยซีเอามือปิดตาไว้ แต่ก็แยกช่องนิ้ว เพื่อแอบมองและพูดว่า “คุณพ่อกับหม่ามี๊จะเล่นจูจุ๊บกัน จนหน้าแดงแจ๋เลย หน้าแดงแจ๋เลย”

“ล่อแหลมเกินดูไม่ได้นะ ดูไม่ได้” หลินซีเฉินเอามือมาปิดติดตาน้อสาวเอาไว้ ส่วนอีกมือหนึ่งก็ปิดตาตนเองแทน “พวกคุณต่อกันเลย ต่อเลย พวกเราไม่มีแอบดูแน่นอน”

หลินซินเหยียนสบตาจงจิ่งห้าว จากนั้นก็มองไปทางเด็กสองคนที่ยืนอยู่บนเตียง จนเคอะเขินขึ้นมาทันที

หลินซีเฉินคิดอยู่ในใจ คุณพ่อกับหม่ามี๊ความรู้สึกที่มีต่อกันดีขนาดนี้กันแล้วเหรอ?

แต่ว่าแบบนี้ก็ดีนะ ต่อไปครอบครัวของพวกเขาทั้งสี่คนก็จะอยู่ด้วยกันแล้ว

“หม่ามี๊มีน้องชายหรือน้องสาวให้กับผมกับน้องสาวสิ” น้ำเสียงของหลินซีเฉินดังเล็ดลอดออกมาจากช่องนิ้วมือ

หลินซินเหยียน “…”

หางตาของจงจิ่งห้าวปรากฏร่องรอยยิ้ม คำพูดนี้เขาพอใจมาก พอใจเป็นอย่างมาก

เลือดเนื้อเชื้อไขที่มาจากเขา เข้าใจความคิดของเขา ไม่เสียแรงที่เป็นลูกชายของเขา

“คุณได้ยินแล้วใช่ไหม?” จงจิ่งห้าวกอดคอเธอเอาไว้แน่น

ใบหน้าเพิ่งจะหายแดงของหลินซินเหยียน เริ่มกลับมาแดงขึ้นอีกครั้ง พร้อมทั้งกระซิบพูด “คำพูดของเด็กๆ คุณก็อย่าเก็บไปคิดเป็นจริงเป็นจังเลย?”

“แล้วทำไมผมจะคิดเป็นจริงเป็นจังไม่ได้ล่ะ?” จงจิ่งห้าวพูดอย่างจริงจัง