กลยุทธ์เด็ด เสพติดรักภรรยาของผม นิยาย บท 661

จงจิ่งห้าวพิงร่างอยู่อีกด้าน “คุณสามารถถอดเองได้ แต่ว่าผมไม่ออกไปนะ”

หลินซินเหยียนขึงตาใส่เขา “คุณจะลวนลามหรือคะ”

จงจิ่งห้าวหัวเราะ “กับคุณ ผมจำเป็นต้องลวนลามด้วยหรือ ไม่ว่าจะทำอะไร นั่นล้วนเป็นสิ่งที่ชอบด้วยเหตุและผล เปรียบเทียบง่ายๆ ดูคุณอาบน้ำ นี่ก็ถูกกฎหมายเช่นกัน”

“น่าไม่อายจริงๆ” หลินซินเหยียนลงไปในอ่างอาบน้ำโดยไม่ได้ถอดชุดชั้นในชิ้นสุดท้าย

จงจิ่งห้าวก้าวเข้ามาประคองเธอ “ช้าหน่อย”

ในอ่างอาบน้ำมีน้ำจึงกลัวว่าเธอจะลื่น

น้ำอุ่นกำลังดี ไม่ร้อนและไม่เย็น แช่อยู่ในน้ำนั้นรู้สึกสบายมากจริงๆ จงจิ่งห้าวจัดการตั้งแต่เช้า ทั้งยังจัดเตรียมเสื้อผ้าเอาไว้ให้เธอที่โรงแรมด้วย

เธออาบน้ำ ล้างเครื่องสำอาง สระผม บนร่างสวมชุดนอนสีแดงสองชิ้น ด้านในคือเสื้อกล้าม ด้านนอกคือเสื้อคลุม เธอกึ่งนั่งกึ่งเอนอยู่บนเตียง จงจิ่งห้าวเป่าผมให้เธอ ผมยังไม่ทันจะแห้ง คนก็หลับไปแล้ว

จงจิ่งห้าวถอนหายใจ ตอนที่เธออาบน้ำก็รู้สึกว่าเบิกบานแจ่มใส เขาก็มีชีวิตชีวา ถึงอย่างไรในค่ำคืนของคู่แต่งงานใหม่ไม่ทำอะไรสักหน่อยก็รู้สึกว่าไม่ปกติ ใครจะไปรู้ว่า เธอจะหลับไปทั้งแบบนี้

เขาคิด นี่น่าจะเป็นค่ำคืนแรกในการส่งตัวเข้าหอที่ไม่เคยมีมาก่อนในประวัติการณ์ ถ้าหากว่าแพร่ออกไป จะต้องพูดว่าเขาใช้ไม่ได้แน่นอน

เมื่อมองดูใบหน้าหลินซินเหยียนที่หลับลึกแล้ว เขาก็คิดว่า ความจริงแล้วกอดกันนอนหลับไปก็ไม่เลวเช่นกัน

จงจิ่งห้าวชะลองานทั้งหมดเอาไว้ ตอนเช้าไม่ต้องตื่นเช้า จึงหลับได้ค่อนข้างลึก ยากที่จะมีเวลาพักผ่อนดีๆเช่นนี้

ตอนที่หลินซินเหยียนตื่นขึ้นมาก็เก้าโมงเช้าแล้ว ผ้าม่านนั้นสามารถกันไม่ให้แสงเข้ามาได้ ดังนั้นแสงภายในห้องจึงไม่สว่างนัก ตอนที่ตื่นขึ้นมาก็ไม่ได้ถูกแสงแยงตา เธอคิดจะขยับแต่ก็พบว่าคนที่กอดตัวเองยังหลับลึกอยู่ ในสถานการณ์ปกติเมื่อเธอตื่นขึ้นมา เขาก็ตื่นนานแล้ว หลายครั้งเธอเป็นคนที่นอนไม่ยอมลุกจากเตียงคนนั้น หาได้ยากที่ตัวเองจะตื่นก่อนเขาอย่างเช่นวันนี้

เปลือกตาทั้งสองข้างของเขาปิดสนิท ลมหายใจทอดยาว แผงอกกว้างขยับขึ้นลงอย่างเป็นจังหวะ นอนอยู่ในวงแขนของเขา ทำให้คนรู้สึกปลอดภัยมาก หลินซินเหยียนยื่นมือออกไปลูบแก้มและคิ้วของเขา ผู้ชายคนนี้หน้าตาหล่อเหลาเสียจริง ท่าทางที่สงบนิ่งเช่นนี้ทำให้ผู้คนหลงใหลมากเป็นพิเศษ เธอเชิดคางขึ้นประทับจูบลงบนริมฝีปากเขา ขณะที่เธอกำลังจะผละออกก็ถูกคนจับศีรษะเอาไว้ ถัดมาก็มีเสียงทุ้มต่ำและแหบพร่าอย่างคนที่เพิ่งตื่นนอนดังขึ้น “จูบแล้วคิดจะจากไปหรือ”

“ถ้าอย่างนั้นคุณจะเอายังไงกันแน่คะ?” หลินซินเหยียนเบะปาก ระยะห่างอันใกล้ชิดเช่นนี้ ตอนที่ขยับริมฝีปากพูดก็คล้ายกับว่าสัมผัสโดนเขาโดยไม่ได้ตั้งใจ

จงจิ่งห้าวยันแขนทั้งสองข้าง พลิกตัวให้เป็นฝ่ายอยู่เหนือตัวเธอ ปัดเส้นผมที่ขวางอยู่บริเวณขมับเธอ ถามเสียงทุ้มต่ำว่า “ยังเหนื่อยอยู่ไหม”

เมื่อคืนนี้หลับสบายดีมาก เธอส่ายศีรษะ “ไม่...”

คำพูดของเธอเพิ่งหลุดออกมา ก็ถูกเขาปิดริมฝีปาก เลิกชุดกระโปรงของเธอขึ้นเสียแล้ว...

เพื่อหลีกเลี่ยงไม่ให้ทับถูกท้องเธอ ทั้งตัวเขาล้วนถูกยันเอาไว้เหนือกายเธอ ใช้พละกำลังจากร่างกายส่วนล่างให้ร่างกายสอดแทรกผสานเป็นหนึ่งเดียวกันกับเธอ

การบุกรุกเข้าไปกะทันหันนั้นทำให้เจ็บปวดอยู่บ้าง แต่ในไม่ช้าก็ปรับตัวได้ และกลายเป็นความรู้สึกสบาย หลินซินเหยียนขมวดคิ้วแน่น ริมฝีปากที่เผยอเล็กน้อยส่งเสียงหอบหายใจออกมาแผ่วๆ

...

นับตั้งแต่ที่หลินซินเหยียนตั้งครรภ์ ทุกครั้งที่อยู่ด้วยกันกับเธอ เขาล้วนต้องยับยั้งชั่งใจเป็นอย่างมาก ครั้งนี้ก็ยับยั้งชั่งใจเช่นกัน แต่เมื่อเทียบกับก่อนหน้านี้ เห็นได้ชัดว่าในครั้งนี้ได้ขาดสติไปแล้ว

เมื่อเสร็จกิจ หลินซินเหยียนก็อ่อนแรง นอนอยู่บนเตียงโดยไม่อยากขยับเขยื้อนแม้แต่น้อย จนถึงขั้นรู้สึกว่าขาทั้งสองข้างล้วนไม่ใช่ของตัวเองแล้ว

กระทั่งคำพูดก็ไม่อยากจะเอ่ย รู้สึกว่าเหนอะหนะไปหมด แต่เธอก็ไม่อยากไปทำความสะอาด จึงนอนอยู่ทั้งแบบนี้

จงจิ่งห้าวอาบน้ำล้างเหงื่อไคลบนร่างกาย สวมเสื้อผ้าสะอาดเรียบร้อยแล้ว ทั่วทั้งร่างก็รู้สึกปลอดโปร่งโล่งสบาย