กลยุทธ์เด็ด เสพติดรักภรรยาของผม นิยาย บท 554

ซูจ้านรีบเปิดประตูรถขึ้นไปนั่ง “มันเรื่องอะไรกันแน่? กู้เป่ยจับตัวฉินยาไปได้ยังไง? ตอนนี้เธอเป็นยังไงบ้าง? กู้เป่ยทำร้ายเธอหรือเปล่า?”

พอขึ้นรถซูจ้านก็ถามคำถามยาวพรวดเลย

เสิ่นเผยซวนมองเขาแล้วพูดว่า “นายใจเย็นๆก่อน?”

ซูจ้านยึดลำคอ “ฉันใจเย็นไม่ได้”

ตอนนี้ฉินยาสถานการณ์ยังไงก็ไม่รู้ เขาจะใจเย็นลงได้ยังไง?

“นายอย่าเพิ่งตื่นเต้น ตอนนี้พวกเราได้เบาะแสมาแล้ว ตอนนี้กำลังจะไปทางโน้น ถ้านายอยู่ในสภาพแบบนี้ตลอด นายก็ลงรถ”

พูดไปเสิ่นเผยซวนก็จอดรถข้างทาง

ซูจ้านหันไปมองจงจิ่งห้าว แล้วมองเสิ่นเผยซวน สงบนิ่งแล้ว “ฉันรักษาความสงบ”

“ไม่ใช่รักษาความสงบ ให้ควบคุมอารมณ์” เสิ่นเผยซวนพูดแก้ไข

ซูจ้านเกร็งแล้วเกร็งอีก “ฉันควบคุมอารมณ์”

เขากลัวว่าตัวเองจะถูกไล่ลงจากรถ เขาต้องไปช่วยฉินยา

เสิ่นเผยซวนมองเขาแล้วถอนหายใจ แล้วขับรถออกไปอีกครั้ง

ทางไปวัดหนานซานต้องขึ้นเขา ถึงแม้ว่าทางลาดยางกว้างมาก แต่ทางคดเคี้ยวมาก โค้งไปโค้งมา ขับเร็วไม่ได้

อย่างไรก็ตาม พี่สี่พาพวกเขาไปที่ห้องรับรองแล้ว ก็ดื่มเหล้ากับลูกน้องหลายคน ก็ออกจากไนต์คลับไปที่วัดหนานซาน

วัดหนานซานเป็นสถานที่ขังตัวฉินยาจริง กู้เป่ยก็ระวังพอสมควร เพราะกลัวว่าจงจิ่งห้าวจะพบเบาะแสของฉินยา จึงไม่ซ่อนไว้ในเมือง แต่ซ่อนไว้ในวัด

พี่สี่ดื่มเหล้าไปหลายแก้ว ในใจก็มีความคิดลามก ถึงได้ปิดบังกู้เป่ยขึ้นเขามาคนเดียว

กู้เป่ยไม่อนุญาตให้ใครมาดูทั้งนั้น กลัวจงจิ่งห้าวพบร่องรอยของฉินยา พี่สี่ซึ่งกำลังอยู่ในช่วงโดดเด่น ได้ใจจนลืมตัว รู้สึกว่าถึงแม้ตัวเองปล้ำฉินยาแล้ว กู้เป่ยก็ไม่ทำอะไรเขาแน่ ถึงได้ไม่เอาคำพูดของกู้เป่ยไว้ในใจ

รถจอดอยู่นอกวัด พี่สี่ลงจากรถเดินเข้าประตู กลางวัดนั้นเป็นบ่อน้ำขนาดใหญ่รูปสี่เหลี่ยม น้ำใสมองเห็นก้นสระได้ ใต้สระปูด้วยหินรูปทรงไข่ห่าน ด้านในเลี้ยงปลาคาร์ฟสีขาวและสีแดง มุมทั้งสี่ด้านออกแบบเป็นที่จ่ายน้ำ น้ำไหลเชี่ยว ตรงกลางสระเป็นรูปปั้นเจ้าแม่กวนอิม รูปปั้นนั้นประณีตสวยงาม เห็นได้ถึงฝีมือช่างเกาะสลัก

พี่สี่เดินอ้อมสระขึ้นบันไดเดินอ้อมพระตำหนักจินเป่า เดินจากระเบียงทางขวาอ้อมไปด้านหลัง ตำแหน่งของวัดหนานซานอยู่บนภูเขาที่สุดที่สุดในของทางใต้เมืองB ดังนั้นผู้คนจึงเรียกว่าวัดหนานซาน

นี่ที่มีพระ ตอนนี้พระไม่เหมือนสมัยก่อนแล้ว ไม่ต้องโกนหัว ได้ยินว่าที่บ้านยังมีลูกเมีย อีกอย่างการศึกษายังสูงด้วย

ไม่ใช่คนอะไรก็สามารถมาเป็นพระได้

พี่สี่เดินไปถึงห้องเก็บของที่อยู่ด้านหลังสุดของวัด ของเก็บของอยู่ด้านขวาของวัดแห่งนี้ ติดกับกำแพงวัด เป็นตำแหน่งที่ไม่โดดเด่นเลยแม้แต่น้อย ปกติจะมีคนมาทางนี้น้อยมาก

กู้เป่ยกล้าเอาคนมาไว้ที่นี่ ก็เพราะจัดการเรียบร้อยแล้ว ไม่มีคนกล้าส่งข่าวไปข้างนอก เขาจัดคนเฝ้าที่นี่ไว้สองคน ส่งอาหารวันละสามมื้อ

พี่สี่ผลักประตูห้องเก็บของออก ด้านในมีโต๊ะไม้ตัวหนึ่ง บนโต๊ะมีขวดเหล้าวางเลอะเทอะเต็มไปหมด ถั่วลิสง ข้าวกล่อง ก้นบุหรี่ก็ทิ้งเต็มไปหมดทุกที่ ในห้องมีกลิ่นเหม็นมาก

เห็นพี่สี่เข้ามา ลูกน้องสองคนรีบลุกขึ้นยืนยิ้มทักว่า “ท่านชายสี่”

ตอนนี้พี่สี่เป็นคนดังข้างกายกู้เป่ยทุกคนต่างเรียกเขาว่า‘ท่าน’อย่างเคารพ สำหรับคำเรียกนี้เขายักคิ้ว รู้สึกพอใจมาก ตอนแรกเห็นห้องเลอะเทอะอยากด่า คำว่าท่านเรียกจนเขารู้สึกพอใจอารมณ์ดีมาก แล้วโบกมือ “พวกแกออกไปข้างนอก ฉันไปดูผู้หญิงคนนั้นหน่อย”

ลูกน้องสองคนสบตากัน พูดว่า “ประธานกู้สั่งไว้แล้วว่ามาดูเธอไม่ได้ไม่ใช่เหรอครับ?”