กลยุทธ์เด็ด เสพติดรักภรรยาของผม นิยาย บท 364

หน้าห้องมีหญิงสาวหน้าตาสวยงามยืนอยู่คนนึง

เธอเห็นจงจิ่งห้าวแล้วไม่รู้สึกทึ่งเลยสักนิด เหมือนกับรู้ว่าคนที่มาคือเขา

ถ้าไม่ใช่เขาสิถึงแปลก

“คุณมาเอาของใช่มั้ยคะ?” ผู้หญิงถามด้วยรอยยิ้ม

ภายใต้แสงไฟสาดส่อง ใบหน้าผู้หญิงงดงามขาวผ่องดั่งหยกน้ำงาม เวลาพูดจาดวงตาทั้งคู่สว่างดั่งดวงจันทร์ สวยหยาดเยิ้ม สวยจนไม่มีอะไรมาเทียบได้

แต่อยู่ในสายตาจงจิ่งห้าว ไม่มีอะไรที่โดดเด่นมากเป็นพิเศษ ก็แค่ผู้หญิงคนนึงเท่านั้น

กับผู้หญิงที่หน้าตาสวยงามอย่างนี้คนนึง สีหน้าเชาไม่หวั่นไหวเลยสักเลย แม้แต่น้ำเสียงก็เย็นชาห่างเหินมาก “อืม”

ผู้หญิงหลีกทางให้ด้วยรอยยิ้ม “เข้ามาข้างในเลยค่ะ”

จงจิ่งห้าวขมวดคิ้วเล็กน้อย ในใจเกิดความสงสัย

เขาไม่เคยเห็นผู้หญิงคนนี้โผล่ที่ข้างกายเหวินชิงมาก่อนเลย

อีกอย่าง เหวินชิงเอาของมาฝากไว้กับผู้หญิงที่ยังเยาว์วัยขนาดนี้ได้ยังไง?

“พ่อฉันกับลุงเหวินเป็นเพื่อนเก่าแก่มานานหลายปี เอกสารการฝึกซ้อมของบุคลากรเพิ่งเลื่อนขั้นที่ค่อนข้างโดดเด่นอยู่ที่พ่อฉัน ลุงเหวินจะดู แต่ว่าพ่อของฉันไม่ว่าง ก็เลยให้ฉันมาที่นี่ค่ะ……” ผู้หญิงได้อธิบาย “ฉันชื่อเฉินชือหาน ถ้าคุณมีข้อข้องใจก็โทรถามลุงเหวินดีกว่าค่ะ”

เฉินชือหานพูดได้ชัดเจนขนาดนี้ จงจิ่งห้าวกลับไม่สะดวกที่จะพูดอะไรแล้ว เขาก้าวเท้าเดินเข้ามา

เฉินชือหานปิดประตู และหันไปหยิบเอกสารบนโต๊ะยื่นให้กับเขา

ตอนที่จงจิ่งห้าวรับเอกสาร เฉินชือหานไม่ได้ปล่อยมือ

เธอมองจงจิ่งห้าว “คุณไม่แปลกใจเหรอคะว่าทำไมลุงเหวินถึงได้ให้ฉันมาส่งเอกสารให้คุณ? คุณลองคิดดู ระดับของพ่อฉันกับลุงเหวินข้างกายมีอารักขาอยู่ อีกอย่างอยู่หน่วยงานเดียวกัน ไม่จำเป็นต้องทำให้เป็นเรื่องยุ่งยากเลยด้วยซ้ำ ใช้ฉันกับคุณเจอหน้ากันมาส่งมอบเอกสารฉบับนี้”

จงจิ่งห้าวสงบเยือกเย็น ความข้องใจตั้งแต่แรกของเขาก็อยู่ที่ตรงนี้แหละ “อ๋อ? คุณรู้?”

“ฉันก็ต้องรู้อยู่แล้วค่ะ ก่อนที่พ่อจะให้ฉันมา ฉันได้ยินพวกท่านคุยสายกันค่ะ” เฉินชือหานนั่งลงที่โซฟาอย่างชิวๆ

เธอรู้ว่าจงจิ่งห้าวสนใจที่จะฟังเธอพูดต่อแน่นอน

จวจิ่งห้าวพยักหน้าเล็กน้อย เขาไม่ได้อยากรู้ว่าพวกท่านคุยอะไรกัน เขาอยากรู้แค่ว่าเหวินชิงทำแบบนี้ทำไม

รอยยิ้มเธอเบิกบานเหมือนดอกไม้ “คุณอยากให้ฉันบอกคุณมั้ยคะ?”

เห็นได้ชัดว่าเธอไม่อยากพูดแต่โดยดี

จงจิ่งห้าวเป็นคนที่เย่อหยิ่งมากแค่ไหน มีหรือที่จะปล่อยให้ผู้หญิงคนนึงมาควบคุม?

เขาชายตามองเธออย่างเรียบเฉยแว๊บนึง ก็ได้เดินออกไปจากห้อง

ผู้หญิงคิดไม่ถึงว่าเขาจะไม่ตื๊อถามเลย พอเธอลุกขึ้นเดินมา จวจิ่งห้าวก็ได้ขึ้นลิฟต์ไปแล้ว

เธอยืนอยู่หน้าห้อง จู่ๆได้หัวเราะขึ้นมา “สมกับเป็นจงจิ่งห้าวจริงๆ”

เป็นมหาเศรษฐีที่หนุ่มและไฟแรงที่สุด ไม่เพียงมีเงินทองที่นับไม่ถ้วน ยิ่งมีใบหน้าที่เพียงพอให้ผู้หญิงมากมายหลงใหลเหมือนต้องมนต์สะกด

เธอชักจะตั้งตารอแล้ว ว่าต่อจากนี้พ่อของเธอกับเหวินชิงจะจับคู่เธอกับจงจิ่งห้าวยังไง

ก่อนหน้านี้เธอรู้แค่ว่าจงจิ่งห้าวรวยมากและหน้าตาดี วันนี้พอปุ๊บเห็น ที่แท้บนตัวของคนที่ครอบครองสิ่งเหล่านี้ จะเผยความมั่นใจและความหนักแน่นที่แทรกซึมอยู่ในจิตวิญญาณออกมาอย่างเป็นธรรมชาติ ช่างดึงดูดคนอะไรปานนั้น

จงจิ่งห้าวขึ้นรถ เอาของกลับบริษัท คำพูดของเฉินชือหานได้ทิ้งเครื่องหมายคำถามอยู่ในใจของเขา

การกระทำวันนี้ของเหวินชิงแปลกประหลาดจริงๆ

รถได้จอดที่โรงรถของใต้ตึกบริษัท ตอนที่เขาลงจากรถ เห็นซองเอกสารโดยที่ไม่ได้ตั้งใจ เลยถือโอกาสเอาลงมาแล้วเดินเข้าลิฟต์ไป

“ดิ๊ง”เสียงนึง ลิฟต์ได้เปิดออก

เขาออกมาจากลิฟต์ ตอนที่เดินผ่านเคาน์เตอร์ของเลขา ได้สั่งการว่า “ให้กวนจิ้งมาหาผมที่ออฟฟิศ”

พอพูดจบเขาได้ผลักประตูของออฟฟิศเดินเข้าไป จากนั้นได้เอาซองเอกสารวางไว้บนโต๊ะ และดึงเนคไทออก ขณะนี้กวนจิ้งได้เดินเข้ามาพอดี

เขาชี้เอกสารบนโต๊ะ ให้เขาส่งไปให้เหวินชิง

กวนจิ้งบอกว่าโอเค ตอนที่กวนจิ้งถือเอกสารเดินมาถึงหน้าห้อง จงจิ่งห้าวได้เรียกเขาไว้ “เดี๋ยว”