กลยุทธ์เด็ด เสพติดรักภรรยาของผม นิยาย บท 321

ถือถุงแล้วเดินออกประตูไป พวกเธอเดินช้อปปิ้งกันต่อ หลินซินเหยียนซื้อโค้ทขนสัตว์ตัวหนึ่งให้เฉิงยู่ซิ่ว เธอเห็นโค้ทขนแกะตัวหนึ่ง สีดำไม่ยาวมาก เหมาะกับป้าหยูมาก เธอให้พนักงานหยิบลงมาให้ป้าหยูลองสวมดู

ป้าหยูพอได้ยินว่าให้ตนเองลองสวมดู ก็รีบโบกมือทันที “ป้าไม่เอาค่ะ ป้ามีชุดของตัวเอง ไม่ต้องเอามาค่ะ ป้าไม่ลองค่ะ”

“ลูกสาวคุณสินะคะ ซื้อของให้คุณถือว่ากตัญญูค่ะ ให้คุณลองสวมดู คุณก็ลองสวมเถอะนะคะ เสื้อผ้าดีเวลาสวมก็จะทำให้ดูสาวด้วยนะคะ” พนักงานดูจากอายุของป้าหยู น่าจะอายุประมาณแม่ของหลินซินเหยียน ตามปกติแล้ว ลูกสะใภ้พาแม่ย่ามาซื้อเสื้อผ้ามีน้อยมาก 1ปีแทบจะมีแค่ไม่กี่คน ส่วนมาก จะเป็นลูกสาวซื้อให้คุณแม่

เพราะงั้นพนักงานก็เลยพูดออกไปแบบนี้

ป้าหยูหน้าซีด แล้วตำหนิพนักงาน “เธอพูดอะไรน่ะ นี่เป็นคุณผู้หญิงของบ้าน ป้าเป็นแค่ป้าที่คอยดูแลรับใช้เท่านั้น เธอพูดแบบนี้ จะทำให้ป้าลำบากใจหรือไง?”

หลินซินเหยียนตบบ่าป้าหยูเบาๆ “อย่าคิดมากค่ะ ไม่เป็นไร ป้าก็อายุพอๆกับแม่ฉันจริงๆแหละ”

“ขอโทษค่ะ”พนักงานตกใจไปพักหนึ่ง แล้วรีบขอโทษ เธอเพิ่งจะเคยเจอเป็นครั้งแรก เจ้านายให้ของแก่คนใช้ในบ้าน ซื้อเสื้อผ้าที่ดีขนาดนี้

คิดในใจ บนโลกนี้มีคนที่ทั้งรวย แล้วก็ใจดีขนาดนี้ด้วยหรอ?

วันนี้ เธอได้เห็นกับตาแล้ว

“เจอคนที่ดีขนาดนี้ คุณก็ควรจะยอมรับมันนะคะ จะมีสักกี่คนที่โชคดีแบบคุณอย่างนี้กันคะ?” พนักงานต้องการทำหน้าที่ของตน หวังอย่างมากให้ป้าหยูลองสวมดู จากนั้นซื้อมันด้วย

“ลองสวมเถอะค่ะ” หลินซินเหยียนยิ้ม

“แต่ว่า…”

“มาลองที่ห้องลองชุดเลยค่ะ”พนักงานรีบดึงเธอเข้าไปที่ห้องลองชุด

ป้าหยูเป็นคนตัวไม่ค่อยสูง แบบสั้นเหมาะกับเธออย่างมาก

“ดูสิเหมาะมากเลย” พนักงานพูดชม

“งั้นเอาตัวนี้แหละ”

“ป้ามีชุดใส่แล้วจริงๆนะคะ” ป้าหยูจับพนักงานไว้ไม่ยอมให้เก็บใส่ถุง

หลินซินเหยียนตั้งใจพูดขึ้นมาว่า “ชุดนี้ฉันไม่ได้ซื้อให้เปล่าๆเสียหน่อย ต่อไปเสี่ยวซีกับลุ่ยซี ยังต้องรบกวนให้ป้าดูแลนี่คะ”

“ดูแลพวกเขาเป็นหน้าที่ป้าอยู่แล้วค่ะ” ป้าหยูกล่าว “อีกอย่างป้าก็ไม่ได้ไม่เอาเงินเดือนนี่ค่ะ”

จงจิ่งห้าวแต่ไหนแต่ไรมาก็ไม่เคยละเลยเธอเลย บัตรในมือของเธอ ล้วนเป็นแบบไม่จำกัดวงเงิน

เห็นได้ว่า เธอได้รับความเชื่อใจขนาดไหน

“คุณโชคดีจริงๆเลยนะคะ ฉันยังไม่เคยเจอเจ้านายที่ดีขนาดนี้เลย น่าอิจฉาจริงๆค่ะ”พนักงานตั้งใจพูดขบขัน “ให้ฉันไปทำหน้าที่แทนคุณดีมั้ยคะ?”

ป้าหยูรีบโบกมือทันที “ไม่ได้หรอกค่ะ”

ไม่ใช่ว่าเธอเสียดายเงินหรือว่างานดีๆแบบนี้ แต่เป็นเพราะ เธอกลัวว่าคนอื่นจะดูแลได้ไม่ดี

ถือโอกาสที่ป้าหยูผ่อนแรงลง พนักงานก็นำชุดมาแพ็คใส่ถุง

แบบนี้ป้าหยูก็ปฏิเสธไม่ได้แล้ว หลินซินเหยียนจ่ายเงิน แล้วหิ้วถุงเดินออกประตูไป

ผ่านไป3ชั่วโมง ถุงเล็กถุงใหญ่ พวกเธอถือจนเต็มมือทั้งสองข้างแล้ว

ในเวลาต่อมา หลินซินเหยียนเห็นร้านเสื้อขนเป็ดร้านหนึ่งแบรนด์AQ เธอหยุดฝีเท้าลง เมื่อก่อนตอนที่อยู่ประเทศA ตอนนั้นเธอยังเด็กมาก จวงจื่อจิ่นก็มีเงินไม่มาก ทุกครั้งเมื่อถึงฤดูหนาวจะหนาวเป็นพิเศษ ตอนนั้น เธอกลัวช่วงฤดูหนาวที่สุด

เธอจำได้ว่าตอนเธอ12ขวบ จวงจื่อจิ่นใช้เงินเดือนทั้งเดือน ซื้อเสื้อขนเป็ดทรงสลิมเข้ารูปให้เธอตัวหนึ่ง ก็คือแบรนด์นี้

นั่นเป็น ชุดที่อบอุ่นที่สุดที่เธอเคยใส่

เธอหันข้างไปทางป้าหยู “ป้าไปรอฉันในรถก่อนนะ”

ป้าหยูพยักหน้า หิ้วของเดินจากไปก่อน

หลินซินเหยียนเดินเข้าไปในร้าน