กลยุทธ์เด็ด เสพติดรักภรรยาของผม นิยาย บท 427

อย่าย่ำยีเขาได้มั้ย?

เฉินชือหานคอยเล่นกระดุมเม็ดนึงของคอเสื้อเขา “นายชอบฉันขนาดนี้ นายไม่อยากได้ตัวฉันเหรอ?”

หลี่จ้าน “……”

เขา ตอนนี้เขาไปได้มั้ย?

เฉินชือหานเชิดคางเขาขึ้นด้วยรอยยิ้ม “อย่าบอกนะ ว่าเพื่อหวังดีกับฉันแล้ว จะชิงสุกก่อนห่ามไม่ได้”

“ใช่ ใช่จริงๆด้วย ถ้าเรามีอะไรกันจริงๆ ชื่อเสียงเธอจะเสียหาย เพื่อเธอแล้ว เรารอต่อไป……”

เฉินชือหานผลักเขาออกทันที พร้อมหัวเราะอย่างเย็นชา “หลี่จ้าน นายเห็นฉันเป็นคนโง่รึยังไง? ที่เจอคนนึงก็รักคนนึง?”

ที่จริงหลังจากที่หลี่จ้านสารภาพรักกับเธอ ในใจเธอค่อนข้างตุ๊มๆต่อมๆอยู่ พอสงบสติอารมณ์ลงมาคิดๆดูแล้ว หลี่จ้านดันมาสารพรักตอนที่เธอกำลังจะแต่งงานกับจงจิ่งห้าว นี่คือบังเอิญหรือว่าเป็นแผนการที่เขาอยากขัดขวางเธอแต่งงานกับจงจิ่งห้าวกันแน่?

ถ้าไม่ใช่ยามคับขันแบบนี้ เธอจะพิจารณาหลี่จ้านแน่นอน ในฐานะที่เป็นผู้ชาย เขาหน้าตาหล่อเหลามากจริงๆ แถมยังเป็นดาราดังด้วย เป็นแฟนกับเขา จะต้องมีติ่งมากมายของเขาอิจฉาตัวเองแน่นอน สามารถเติมเต็มความรู้สึกที่อยู่เหนือกว่าที่เธอถูกคนอื่นอิจฉา

เมื่อกี๊เธอแกล้งเสนอข้อเรียกร้องแบบนั้นออกมา ก็เพื่อจะดูว่าหลี่จ้านจริงใจหรือว่าเสแสร้ง แต่แล้ว ไม่ผิดจากที่เธอคาดการณ์ไว้จริงๆด้วย

ผู้ชายคนนี้ มาสารภาพรักกับเธอตอนนี้จะต้องมีจุดประสงค์แน่นอน

“หลี่จ้าน ถ้านายรักฉันจริง ก็ไม่รอถึงตอนนี้ค่อยมาสารภาพรักกับฉันหรอก ไม่กล้า? นายไม่ใช่คนนิสัยอย่างนี้ ละครของนายก็เล่นจบแล้ว คือจะเล่นต่อ หรือว่า……”เธอชี้ที่ประตู

ใบหน้าของหลี่จ้านกระตุก ผู้หญิงคนนี้รู้มาโดยตลอดว่าเขากำลังเล่นละครอยู่?

เมื่อกี๊แค่หยั่งเชิงเขาเฉยๆ?

เขาหรี่ตาลง “เฉินชือหาน ทำไมพี่พบว่าเธอถึงได้เปลี่ยนไปเป็นคนที่น่ารังเกียจขนาดนี้? ทำไมดันจะต้องไปชอบคนที่มีเมียแล้วด้วย?”

เฉินชือหานนั่งลงมาที่ท้ายเตียง มองเขาด้วยหางตาทีนึง “ไม่แสดงแล้วเหรอ? จงจิ่งห้าวป่วยทางจิตไม่ใช่เหรอ? จิตวิปริตไม่ใช่เหรอ? ทารุณผู้หญิง ยังมีรสนิยมแปลกๆอะไรพูดต่อเลย”

หลี่จ้านพุ่งมาบีบคอเธอไว้ เฉินชือหานเชิดหน้าชูคอต้อนรับมือของเขา หลี่จ้านใกล้จะถูกผู้หญิงคนนี้ทำจนบ้าตายอยู่แล้ว เผชิญกับใบหน้าที่คุ้นเคยนี้ เขาทำไม่ลง

ในใจเขาก็ยังโกรธอยู่ มือที่ยกอยู่กลางอากาศได้กำไว้แน่น

เฉินชือหานมองเขาอย่างสงบนิ่ง วินาทีที่หลี่จ้านพุ่งมาหาเธอ ในใจเธอค่อนข้างกลัวอยู่ พอนึกถึงสมัยเด็กๆตอนที่เธอถูกรังแก หน้าตาที่หลี่จ้านพุ่งมาที่ตรงหน้าเธอ ความหวาดกลัวแบบนั้นก็ได้จางหายไป

เธอถึงกล้าชูคอขึ้นมาให้เขาบีบอย่างไม่เกรงกลัวเลยสักนิด

“เหวินเสี่ยวจี้ อาชีพดาราของนายไม่ได้เป็นสูญเปล่าจริงๆ ฝีมือการแสดงยอดเยี่ยมมาก มีอยู่ตั้งหลายครั้งที่ฉันคิดว่าเป็นจริง เรื่องที่แต่งงานกับจงจิ่งห้าว นายอย่าเสียเวลาไปคิดให้ปวดหัวเลย ยังไงฉันก็จะแต่งงานกับเขาแน่นอน”

หลี่จ้านจ้องใบหน้าเธอไว้ “เธอชอบเขาตรงไหน?”

ความคิดของเฉินชือหานล่องลอยไปหลายวิ ชอบเขาตรงไหน?

เธอก็ไม่รู้เหมือนกัน รู้สึกแค่ว่าสามารถเป็นผู้หญิงของเขาจะมีความสุขมาก ในตัวหลี่จ้านไม่มีเสน่ห์ที่มีความเป็นผู้ใหญ่ของผู้ชายแบบนั้น

“ชอบฐานะและตำแหน่งของเขา? ชอบที่เขาหน้าตาดูดี? ชอบที่เขาเย็นชากับทุกคน แต่อ่อนโยนกับแค่ภรรยาตัวเองคนเดียว? ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน ฉันไม่สามารถบรรยายความรู้สึกดีๆแบบนั้น ฉันรู้ว่าไปแยกจากคนอื่นมันไม่ถูก แต่หลี่จ้าน คนที่บงการเรื่องทั้งหมดนี้คือพ่อของนาย ถ้านายอยากกล่าวโทษ ก็ควรจะไปโทษท่าน แต่ไม่ใช่มาเสียเวลาที่ตัวฉัน”

หลี่จ้านจ้องเธอไว้อย่างเงียบกริบ ผ่านไปสักพักได้พูดคำนึงว่า “พี่ชอบสมัยเธอยังเด็กมากกว่า”

หลี่จ้านพูดจบก็ได้หันหลังไปจากห้องนอน เฉินชือหานนั่งอยู่ไม่ขยับพร้อมพูดพึมพำ “คนเรามันเปลี่ยนกันได้ มีใครบ้างที่ตั้งแต่เล็กจนโตก็ไม่เปลี่ยนเลย?”

ตอนนี้ไม่ใช่ฮิตคำๆนึงที่สุดเหรอว่าชอบก็ไปไขว่คว้า?

เธอไปไขว่คว้าสิ่งที่ตัวเองชอบมันผิดด้วยเหรอ?

ตั้งแต่หลี่จ้านออกมาจากตระกูลเฉิน เขาไม่ได้กลับบ้านแต่ได้ไปที่บริษัทของจงจิ่งห้าวโดยตรง คุณไจแอ้นนั่งอยู่ที่ขั้นบันไดของหน้าบริษัท กำลังรอหลี่จ้านอยู่

เขาติดต่อหลี่จ้านไม่ได้ ที่บ้านก็ไม่อยู่ ที่ที่ควรหาก็หาหมดแล้วแต่หาตัวไม่เจอสักที ได้แต่มาเสี่ยงโชคที่นี่

เพราะเขารู้ความสัมพันธ์ของหลี่จ้านกับจงจิ่งห้าว เพราะฉะนั้นถึงได้เลือกมาเสี่ยงโชคที่นี่

แต่แล้วก้นของเขาใกล้จะนั่งจนแบนอยู่แล้ว ในที่สุดก็ได้เจอหน้าหลี่จ้าน เห็นหน้าเขาแล้วยิ่งกว่าเห็นพ่อแม่ตัวเองเสียอีก “สองวันนี้นายหายไปไหน? ติดต่อนายก็ไม่ได้ ฉันร้อนรนใจจนจะเป็นบ้าอยู่แล้ว”

“มีธุระ?”

“เมื่อวานฉันได้รับแจ้งว่าPerfect cosmeticsอยากจ้างนายเป็นพรีเซ็นเตอร์ ค่าออกงานอีเว้นท์……” คุณไจแอ้นยกมือขึ้นมาแกว่งนิ้วมือทั้งห้า “นายทายดูว่าเท่าไหร่?”

หลี่จ้านมองเขาอย่างเย็นชาทีนึง “ฉันไม่รับงานอะไรทั้งนั้น ช่วงนี้อย่ามาหาฉัน ฉันยุ่งมาก”

พูดจบได้ข้ามผ่านไหล่ของคุณไจแอ้นแล้วเดินเข้าไปในบริษัท คุณไจแอ้นถึงกับเอ๋อเลย ไม่รับงาน นี่มันเงินเชียวนะ เขาเดินตามหลี่จ้าน “ฉันยังไม่ได้เสนอค่าตัวเลย คนอื่นก็บอกว่าจะให้ค่าตัวสิบห้าล้านหยวนเลย ไม่แน่เราอาจจะยังเพิ่มได้อีกหน่อย……”

“ฉันบอกว่าไม่รับ นายไม่ได้ยินรึไง? !” หลี่จ้านถูกเขาตามตื๊อจนหงุดหงิด

คุณไจแอ้นหยุดลงมายืนอยู่ที่เดิม พร้อมมองร่างเงาของหลี่จ้าน “นายนึกว่าโอกาสหาเงินแบบนี้จะมีทุกวันเหรอ? โฆษณาชิ้นนึงสิบห้าล้านหยวน ค่าตัวสูงลิ่ว คนอื่นยอมทุ่มเงินเยอะขนาดนี้ ไม่ใช่เพราะเห็นว่าตอนนี้นายดังเปรี้ยง มีแฟนคลับเยอะเหรอ? วงการบันเทิง นายอยู่วงการบันเทิงนะ จะมีสักกี่คนที่จะดังได้ตลอด ไม่อาศัยกระแสร้อนแรงนี้หาเงินเป็นกอบเป็นกำ นายยังจะมาเป็นดาราอีกทำไม? ทำไมนายต้องมาเป็นดาราด้วย?”