กลยุทธ์เด็ด เสพติดรักภรรยาของผม นิยาย บท 305

ซูจ้านอึ้งไปทันที นี่เป็นการแสดงจะส่งไปโรงพยาบาลยังไง ส่งโรงพยาบาลแผนไม่แตกพอดีเหรอ?

ยิ่งทัศนคติของฉินยาที่กำลังสงสัยอยู่ตอนนี้

ซูจ้านลังเล

คุณย่ารู้สึกปวดหัวรุนแรง ร่างเริ่มกระตุกขึ้นมาทันที

ซูจ้านนึกว่าเธอแกล้งป่วย ในใจไม่รู้สึกห่วง ยังพยายามรั้งตัวฉินยา “ผมส่งคุณย่าไปโรงพยาบาลคุณก็เชื่อแล้วใช่ไหม?”

ฉินยา “......”

เธออึ้งจนพูดไม่ออก

คุณย่ากระตุกรุนแรงขึ้น จนพูดไม่ออก หายใจก็เริ่มหอบ มุมปากเริ่มเอียง เริ่มพูดไม่ชัด “ซู ซูจ้าน.......”

ฉินยาเริ่มดูออก “รีบส่งคุณย่าไปโรงพยาบาล ฉันว่าคุณย่าอาการไม่ดี”

ตอนนี้ซูจ้านเริ่มสังเกตเห็นร่างของเธอกระตุกไม่หยุด ตั้งสติได้ รีบอุ้มคุณย่าขึ้นมาวิ่งออกไปข้างนอก

“ไม่ได้ใส่เสื้อ” บนร่างคุณย่ามีแค่ชุดนอนบางๆตัวเดียว ข้างนอกอากาศหนาว สถานการณ์ฉุกเฉิน เธอวางกระเป๋าในมือ วิ่งเข้าไปในบ้านอาเสื้อคลุมขนสัตว์ออกมา วิ่งตามซูจ้านไป

ซูจ้านวางคุณวางไว้ด้านหลัง ฉินยาเอาเสื้อคลุมห่มบนตัวคุณย่า “คุณไปขับรถ ฉันมาดูคุณย่า”

ซูจ้านมองฉินยา อารมณ์ความรู้สึกในใจเต็มไปหมด “ฉินยา ผม......”

“รีบไปขับรถ” ฉินยาพูดเสียงต่ำ เธอรู้สึกว่าอาการของคุณย่าไม่ค่อยดี เริ่มน้ำลายฟูมปาก

ซูจ้านรู้สึกกังวล นี่ไม่ได้แกล้ง เขารีบสตาร์ทรถขับออกไปทางโรงพยาบาล

ฉินยากอดร่างคุณย่าไว้ เริ่มไม่มีสติ ฉินยาเรียกเธอก็ไม่ตอบรับ

ซูจ้านก็รีบร้อน ฝ่าไฟแดงไปหลายครั้ง จนเกือบเกิดอุบัติเหตุหลายครั้ง

จากเดิมถึงโรงพยาบาลต้องใช้เวลายี่สิบนาที ซูจ้านขับถึงในเวลาเพียงสิบนาที

ซูจ้านอุ้มคุณย่าลงจากรถ ฉินยาเดินตามอยู่ข้างหลัง ล็อบบี้โรงพยาบาลคนเยอะมาก เขาอุ้มตัวคุณย่าวิ่งเข้าห้องฉุกเฉิน

คุณย่าถูกรับเข้าการรักษาทันที “ย่าผมเป็นอะไรครับ?”

หมอให้พยาบาลเข็นตัวคุณย่าเข้าห้องผ่าตัด หันไปพูดกับซูจ้านว่า “วินิจฉัยขั้นต้น น่าจะเป็นอาการเลือดคั่งในสมอง คุณรอข้างนอกก่อน” พูดจบประตูห้องผ่าตัดก็ถูกปิด

ซูจ้านอึ้งอยู่พักใหญ่ตั้งสติไม่ได้ เลือดคั่งในสมอง?

นี่เป็นโรคร้าย อาการหนักอาจถึงชีวิตได้

ตอนแรกเขาคิดว่าคุณย่าแค่แกล้ง ไม่รู้ว่าเข้ารับการรักษาล่าช้าหรือเปล่า ซูจ้านโมโหจนต่อยเข้าไปที่กำแพง เสียงดังปัง

ฉินยาฟังอยู่ข้างๆอย่างตื่นเต้น

เวลาเดียวกันมีพยาบาลเดินมา “ไม่ทราบว่าใครเป็นญาติคะ?”

ฉินยาเห็นซูจ้านกำลังอยู่ในอาการโทษตัวเองและกังวล เธอเดินเข้าไป “ฉันเองค่ะ”

พยาบาลยื่นใบเสร็จมาให้ “คุณไปชำระเงินเลยค่ะ”

ฉินยารับมา “ฉันไปเดี๋ยวนี้”

เธอก็กลัวทำให้การรักษาล่าช้า ในมือยังถือเสื้อคลุมของคุณย่า เธอไม่ทันได้วางก็รีบวิ่งลงไปชั้นล่าง

จุดชำระเงินอยู่ชั้นหนึ่ง

เธอหยิบบัตรของตัวเอง ชำระค่ารักษา

กลับไปถึงห้องผ่าตัด เห็นแค่ซูจ้านนั่งกุมหัวอยู่บนเก้าอี้ยาว มีเลือดซึมออกจากหลังมือ น่าจะเป็นเพราะหมัดที่ชกไปที่กำแพงเมื่อกี้ที่ทำให้บาดเจ็บ

ฉินยาเดินเข้าไป ดูมือของเขา บาดเจ็บหนักเล็กน้อย โดยเฉพาะตรงข้อนิ้วมือ หนังถลอก มีเลือดซึมอย่างรุนแรง

“ไปทำแผลหน่อยเถอะ คุณย่าออกมาเห็นจะกังวล”