กลยุทธ์เด็ด เสพติดรักภรรยาของผม นิยาย บท 658

เสิ่นเผยซวนพูด “ได้ ฉันจะจัดให้คนไปจับตามอง”

“มีเรื่องอะไรติดต่อฉันได้ตลอด” จงจิ่งห้าวดื่มน้ำ ก่อนจะพิงโซฟาแล้วพัก

เสิ่นเผยซวนนั่งข้างๆ อย่างสนใจ และไม่กล้าส่งเสียงรบกวนเขา

ในห้องข้างๆ ฉินยาคิดอยู่นาน ก่อนจะตอบหลินซินเหยียน เธอยืนขึ้นก่อนจะเดินไปข้างหน้าต่าง พลางมองออกไปด้านนอกหน้าต่าง

“ฉันไม่ได้เป็นห่วงเขา เพียงแค่……ปิดบังเหตุผลที่เลิกกับเขา แล้วรู้สึกผิดกับเขาเท่านั้นเอง”

เธอไม่ได้พูดความจริงออกไป แล้วปิดบังสิ่งที่ตัวเองไม่อยากเผชิญ

“ฉันไม่คิดถึงเขาเพราะเรื่องของฉัน จะท้อถอยและกลับมาฮึดสู้ไม่ได้” เธอทำเพราะหวังดีกับเขา

และก็เพื่อตัวเองด้วย

เหมือนกับเป็นโทรศัพท์เครื่องหนึ่ง ที่มันโทรไม่ได้ การอยู่ของมันนั้นประหลาด แล้วไม่ถูกคนยอมรับ

“คุณรู้ไหมว่าทำไมซูจ้านไม่ออกมา？” หลินซินเหยียนรู้ความรู้สึกผิดในใจของเธอ และไม่อยากเผชิญหน้า แต่การไม่สามารถมีลูกได้นั้นมันไม่ใช่จุดจบคอขาดบาดตาย แล้วถ้าเกิดว่าซูจ้านไม่สนใจล่ะ？

ทำไมไม่ลองให้โอกาสกับเขาล่ะ？

เชิญหน้าไปด้วยกันงั้นเหรอ？

“เขาทะเลาะกับคนที่บาร์ หน้ามีรอยแผล ดังนั้นเลยไม่กล้ามาปรากฏตัวที่งานแต่งงาน”

มีเรื่องงั้นเหรอ？

“เขาเจ็บมากไหม？” ฉินยาหันมามองเธอ

หลินซินเหยียนมองเธอ “คุณไม่ได้เป็นอะไรกับเขาแล้ว จะสนใจทำไมว่าเขาบาดเจ็บหนักหรือเปล่า？”

เธออยากกระชากหน้ากากอันนี้ของฉินยาออกมา เห็นๆ อยู่ว่าเป็นห่วง แต่ดันปากแข็ง

“ฉันจะไปเรียกเขามา แล้วคุณถามเขาเอง” หลินซินเหยียนลุกขึ้นก่อนจะเดินไปหน้าประตู ฉินยาก็รีบดึงเธอเอาไว้ “อย่าเลย ฉันไม่อยากเจอเขา”

“ทำไมไม่อยากเจอฉัน” จู่ๆ ประตูก็ถูกเปิดออก ซูจ้านยืนอยู่ตรงประตู เขาใส่แว่นกันแดด หางตามีรอยช้ำ พลางมองฉินยาตรงๆ “คุณปิดบังเหตุผลที่เลิกกับฉันงั้นเหรอ？”

หลินซินเหยียนเห็นซูจ้าน กำลังโอบไหล่ของฉินยา “บอกกับเขาเถอะ ถึงแม้จะต้องเลิกกันจริงๆ แต่ก็ต้องให้ชัดเจน เขามีคุณสมบัติของตัวเอง”

เมื่อพูดจบหลินซินเหยียนก็เดินออกจากห้องไป ให้พื้นที่พวกเขา

ฉินยาก้มหน้าลง และอยากจะไปเหมือนกัน ตอนที่เดินไปถึงประตูก็ถูกซูจ้านจับข้อมือเอาไว้ ก่อนจะดึงเข้ามาในห้อง แล้วก็เปิดประตูห้องไป

“คุณต้องบอกฉันให้ชัดเจน ว่าคุณปิดบังอะไรฉัน？ไม่อย่างนั้นฉันจะไม่ให้คุณไป” ท่าทีของซูจ้านนั้นดุดันมาก

ฉินยาเอามือทั้งสองข้างกอดตัวเอง เพราะรู้สึกไม่ปลอดภัย

เธอไม่กล้ามองน้ำตาของซูจ้าน “ฉันไม่ได้ปิดบังอะไรคุณ”

“งั้นเหรอ？” ซูจ้านไม่เชื่ออย่างเห็นได้ชัด

“เกี่ยวกับช่าวหยุนเหรอ？” ซูจ้านจับไหล่ของเธอ เพื่อให้เธอมองตัวเอง

ฉินยารีบส่ายหัว “ไม่เกี่ยวกับเขา”

เธอเพียงแค่ให้ช่าวหยุนช่วยตัวเองสักหน่อย แต่ไม่อยากให้ซูจ้านเข้าใจอะไรเขาผิดอีก และสร้างความลำบากให้เขา

“ไม่เกี่ยวกับเขา แล้วเกี่ยวกับใคร？”

“ไม่ต้องถามแล้ว เราเลิกกันไปแล้ว ขอให้คุณอย่ามารบกวนฉันอีก” ฉินยาพูดเสียงทุ้มต่ำ ก่อนจะผลักมือของเขาออกอย่างเต็มแรง

ซูจ้านกำมือทั้งสองข้างแน่น พลางมองเธออยู่นาน “ดี ในเมื่อคุณไม่อยากพูด ฉันจะไปถามพี่สะใภ้ ฉันว่าต้องมีคนรู้อยู่แล้ว”

พูดจบเขาก็หันตัวเดินจากไป

“ซูจ้าน！”