กลยุทธ์เด็ด เสพติดรักภรรยาของผม นิยาย บท 431

เหอเหวินหวยวางสายแล้วเอาโทรศัพท์วางไว้บนโต๊ะ เส้นประสาทตึงเครียดมาก “ได้แต่รอข่าวคราวแล้ว”

เฉินชิงเทชาให้เขา “คราวนี้ต้องเป็นข่าวดีแน่ๆ”

เหอเหวินหวยจะมีจิตใจในการดื่มชาได้ยังไง คนนี้เป็นคนของเขาเพียงคนเดียว ถ้าไม่สำเร็จ ก็อย่างที่เฉินชิงบอกนั่นแหละ อยากจะจับอีกก็ยากแล้ว

“หวังว่ามันจะเป็นข่าวดี”

เขามองเฉินชิง “เธอห้ามทิ้งฉันไปนะ”

เฉินชิงทำหน้าเคร่ง พูดอย่างไม่พอใจว่า “ไม่เชื่อใจฉัน？”

“ไม่ใช่” เหอเหวินหวยเทชาให้เขา “นี่ก็เพราะว่าข้องใจไง ก็เลย......”

เฉินชิงมองเขาอย่างมีความหมายลึกซึ้ง หยิบชาขึ้นมาวางไว้หน้าริมฝีปากจิบช้าๆ ขอแค่หลินซินเหยียนถูกจัดการอย่างราบรื่น เรื่องครั้งนี้ก็จะไปเข้าหูของจงจิ่งห้าวอย่างเร็วแน่นอน เรื่องครั้งนี้ตระกูลเหอเป็นคนทำ

เกี่ยวอะไรกับเขาเฉินชิง？

คนที่ไปจับคนก็ไม่ใช่คนของเขา

ตระกูลเหอถูกลิขิตไว้แล้วว่าจะต้องหายจากบนแผ่นดินนี้

ส่วนเขาก็แค่คนที่ไม่มีค่าในการหลอกใช้แล้วแค่นั้นเอง

เหอเหวินหวยควรดีใจ ที่ตกอับมาขนาดนี้แล้วยังถูกหลอกใช้อยู่

โรงพยาบาล

คนนั้นกลับไปที่ห้องผู้ป่วย เขาสามารถเข้าออกโรงพักได้เพราะตระกูลเหอ หลายปีมานี้เขายังไม่เคยทำให้อะไรให้ตระกูลมาก่อนเลย ตอนนี้เขาสามารถตอบแทนเขาได้แล้ว พูดอะไรก็ถอยไม่ได้แล้ว

เขาจับกระดาษในมือไว้อย่างแน่นจนกระดาษในมือยับไปหมด

จงจิ่งห้าวสังเกตการเปลี่ยนแปลงของเขา รู้เลยว่าต่อไปเขาจะทำอะไร เขามองหลินซินเหยียน เธอไม่พูดอะไรตั้งแต่ต้นจนถึงตอนนี้ นั่งอยู่ตรงนั้นอย่างเงียบๆ

มือที่วางไว้ในผ้าห่มของเธอ จับผ้าปูที่นอนไว้แน่น ฝ่ามือเต็มไปด้วยเหงื่อ ฝ่ายตรงข้ามคนเยอะมาก ถ้าจะลงมือจริงๆ จงจิ่งห้าวไม่ว่าจะแกร่งแค่ไหน ก็ไม่สามารถดูแลเธอได้

ถึงแม้ว่าในใจจะเป็นห่วง แต่กลับไม่ได้แสดงออกมาเลยแม้แต่น้อย

ถ้าไม่ใช่ว่าท้อง เธอจะไม่กังวลเลย เพราะว่าเธอเชื่อเขา แต่ว่าร่างกายของเธอในตอนนี้.......

จงจิ่งห้าวถาม “กลัวไหม？”

หลินซินเหยียนส่ายหน้า “ฉันกับลูกต่างก็เข้มแข็ง”

เมื่อก่อนตอนที่ท้องหลินซีเฉินกับหลินลุ่ยซี เธอเคยเกิดอุบัติเหตุทางรถยนต์ เคยล้ม กระโดดลงมาจากรถที่ขับไปด้วยความเร็วสูง เธอกับลูกก็ไม่เป็นอะไร

ชายคนนั้นรวบรวมความกล้า “ฉันบังคับใช้กฎหมายอย่างเป็นทางการ ใครก็ไม่สามารถขัดขวางได้ ไปจับตัวผู้ต้องสงสัย！”

ชายคนนั้นนำไปคนแรก เข้าไปข้างใน คนข้างหลังเหมือนจะมีกำลังใจขึ้นมาแล้ว พลุ่งพล่านเข้าไปข้างใน

จงจิ่งห้าวยืนอยู่เฉยๆ ไม่ได้ขยับ ไม่รู้ว่ากระดุมสูทของเขาแกะออกตอนไหน ตัวของเขาสูง ออร่าโหดร้ายและดุดัน ตอนที่ชายคนนั้นจะมาถึงเตียงผู้ป่วย ไม่รู้ว่าปืนบนมือของเขาเอาออกมาจากไหน จ่อเข้าที่หน้าผากของชายคนนั้นทันที

เวลานี่เอง หน้าประตูก็มีกลุ่มคนพลุ่มพล่ามเข้ามาอีกกลุ่มหนึ่ง ได้ล้อมรอบกลุ่มคนก่อนหน้านี้ไว้หมด และได้ยินคนพูดขึ้นมาว่า “กระสุนไม่มีตานะ อยู่นิ่งๆ ให้หมด” พื้นที่ที่ไม่ใหญ่มากตอนนี้ยิ่งแคบเข้าไปใหญ่ เสิ่นเผยซวนผลักดันออกมาจากฝูงคน

คนที่เฝ้าอยู่หน้าประตูกลับไปรายงาน เสิ่นเผยซวนถึงได้พาคนมาทันเวลาพอดี

“บอกมา แก่เป็นคนของใคร？” ปากกระบอกปืนขยับเข้าไปใกล้หน้าผากของชายคนนั้น

เสิ่นเผยซวนยืนดูอยู่ข้างๆ เห็นว่าหลินซินเหยียนน่าจะไม่เป็นอะไร เขาเองก็โล่งใจ

หัวหน้าเฉินเป็นคนของเหวินชิง ครั้งนี้ที่มาไม่ใช่หัวหน้าเฉิน ก็หมายความว่า เรื่องครั้งนี้น่าจะไม่เกี่ยวกับเหวินชิง

เหวิงชิงตอนนี้คงไม่มีจิตใจนั้น หมอบอกว่าเขาไม่เป็นอะไรมาก แต่ร่างกายก็ได้รับผลกระทบไม่น้อยก็มาก