กลยุทธ์เด็ด เสพติดรักภรรยาของผม นิยาย บท 500

ได้ยินกวนจิ้นบอกว่าเหวินชิงมาแล้ว ซูจ้านหัวเราะอย่างเย็นชาทีนึง

“คิดว่าแบบนี้จะได้รับการยกโทษให้หรอ？”

จงจิ่งห้าวนั่งอยู่หน้าโต๊ะทำงานเงียบไม่พูดอะไร เหมือนคิดไม่ถึงว่าเหวินชิงจะออกมายอมรับเอง เห็นได้ชัดว่าการกระทำนี้เป็นการแสดงดีต่อเขา

เหวินชิงนิสัยโบราณ เห็นความสำคัญของชื่อเสียงมาก ใช้กลยุทธ์ในการถอยเป็นกลยุทธ์ที่ดี ทำให้เขาชะงักแล้ว สังหารราบเรียบกลับทำให้เขาดูเป็นคนโหดเกินไป

เสิ่นเผยซวนมองซูจ้านทีหนึ่ง เขาไม่เห็นด้วยกับที่ซูจ้านพูด ในเมื่อเหวินชิงยอมออกมายอมรับผิดก็แปลว่าอยากจพคืนดี เขามองจงจิ่งห้าวไว้ “เจอหน่อยเถอะ ไม่ว่ายังไงเขาก็คือ.........”

ไม่คิดเผื่อคนอื่น ก็ต้องคิดเพื่อหลินซินเหยียน

เธอจากไปเพราะไม่อยากให้นายลำบาก นายก็ต้องคิดเผื่อเธอด้วย”

ถึงจะไม่อยากยอมรับ แต่ว่าความสัมพันธ์กลับลบไม่ออก เหวินชิงก็คือลุงแท้ๆ ของหลินซินเหยียน

ตั้งแต่ต้นตนถึงตอนนี้จงจิ่งห้าวไม่เงยหน้าเลย เสียงที่พูดก็เบามาก “พวกนายออกไปเถอะ ให้เขาเข้ามา”

เหตุผลที่เสิ่นเผยซวนรู้ เขาจะคิดไม่ถึงได้ยังไง แต่ว่าข้ามปมในใจนั้นไปไม่ได้ซะที

แค้นการฆ่าแม่ จะบอกวางลงก็วางลงได้ยังไงกัน เพราะว่าเหวินชิงเขาถึงได้เสียใจตลอดชีวิต

นี่เป็นปมตาย ผ่านไปนานเท่าไหร่ก็ยังมีร่องรองอยู่ตรงนั้น ไม่มีทางหายไป

หลี่จิ้งพยุงเหวินชิงที่ใส่ชุดลำรองเดินเข้ามา เวลาไม่ไปผ่านไปนานมาก แต่เจอกันอีกทีเหมือนผ่านไปเป็นชาติเลย เรื่องต่างๆ เปลี่ยนไปมาก เจอกันอีกครั้งทุกอย่างไม่เหมือนเดิมแล้ว

หลี่จิ้งพยุงเหวินชิงนั่งลงที่โซฟาแล้วพูดเบาๆ ว่า “จะกลับแล้วเรียกฉัน ฉันรออยู่คุณอยู่ข้างนอก”

เหวินชิงอื้มทีหนึ่ง

หลี่จิ้งก้มหัวแล้วเดินออกไปห้องทำงาน ตอนนี้เหตุการณ์แบบนี้แล้วเธอเองก็ไม่มีอะไรต้องคุยกับจงจิ่งห้าว ก็เลยไม่ทักทายเลย

หลังจากประตูห้องทำงานปิดลง บรรยากาศก็เงียบลงทันที เป็นเหวินชิงที่เปิดปากพูดก่อน “เสี่ยวจี้ได้ถอยออกจากวงการบันเทิงแล้วเข้ากองทัยไปแล้ว เขาไม่ได้มาหานายเลยใช่ไหม”

หลี่จ้านที่รู้เรื่องทุกอย่าง ไม่มีหน้าออกมาเจอใครทั้งนั้น

“ฉันมาไม่ใช่จะมาแก้ตัวอะไร และไม่ได้จะมาขอให้นายให้อภัย เรื่องที่ฉันทำฉันควรได้รับบาป ควรได้รับโทษ ฉันจะไม่แก้ตัวอะไรเลย”

หลี่จ้านเข้ากองทัพ เขาก็ยืนออกมายอมรับทุกอย่าง นี่ไม่ใช่เรื่องบังเอิญ เขากำลังคิดเพื่อตัวเอง ความสัมพันธ์ของเขากับหลี่จ้านไม่ดี ดังนั้นคนข้างนอกก็ไม่รู้ตัวตนที่แท้จริงของหลี่จ้านมากเท่าไหร่ เขาทำงานมานานหลายปี เพื่อนที่ไว้ใจได้ก็มีหลายคน เอาหลี่จ้านเข้าไปไม่ใช่เรื่องยากอะไร และหลี่จ้านก็ไม่ได้เข้าไปในฐานะลูกชายของเขา หลังจากนั้นไม่ว่าเขาจะทำผิดร้ายแรงแค่ไหน ก็ไม่กระทบโดนหลี่จ้าน

เขาทำแบบนี้ แค่ไม่อยากให้ตระกูลพ้ายแพ้เพราะว่าเขา

หลี่จ้านไปอย่างเต็มใจ เพราะว่าเขาเข้าใจ เรื่องนี้ เหวินชิงต้องได้รับโทษตามนั้น ถึงจะสามารถทำให้เรื่องนี้เงียบหายไป ดังนั้นเขาก็เลยไปเข้ากองทัพ ไปสร้างความสำเร็จให้กับตระกูลเหวิน ให้เหวินชิงไม่จำเป็นต้องมีกังวล แล้วออกหน้ายอมรับทุกอย่าง

เหวินชิงรู้ว่าตัวเองโทษใครก็ไม่ได้ เกลียดใครก็ไม่ได้ ถึงจะไม่รู้เรื่อง แต่ว่าทำผิดก็คือทำผิด ถึงเขาไม่ได้คิดจะพรากชีวิตของเฉิงยู่ซิ่ว แค่อยากจับตัวเธอไว้ แต่ว่า เฉิงยู่ซิ่วกลับตายแล้วจริงๆ ตายเพราะเขา

เขาก็มีความผิดที่ไม่สามารถปฏิเสธได้！

“เข้าคุกก็ดี ชื่อเสียงเหม็นฉาวก็ช่าง ฉันจะไม่บ่นเลย ขอแค่ได้เจอเธอครั้งหนึ่ง” พูดเยอะขนาดนี้เขาก็ไม่เงย จนถึงคำสุดท้ายเขาถึงจะเงยหน้ามองจงจิ่งห้าว

เขาเกลียดเฉิงยู่ซิ่ว แต่ว่าเขาไม่เคยมีเจตนาที่จะฆ่า ถ้าอยากฆ่าเธอก็ได้ฆ่าเธอตั้งแต่เมื่อ 20 ปีก่อนตอนที่ขังเธอไว้ก็ฆ่าไปแล้ว ไม่รอให้ถึงตอนนี้หรอก

สั่งเดียวที่เขาเสียใจก็คือ ห้ามไม่ให้เหวินเสียนอยู่กับคนที่ชอบ เขาไม่รู้ว่าเหวินเสียนจะดื้อรั้นขนาดนี้ หลังจากแต่งงานกับจงฉีเฟิงแล้วก็ยังไม่ยอม เขาไม่รู้ว่าจงฉีเฟิงจะปล่อยให้เหวินเสียนทำตามใจมากขนาดนี้ ปล่อยให้เธอหาผู้หญิงมา มันเป็นเรื่องไร้สาระที่เขาปกปิดทุกคนแล้วให้กำเนิดลูกนอกสมรสกับจวงจื่อยี่เขาคิดไม่ถึงเลยว่า คนที่เขาเกลียดชังมาตลอดครึ่งชีวิต ล้วนเกิดจากน้องสาวของเขาทั้งหมด

เหวินเสียนไม่เพียงแต่ทำร้ายชีวิตของคนอื่น ยังทำร้ายเขาด้วย แต่ว่าเขาจะพูดอะไรได้ล่ะ？จะแก้ตัวยังไงล่ะ？