กลยุทธ์เด็ด เสพติดรักภรรยาของผม นิยาย บท 570

ทุกครั้งที่จะเรียกหลินซินเหยียนว่าคุณนายจงนั้น หัวใจของไป๋ยิ่นหนิงก็เหมือนกับว่าโดนผึ้งต่อย

เขาไม่สามารถควบคุมความรู้สึกนั้นได้ เขาทำได้เพียงพยายามซ่อนมันไว้

คุณนายโจวคิดไปคิดมาก็รู้สึกเห็นด้วย ก็หยิบเงินในกระเป๋าส่งให้ลูกสาว แต่ว่ากลับพูดกับไป๋ยิ่นหนิงว่า “คุณพาฉุนฉุนไปซื้อโทรศัพท์ใหม่เครื่องนึงแล้วกัน ฉัน……ไม่ทันระวังก็เลยทำโทรศัพท์เธอตกแตก เพื่อที่จะแสดงความขอโทษ ต้องเอาไปแสดงความจริงใจสักหน่อย”

ตอนนี้คุณนายโจวย้อนกลับมาคิดการกระทำของตัวเอง ถึงได้รู้สึกว่าเมื่อกี้ตัวเองช่างไร้เหตุผลจริงๆ

เธอแค่ใจร้อนเกินไป เพราะกลัวว่าลูกสาวจะถูกรังแกเลยเป็นแบบนั้น

ตอนนี้พอมาคิดดูแล้วเธอก็เสียมารยาทจริงๆ แล้วก็เสียตัวตนด้วย

ไป๋ยิ่นหนิงหยิบเงินมาจากมือของโจวฉุนฉุนแล้วส่งคืนให้คุณนายโจว “แม่ ผมมีเงิน ไม่ต้องให้หรอกครับ ต่อไปถ้าเกิดว่าพวกคุณต้องการใช้เงินก็บอกผมได้เลย”

โจวหวยโฮ่เป็นคนซื่อตรงไม่คดโกง เขาได้รับเงินเดือนเพียงแค่อย่างเดียวเลยไม่ใช่คนที่มีเงินอะไรมากมาย

คุณนายโจวไม่ได้รับมาในทันที เธอแค่รู้สึกผิดต่อเขามาก ที่เมื่อกี้ตัวเองรู้สึกสงสัยเขา

“ผมรู้ตัวตนของผมดี ไป๋หงเฟยก็ไม่ใช่พ่อแท้ๆ ของผม เขาดีกับผมมาก เพื่อชดเชยการขาดความรักจากพ่อ แต่ว่าผมไม่เคยได้รับความรักจากแม่มาก่อนเลย และก็ไม่รู้ว่าการรักแม่มันเป็นยังไง ต่อไปผมจะพยายามทำให้ดีที่สุดเพื่อแม่กับพ่อ ขอบคุณพวกคุณที่เชื่อใจผม ยกฉุนฉุนให้กับผม”

ไป๋ยิ่นหนิงพูดคำพูดพวกนี้ออกมาด้วยความจริงใจ และก็เหมือนเป็นการบอกคุณนายโจวโดยนัยว่า ต่อไปอย่าได้สงสัยเขาอีก

เขาพูดเก่งมาก ทุกประโยคล้วงเข้าไปในหัวใจของสามีภรรยาตระกูลโจว สามีและภรรยาคู่นี้ไม่มีลูกชาย มีแค่โจวฉุนฉุนเป็นลูกสาวคนเดียว พวกเขาไม่เคยคิดที่จะให้ลูกสาวและลูกเขยดูแลพวกเขา ก็แค่อยากให้เมื่อถึงเวลาที่พวกเขาอายุร้อยปี จะมีคนจริงใจที่มาดูแลลูกสาวของพวกเขาเท่านั้นเอง

คำพูดนี้ของไป๋ยิ่นหนิงทำให้คนแก่ทั้งสองคนซาบซึ้ง

“โอเค” โจวหวยโฮ่ตบไหล่ไป๋ยิ่นหนิง “พวกเรามีแค่ฉุนฉุนเป็นลูกสาวคนเดียว แม่ของคุณถึงได้แคร์ขนาดนั้น เรื่องวันนี้ไม่ต้องเก็บมาใส่ใจหรอกนะ”

“ครับ ต่อไปขอให้พวกคุณทั้งสองคนวางใจได้เลย ผมอยากดูแลโจวฉุนฉุนด้วยความจริงใจจริงๆ เรื่องแบบนี้จะไม่มีวันเกิดขึ้นอีกแล้ว”

พอไป๋ยิ่นหนิงพูดจบ คุณนายโจวก็พูดต่อทันที แสดงให้เห็นถึงความคิดของตัวเอง “วันนี้ฉันวู่วามเกินไป ต่อไปจะไม่มีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้นอีกแล้วแหละ”

“พวกเธอรีบไปกันเถอะ กลับมาให้ทันเวลาอาหารเย็นนะ” คุณนายโจวพูด