กลยุทธ์เด็ด เสพติดรักภรรยาของผม นิยาย บท 696

หลินซินเหยียนพยักหน้า

คิ้วของจงจิ่งห้าวยิ่งขมวดเข้าหากันแน่น ถามว่า“เธอมาทำอะไร”

“เธอสังเกตเห็นว่าซูจ้านไม่อยู่ ดูเหมือนว่าจะหยั่งเชิงพวกเรา บอกว่า เป็นห่วงเผยซวนมาก แต่ฉันดูแล้วไม่ใช่เพื่อเผยซวน เพียงอย่างเดียวหรอก” หลินซินเหยียนพูดอย่างเศร้าๆ

ภายในใจ เป็นห่วงว่าในอนาคตเผยซวนอยู่กับเธอแล้วจะเกิดเรื่องบาดหมางขัดแย้งกัน

จงจิ่งห้าวพูดว่า “อย่างวิตกกังวล”

ก่อนหน้านี้วันที่เผยซวนหายสาบสูญไม่รู้ชะตากรรมวันนั้น พวกเขาต่างก็ไม่ได้พักผ่อน บวกกับจงเหยียนซีได้รับการกระทบกระเทือนทางจิตใจ เธอผอมซูบลงไปมาก ไม่อยากจะไปวิตกกังวลเรื่องความรู้สึกของคนอื่นอีกแล้ว

“เผยซวนเขาเป็นผู้ใหญ่แล้ว ดูแลตัวเองได้ ไม่ต้องให้พวกเราไปดูแลจัดการ ” จงจิ่งห้าวเอ่ยเบาๆ ความจริงแล้ว กลับแอบสังเกตเธอเธออยู่

“ใช่แล้ว ทำไมซูจ้านถึงไม่ให้เผยซวนกลับมา เขาคิดจะทำอะไร แล้วตอนนี้เผยซวนอยู่ที่ไหน บาดเจ็บหรือเปล่า” นึกได้ว่าซูจ้านจงใจให้พวกเขาปิดบังตระกูลซ่ง ตอนนั้นก็ไม่บอกเหตุผล ก็อดแปลกใจไม่ได้ เขาออกอุบายแบบนี้ไปเพื่ออะไร

ตอนนั้นจงจิ่งห้าวก็ไม่รู้ แต่วันนี้เขาได้รับข้อความที่ซูจ้านส่งมา รู้ว่าตอนนี้สถาพของเสิ่นเผยซวนรวมถึงความสัมพันธ์ของเขากับซางหยูซูจ้านบอกเขาหมดแล้ว และยังกำชับเป็นพิเศษว่าห้ามบอกซ่งหย่าซินว่าเสิ่นเผยซวนปลอดภัยดี ทั้งยังบอกว่าเสิ่นเผยซวนเองก็รู้เรื่องนี้

“รอตอนค่ำจะบอกคุณ”

ตอนนี้ไม่ใช่เวลาที่จะพูดคุยกันเรื่องนี้ ในเมื่อซ่งหย่าซินยังอยู่ที่ชั้นล่าง

หลินซินเหยียนพยักหน้า ไม่ได้ซักไซ้ต่อ พวกเขาลงมา ซ่งหย่าซินนั่งอยู่หน้าโต๊ะอาหารแล้ว เห็นพวกเขาเดินลงมาก็ลุกขึ้นจากเก้าอี้ พูดว่า “วันนี้รบกวนพวกคุณด้วยนะคะ”

หลินซินเหยียนยิ้มพลางเอ่ยว่า “ไม่รบกวนเลยค่ะ นั่งเถอะ”

จงจิ่งห้าวอุ้มลูกสาวนั่งลงที่ตำแหน่งประธาน หลินซินเหยียนนั่งลงที่ตำแหน่งข้างๆเขา

เธอยิ้มพลางพูดกับซ่งหย่าซินว่า “มาที่นี่ไม่ต้องเกรงใจนะคะ”

ซ่งหย่าซินยิ้มแล้วพูดว่าโอเค นั่งลงมาใหม่ มองไปยังจงจิ่งห้าว “ เสี่ยวลุ่ยต้องไปพบจิตแพทย์มั้ยคะ”

จงจิ่งห้าวไม่ตอบ

หลินซินเหยียนรีบรักษาบรรยากาศ “เคยไปพบแล้วค่ะ ได้รับความตกใจมากเกินไป ต้องใช้เวลาสักหน่อยน่าจะดีขึ้น คุณซ่งชอบไวน์ อยากจะลองดื่มหน่อยมั้ยคะ”

ซ่งหย่าซินยิ้มแล้วพูดว่า “ไม่ต้องค่ะ”

“ก็ใช่ เป็นฉันที่ผิดเอง ตอนนี้เสิ่นเผยซวนยังหายสาบสูญ พวกเราจะมานั่งกินข้าวอย่างสบายใจได้ยังไง แล้วยังจะดื่มไวน์อีก” หลินซินเหยียน ถามคุณแม่หยู “ฉันให้ป้าช่วยตุ๋นน้ำซุปบำรุงสมองเสร็จแล้วหรือยังคะ”

คุณแม่หยูพูดว่า “ไม่นานก็เสร็จแล้วค่ะ”

หลินซินเหนียนพยักหน้า “อีกเดี๋ยวตักให้คุณซ่งหนึ่งชามนะคะ หลายวันนี้เธอต้องไม่ได้พักผ่อนอย่างเพียงพอแน่นอน”

คุณแม่หยูเหลือบมองซ่งหย่าซิน เห็นสีหน้าเธอก็ไม่เหมือนคนที่ไม่ได้พักผ่อนเลย ในใจไม่พอใจมาก ส่งเสียงตอบรับอืมแล้วหมุนตัวเดินเข้าห้องครัวไป

ทันใดนั้นซ่งหย่าซินก็รู้สึกตัวว่า การแสดงออกของตนเองอาจจะดูกระตือรือร้นมากเกินไป ไม่ค่อยเป็นห่วงเสิ่นเผยซวน คำพูดเมื่อครู่ของหลินซินเหยียนจงใจพูดให้เธอฟังหรือเปล่า

ภายในใจเกิดความตระหนกขึ้นมา

ฝีมือของคุณแม่หยูดีมาก อาหารที่ทำกลิ่นหอมตลบอบอวลไปทั่ว

แต่ตอนนี้ซ่งหย่าซินกลับไม่ได้มีความอยากอาหารเลย

คุณแม่หยูตักน้ำซุปมาให้หลินซินเหยียนหนึ่งชาม จากนั้นก็ยกมาให้ซ่งหย่าซินหนึ่งชามอย่างไม่ค่อยเต็มใจนัก “คุณซ่ง ระวังร้อนนะคะ”

“ใช่ค่ะ ตอนนี้ไม่รู้ว่าเขาเป็นตายร้ายดียังไง ฉันจะกินข้าวลงได้ยังไงคะ” ซ่งหย่าซินแสดงท่าทางเศร้าเสียใจ

หลินซินเหยียนพูดว่า “อย่างนั้นฉันก็ไม่ฝืนคุณค่ะ”

ซ่งหย่าซินลุกจากที่นั่ง หลินซินเหยียนส่งเธอออกจากบ้าน

“ต้องการให้ฉันเรียกคนขับรถไปส่งคุณมั้ยคะ” หลินซินเหยียนถามอย่างเกรงใจ

ซ่งหย่าซินโบกมือพูดว่า “ไม่ต้องค่ะ ฉันขับรถมา คุณกลับไปเถอะค่ะ ”

หลังจากเห็นเธอจากไปแล้ว หลินซินเหยียนก็ปิดประตูเข้าไป นั่งที่โต๊ะอาหาร พูดว่า “คุณทำไมแสดงท่าทีกับคนอื่นเขาอย่างนั้นล่ะคะ เขาพูดด้วยคุณก็ไม่ตอ ไม่มีมารยาทเลยนะคะ จะบอกว่าเธอเป็นแฟนของเผยซวนได้ยังไง ฉันเห็นคุณกับซูจ้านต่างก็ไม่ชอบเธอ”

จงจิ่งห้าวเงยหน้ามองเธอ “คุณชอบเธอเหรอ”

หลินซินเหยียนพูดว่า ก็ไม่ใช่ว่าไม่ชอบ แค่รู้สึกว่าเธอไม่ได้ใสซื่ออย่างที่แสดงออกภายนอก

รู้ว่าเธอเคยแต่งงานแล้ว และยังเคยปฏิเสธเผยซวนด้วย จงจิ่งห้าวให้คนแอบไปสืบเรื่องเธอ

เรื่องที่เขาสืบได้ เกรงว่าเสิ่นเผยซวนก็คงไม่รู้

เขาเงยหน้าขึ้นมา “เธอไม่เหมาะสมกับเผยซวน”

พูดพลางเขาก็เอาโทรศัพท์มือถือวางไว้ตรงหน้าหลินซินเหยียน “คุณดูเอาเอง”

หลินซินเหยียนหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาด้วยใจที่สงสัย เลื่อนเปิดหน้าจอ