กลยุทธ์เด็ด เสพติดรักภรรยาของผม นิยาย บท 488

ซูจ้านและเสิ่นเผยซวนมองตากัน เหมือนจะพูดออกมาพร้อมกัน “ตอนนี้กลับไปก็นอนไม่หลับ เลยเวลาง่วงมาแล้ว ไปดื่มกันหน่อยไหม?”

เมาแล้วจะทำให้หลับง่ายขึ้นหน่อย

ความคิดของพวกเขาชัดเจนมาก แค่อ้าปากจงจิ่งห้าวก็รู้เจตนาของพวกเขา ราวกับมีใจอยากเมาเหมือนกัน เลยตอบตกลงไป

ออกจากบริษัท พวกเขาขับรถหนึ่งคันออกไป หาร้านบาร์ที่ค่อนข้างเงียบร้านหนึ่ง

สั่งไวน์นอกมาสองขวดและจานผลไม้

แสงไฟสีเหลืองสาดส่องทั่วทั้งห้อง ช่องแอร์บนฝ้าเพดาน ค่อยๆพัดลมเย็นๆออกมา

ซูจ้านเทไวน์ แล้วเงยหน้าขึ้นมองเสิ่นเผยซวน “ในฐานะเพื่อน นายยังใช้ไม่ได้นะ”

เสิ่นเผยซวนจ้องเขาอย่างเย็นชา คนแบบเขา แค่เอ่ยปาก ก็รู้ว่าเขาจะพูดอะไร

ไม่รอให้เขาพูด เสิ่นเผยซวนก็อธิบายออกมาก่อน “พวกนายอย่าคิดไปเอง เด็กคนนั้นเด็กเกินไป ฉันไม่ได้สนใจหรอก หาเด็กขนาดนั้นมีหวังโดนฟ้าประณาม ”

ขณะพูดเขาก็มองไปที่จงจิ่งห้าว จงใจถามประโยคหนึ่งว่า “ใช่ไหม?”

จงจิ่งห้าวเหล่ตา คำพูดนี้ฟังดูแปลกๆ เขาจิบไวน์ น้ำเสียงเย็นชาหน่อยๆ “ฉันอารมณ์ไม่ดี”

เหมือนเป็นการเตือนเสิ่นเผยซวน เขาไม่มีอารมณ์จะมาล้อเล่น ต่อหน้ายิ่งห้ามพูดเรื่องหลินซินเหยียน

ตอนนี้ได้ยินชื่อนี้ ใจของเขาก็จะรู้สึกหม่นหมอง เขาคิดถึงเธอแล้ว คิดถึงมาก แม้กระทั่งไม่อยากกลับวิลล่า เขานอนไม่หลับเมื่ออยู่คนเดียว ได้แต่ทำงานเพื่อให้ไม่รู้สึก ให้ตัวเองไม่มีเวลาไปคิดเรื่องอื่น ไปคิดถึง

เสิ่นเผยซวนเฮ้ออกมา “ดูพวกนายแต่ละคนไม่มีชีวิตชีวาเหมือนมะเขือม่วง ทำให้ฉันกลัวเรื่องความรักระหว่างชายหญิงไปเลย นายดูพวกนายสิ จะเป็นแบบอย่างให้ฉันไม่ได้เลย?”

ทำให้ในใจของเขามีเงามืดเลย

“ถ้าไม่เคยกินองุ่นก็อย่าว่าองุ่นเปรี้ยว” ซูจ้านนั่งลงและคล้องคอเขา หน้าตาจริงจังมาก “ฉันพูดจริงนะ เด็กผู้หญิงคนนั้นหน้าตาสวยมาก อย่าไม่รู้จักพอ”

“อย่าคิดมากไป” เสิ่นเผยซวนเกือบจะถูกซูจ้านทรมานจนเป็นโรคหัวใจแล้ว อย่าเห็นว่าข้างกายเขามีผู้หญิงคนหนึ่งโผล่มา ก็คิดไปถึงนั่น?

เขาแค่ได้รับมอบหมายจากคนอื่น ไม่มีความหมายอื่น

“เด็กคนนั้นพึ่งปีหนึ่ง ถ้าฉันอยากจะ…...ฉันยังเป็นคนอยู่ไหม?” เสิ่นเผยซวนเอาแขนของซูจ้านที่คล้องคอออก “ถ้าฉันจะหาก็จะหาคนที่อายุเท่าๆกัน เด็กน้อยล่ะก็วันวันมีแต่จะให้ฉันประคบประหงม นี่ฉันหาภรรยาหรือกำลังเลี้ยงลูกสาว?”

ซูจ้านพิงไปที่โซฟาอย่างขี้เกียจ เห็นสายตาของเสิ่นเผยซวนแล้วอยากจะฉีกเขาเป็นชิ้นๆและกินลงไป เพื่อไม่ให้เขามากวนประสาทที่นี่

“อายุเท่าๆกับนาย? ลูกน้องนายมีคุณสมบัตินี้นะ ข้างกายก็มีแต่ผู้ชาย ยากนักที่จะได้เจอผู้หญิง ยังทำเป็นอวดดี อวดดีก็อวดดี หาสาวๆมันทำให้นายไม่พอใจ?”

ซูจ้านแม้อายุไม่ได้มากกว่าจงจิ่งห้าว แต่ฉินยาก็ไม่ได้อายุมากกว่าหลินซินเหยียน นับไปนับมา เขาและจงจิ่งห้าวกับภรรยาต่างก็อายุห่างกันตั้งเจ็ดแปดปี

พวกเขาบรรลุนิติภาวะแล้วรู้ว่าอะไรคือการมีความรัก ตอนที่รู้จักการจูบ ภรรยายังอยู่ประถมอยู่เลย

ตอนนี้พวกเขาก็เข้าสามสิบแล้ว ภรรยายังพึ่งจะยี่สิบต้นๆ กำลังสาว กำลังสดใส

พวกเขาล้วนเป็นวัวแก่กินหญ้าอ่อน?

“ซูจ้าน ฉันพบว่านายน่ะพูดจาทำไมไม่รู้จักระวังปาก?” เสิ่นเผยซวนขมวดคิ้ว ในสายตาของเขา ซูจ้านน่ะสมควร สมควรโดนเก็บ

เขาอยากให้ฉินยากลับมา จัดการกับเด็กไร้สาระคนนี้ ไม่อย่างนั้นจะได้ใจ

“เผยซวน เอาแบบนี้ เรามาพนันกัน ถ้านายหาแฟนที่อายุน้อยกว่า วันเข้าหอวันนั้นนายจะต้องใส่ชุดชั้นในผู้หญิง ยืนอยู่บนโต๊ะเต้นให้ฉันดู กล้าพนันมั้ย? ”

เสิ่นเผยซวนไม่อยากคุยกับเขา เขาเบื่อที่จะเล่นพนันไร้สาระแบบนี้กับเขา

“นายไม่กล้า?” ซูจ้านเทเหล้าให้เขา

“ฉันแค่ขี้เกียจสนใจนาย”

“นายไม่กล้าต่างหาก”

“ฉันรําคาญนาย”

“นายแค่กลัวว่าตัวเองจะชอบเด็กปีหนึ่งคนนั้นเข้า ดังนั้นเลยไม่กล้าพนันกับฉัน!””

“ฉันเปล่า !”